Na de lange stilte op de website moet het geen verrassing meer zijn. De band is vele keren door vele fans gebeld met een vraag om uitleg en dat begrijpen zij heel goed. Zanger/gitarist Denny: “Ik wil mijn excuses aanbieden aan degenen die ik nog niet te woord heb gestaan. Het zwijgen heeft een reden. Het zeggen van iets tegen een ander is het toegeven van datzelfde aan jezelf. Ten eerste kon ik dat nog niet en ten tweede wilde ik niet dat het nieuws van mond tot mond zou gaan. Als ik het zeg, zeg ik het tegen iedereen. Dat doe ik nu.” “In 2003 begon ik met dit bandje met gepaste naïviteit en onbeperkte enthousiasme. Diegene die mij kennen weten dat ik een enorme passie voor iets kan hebben en als iets of iemand nou eenmaal die passie van mij geniet, dan komt hij, zij of het niet zo snel van mij af. Vertigo was mijn kindje en ik zorgde er heel goed voor. Ik was misschien wel een "overprotective parent" maar dat terzijde.” De band begon als vriendenband met een enorme drive. In het eerste jaar ging het al heel hard met de band. Van een optreden in De Paap op 1 oktober 2003 tot voorprogramma’s van Van Dik Hout en GoldenEarring een jaar later. In 2004 werd de eerste EP ‘Moments Of Clarity’ opgenomen, in 2005 gevolgd door de gelijknamige cd. Er werden vier singles uitgebracht, waaronder ‘Back to mine’ en ‘Hunger strike’, een samenwerking met Silkstone. Ook waren er voorprogramma’s bij Colplay, Live en Therapy. Denny: “Goed, als ik alle herinneringen ga ophalen kan ik beter een boek schrijven…ik wil iedereen, maar dan ook iedereen bedanken voor de enorme steun die wij alle tijd van jullie hebben mogen ontvangen. Het overweldigende gevoel dat het mij heeft gegeven is dezelfde kracht die er voor heeft gezorgd dat ik dit moment heb uitgesteld. Ik ben een kritisch en perfectionistisch mens, en vind het moeilijk te accepteren dat Vertigo niet heeft bereikt waar ik voor ben gegaan en waar ik nog steeds van overtuigd ben dat het kon bereiken. Goed, dat is allemaal “would be, could be, should be” gelul. Daar heeft niemand nu wat aan.” De grote vraag blijft dan natuurlijk waarom de band heeft besloten te stoppen. Denny: “Wij hebben behoorlijk goede sessies gehad om nieuwe liedjes temaken voor een tweede album dat ‘Everyday Science’ zou gaan heten. Ik had drieëndertig liedjes geschreven waarvan wij er uiteindelijk tien met de band hebben geperfectioneerd. Ik was een tevreden mens, getuige ook de diary stukken die ik toentertijd heb geschreven. De adrenalaine van het vele spelen en de euforie van datgene wat wij hadden bereikt begon echter wat weg te ebben. Onze collectief naar buiten gekeerde blikken keerden zich nu naar binnen en daar hadden in de oefenruimte onszelf en een hele trits aan nieuwe liedjes om gezamenlijk op te pakken. Ik ben bang dat het "muzikale meningsverschillen" cliché voor mijn bandje parten heeft gespeeld. Geen ruzies of andere vervelende zaken, maar verschillende ideeën over welke richting wij op moesten gaan als band. Dat kan ook bijna niet anders als ik naar mijn getalenteerde ex-Vertigo collega's kijk. Topmuzikanten met sterk ideeën over wat ze willen. Dan kan je drieëndertig liedjes hebben, maar als er geen "collective drive" is dan houdt het op… En zo geschiedde…” “Beste allen, ontzettend bedankt voor het komen naar de shows, bedankt voor de support en geloof mij als ik zeg dat ik “every single one of you” mis. Hoewel sommigen dat wellicht wat moeilijk van mij kunnen aannemen zeg ik het toch… Het is een feit. Ik zal nooit vergeten wat wij hebben gedaan en wat wij met velen van jullie hebben mogen beleven. Het ga jullie goed.”