Orange Grove kreeg met hun langverwachte debuutalbum ‘Genuine Origins’ een warm onthaal tijdens de CD release party in het Paard van Troje. De band die sinds 2001 bestaat heeft met de grote hoeveelheid muzikaliteit en energie die zij tijdens hun optreden op vrijdag 9 februari brachten, het publiek aangestoken en volledig laten opgaan in de muziek. Als ze beginnen met 'My roots on fire' wordt het gelijk al duidelijk dat hier gaat om geweldige muzikanten, die verschillende muziekstijlen combineren met reggae, dancehall, zouk en een vleugje hiphop. De laatste dagen voor hun optreden was Orange Grove nog niet zo zeker of ze al klaar waren voor een optreden in het Paard van Troje. Als er nog enkele twijfels waren, zijn deze deze avond gelijk weggenomen door hun hardcore fans die met vol enthousiasme lieten blijken dat ze erg geliefd zijn. Met volle borst zingt toch een groot deel van het publiek een aantal nummers mee, en de sfeer zat er goed in. Met veel nummers is de sterke invloed van Bob Marley&The Wailers duidelijk terug te horen in hun muziek, zoals bij de nummers ‘Taking on your Love’, ‘Gotta take a new direction’, en ‘California’. Bij het reggae nummer ‘So Afraid’ wat toch meer naar rock neigt, gaat het om de angst om fouten te maken, waarvan we moeten leren. In hun teksten komen hun eigen ervaringen naar voren, die scherp en/of gevoelig zijn die met veel energie worden gebracht. Het dancehall/reggae nummer ‘Something’ wordt opgedragen aan zijn oud-lerares Vallery. Met het akoestische nummer ‘Live Up, speelt gitarist Jacob van Intwine’ als special guest mee. Door de eenvoud van zang en gitaar, wordt het een heerlijk easy listening nummer, dat ze samen hebben geschreven. Met als volgende special guest Roger van Intwine wordt het sentimentele nummer ‘Dubtruck’ en de groovy reggae-song ‘Cryin’ samen gezongen met de leadzanger van OG. Als special surprise komt Patrick van Splendid mee zingen, die het publiek in twee delen splitst waarop de ene helft ‘Orange’ en de andere kant ‘Grove’ moet roepen, wat niet gelijk van een leien dakje loopt. Maar zodra Patrick zijn stem ten gehore brengt, springt de hele zaal gelijk mee. Bij het voorlopig laatste nummer ‘Hurtin’ wordt door de leadzanger Michael Maidwell ondertussen de bandleden voorgesteld die elk een geweldig solostukje spelen; Quincell ‘FlekII’ Adolphin (basgitaar), Roel Calister (drummer), Bruce Harms (gitarist), Danny Fuljhari (gitarist) en ook de prachtige solozang van de twee achtergrond-zangeressen blijven niet achterwege. Tijdens het nummer komt er onverwachts een ‘hardcorefan’ uit het publiek op het podium meezingen en dansen. De leadzanger kijkt ongemakkelijk, maar wijst haar even later netjes weer terug. Na afloop van het nummer komt luid gejoel uit het publiek: “We want more.” Als slot wordt deze magische avond met ‘Hey Girl’ en ‘Liven Ez’ afgesloten. Kortom een succesvolle avond voor deze veelbelovende band.