Amos Lee's tweede CD "Supply and Demand" ligt nog niet zolang op de planken en wordt ondersteund met een heuse Europese tour. Lee speelt 4 concerten in Nederland. Als opener staat hij op vrijdagavond 2 februari in een vol, doch niet uitverkocht, Grote Zaal Paard van Troje. Hierna doet hij het Paradiso, 013 en de Oosterpoort aan. Amos Lee treedt op in een vrij relaxte outfit: met bril, hoodie, trui en spijkerbroek lijkt hij zo uit bed te zijn gevallen, of flink te zijn doorgezakt bij de buren van het Paard Café. De bandleden lijken er ook niet echt heel veel zin in te hebben. Geen poespas, geen lange verhalen tussen de liedjes door. Hier en daar een hele korte begeleiding, maar verder wel gewoon pure muziek maken. Met speels gemak en in een vlot tempo wisselen de songs elkaar af. Op een zeer slappe, bijna pathetische, drumsolo na was het muzikaal een prettig avondje. Er heerste wat scepsis van te voren, ondanks de vergelijkingen met Damien Rice, Tom McRae en zelfs een vleugje Jeff Buckley. Een van de redenen van de doorbraak is zijn vergelijking met het optreden in het voorprogramma van de overschatte Norah Jones. Na enkele luisterbeurten van Supply and Demand werd die scepsis alleen nog maar groter. Een bijzonder goede CD is het zeker niet. Niets is echter minder waar als hij voor het eerst begint te zingen. Een mix tussen folk, soul en een beetje country, maar met als leidraad de degelijke stem van Amos die maar puur blijf en maar niet vals lijkt te kunnen gaan. Af en toe neigt het optreden een beetje te saai te worden, maar de band mengt gelukkig redelijk afwisselend de wat rustigere met de wat meer up-tempo songs. Even speelt Lee solo ('Baby I Love You') maar voorts wordt hij ondersteund door zijn drie bandgenoten. Bijna 20 liedjes speelt de band. Veel variatie van de eerste twee cd's. Hoogtepunt is misschien toch wel weer gewoon het allerlaatste lied, waar Amos innig de volgende teksten zingt: "I am at ease in the arms of a woman / Although now most of my days I spend alone / A thousand miles from the place I was born / But when she wakes me, she takes me back home." Maar ook zeker songs als 'Soul Suckers', 'Careless', 'Sweet Pea', 'Freedom' en 'Give it Up'. Gelukkig was het een prima optreden, en weet Amos Lee zelfs in alle eenvoud het publiek aan zich te binden. Amos Lee heeft aangegeven met zijn 3e album iets meer te willen doen met R&B. De criticus wrijft in zijn handen, maar kent iemand Jamie Liddell?