In de categorie 'geliefd doch niet altijd ge/erkend', scoort de Haagse formatie Sonic Litter alle punten. Sonic Litter is vernoemd naar de sixtiesgroepen The Sonics en The Litter. De band, bestaande uit Sonic Pablo, Sonic Paul, Sonic M en Sonic B, maakt garage rock en heeft in april 2007 het laatste en goed ontvangen album, The Sonic Sound of Rock N Roll uitgebracht. Een harde en vieze, door Erik Schurman, afgemixte schijf, die het meer dan lekker doet in het genre. Sonic Litter werkt aan nieuw materiaal en het komende jaar gaat de band terug naar Duitsland. In de buurt staan een show in de Vinger en het garagerockfestival in de Trucker op het programma, én je kunt op de website van het Primitive festival stemmen voor de beste onbekende band van Den Haag. Sonic Litter werd zo'n elf jaar geleden opgericht door Sonic Pablo. Na drie maanden bracht de band een 10 inch uit, maar vlak daarna stond de band ongeveer twee jaar stil. Sinds vier jaar geleden speelt de band in de originele bezetting. Drummer Bert kwam erbij en Sonic Litter begon met het schrijven van eigen nummers. In eerste instantie lag de toon meer in de garagepunk, maar dat geluid is de laatste jaren genuanceerd. "We denken er eigenlijk nooit bij na als we liedjes maken, dat ze in een genre moeten passen. Het gaat vanzelf", vertelt Pablo. "Misschien komt dat omdat ik al vijfentwintig jaar dezelfde soort muziek maak." De band heeft inmiddels een aantal goede contacten gelegd maar speelt vooral regelmatig in Den Haag. "We spelen zo'n vier keer per jaar in de Zwarte Ruiter en hebben een aantal keer in de Morlock Gallery gestaan. Het is niet altijd lastig ergens optredens te regelen, maar voor vijftig euro kom je de stad niet uit, als je vervoer en slaapplekken moet regelen. Terwijl dat is wat we willen, Den Haag eens uit!" Sonic Paul: "we hebben altijd heel veel lol met elkaar. We doen wat we doen, maar het gaat er wel om dat je veel kunt spelen natuurlijk." "Anders blijf je altijd de beste onbekende band", aldus Pablo. "Het lijkt wel of we steeds te vroeg zijn met wat we doen. We zien nu bij optredens dat er steeds meer jonge mensen komen kijken, en dat ze zelfs de teksten kennen. Er is weer meer interesse in garagerock, dat hoor je terug bij andere bands zoals Spider Rico, the Deaf en zelfs bij All Missing Pieces. Dat is te gek natuurlijk maar in het buitenland is de scène veel groter. Dan moet je vooral denken aan Duitsland en de zuidelijke landen." Sonic M valt bij, "vorig jaar hebben we een minitour gedaan. Speelden we in drie dagen in Amsterdam, Groningen en Hamburg. Dan kom je in de vreemdste situaties terecht. Pablo rijdt bijna altijd en Paul zit ernaast. Die begint dan te kankeren op Bert en mij omdat wij op de achterbank bier zitten te drinken en drugs zitten te gebruiken." "Het lijkt bijna op een goed huwelijk", lacht Pablo, "we maken al zo lang samen muziek." De touromstandigheden zijn niet altijd even best. Michel kan er nog wel om lachen. "In Groningen konden we blijven slapen in een kraakpand. Daar lagen we op matrassen op de grond tussen de hondenpoep. En in Hamburg sliepen we in een half bordeel op de sexboulevard. Toen Bert op het bed ging liggen, klapte dat ding in elkaar en Paul had een soort van spijkerbed. Dan ben je blij dat je gewoon weer naar huis kan de dag erna. Met die kraakpanden hebben we het wel gehad nu. Vaak komt het geluid ook totaal niet tot zijn recht." The Sonic Sound of Rock N Roll heeft goede recensies gekregen, waarvan de beoordeling in Up Magazine het beste beschrijft wat je voor je kloten krijgt, als je de schijf in je speler stopt. "Sommige bands werken een week aan één liedje maar wij nemen alles meestal in één keer op." Sinds Sonic B bij de band zit, de enige muzikant in de band die van muziek zijn werk heeft kunnen maken, klopt het allemaal. We proberen elke week te repeteren maar meestal resulteert het in twee keer per maand. We oefenen in de repetitieruimte in de Lepelstraat." Sonic M alias Michel lacht: "En dan gaan Pablo en Paul tussendoor wijntjes proeven. Die nemen ze mee in koeltasjes. Hoe rock 'n roll is dat?" "Uiteindelijk gaat het allemaal nog steeds om sex, drugs en rock 'n roll", besluit Pablo, "en ik vervang die drugs doorwijn."