Terug in de tijd met de anarchisten van U.K. Subs

Legendarische punk band doet de jaren ‘70 eventjes herleven

Rik 't Jong | Foto's: Eefke Hazenbroek, ,

Van alle bands die eind jaren zeventig de gevestigde orde deden bibberen en de 'No Future' generatie inluidden, is er slechts één groep die nog altijd bestaat. De U.K. Subs hebben, in tegenstelling tot Sex Pistols, The Clash en The Damned, de tand des tijds weerstaan. Ondanks een aantal wisselingen van de ritmesectie vieren zanger Charlie Harper en gitarist Nicky Garrat dit jaar hun 30e verjaardag bij de U.K. Subs. Op zondag 18 februari deed dit illustere gezelschap Bazart aan.

Legendarische punk band doet de jaren ‘70 eventjes herleven

Van alle bands die eind jaren zeventig de gevestigde orde deden bibberen en de 'No Future' generatie inluidden, is er slechts één groep die nog altijd bestaat. De U.K. Subs hebben, in tegenstelling tot Sex Pistols, The Clash en The Damned, de tand des tijds weerstaan. Ondanks een aantal wisselingen van de ritmesectie vieren zanger Charlie Harper en gitarist Nicky Garrat dit jaar hun 30e verjaardag bij de U.K. Subs. Op zondag 18 februari deed dit illustere gezelschap Bazart aan, voor een gedenkwaardig avondje punkgeschiedenis. De band Sidekickbob uit Pijnacker mag de avond openen. “We willen de gehele set opdragen aan iedereen die morgen moet werken”, luidt hun openingszin. De recht-toe-recht-aan twee akkoorden punkrock is voor velen vermakelijk, waardoor het kwartet het publiek af en toe aan het dansen krijgt. De band speelt uiteindelijk nog een ode aan het Haagse Drunktank en een heuse cover van Gruppo Sportivo. Een geslaagd voorprogramma, maar nu snel door naar Charlie en zijn kornuiten! Als de U.K. Subs opkomen en met hun eerste nummer beginnen, is het alsof de tijd dertig jaar heeft stil gestaan. We zijn voor even in het kansarme Engeland van 1978, met een uitzichtloze en anarchistische levensfilosofie. De gehele vloer veranderd in een krankzinnige mosh-pit en het gaat er voor het podium behoorlijk stevig aan toe. Een ontluisterende explosie van energie en agressie slaat over op de zaal. Gestuwd door een keihard beukende drummer, die aanzienlijk jonger (lees: fitter) is dan de rest van de band, zetten Harper en Garret vanaf het begin Bazart compleet op z’n kop. Alsof ze niets anders doen. Zoals een goed anarchistisch punkoptreden betaamd, vloeit het bier rijkelijk en zijn de tattoos, piercings, hanenkammen en leren jekkers in overvloed aanwezig. Opvallend is dat bij deze band de gemiddelde leeftijd van het publiek uitzonderlijk hoog ligt. Mannen van rond de veertig, vijftig staan net zo hard te springen als kids van zestien. Van een generatiekloof is hier vanavond totaal geen sprake, eerder een ‘generatiesaamhorigheid’. Dat het chaotisch kan verlopen bij een U.K. Subs show was natuurlijk wel bekend. Vanavond gaat er uiteraard ook het een en ander stuk, maar tijdens de toegift gebeurt helemaal iets opmerkelijks. Als de band na drie kwartier terugkomt en de set weer hervat zakt de zanger Charlie Harper opeens in elkaar op het podium. De rest van de bandleden stopt direct met spelen en het publiek kijkt geschrokken toe. Gelukkig staat de 62-jarige frontman binnen een minuut weer op zijn benen en heeft hij die onuitwisbare glimlach alweer op zijn gezicht. Alsof er niets gebeurt is speelt de band nog twee nummers, waarmee het optreden van deze legendarische, revolutionaire punkbende tot zijn einde komt.