Fish brengt uitverkochte Boerderij in vervoering

De echte klappers worden niet gespeeld

Tino van Leeuwen, ,

Op het programma van De Boerderij in Zoetermeer stond maandagavond 10 december de zanger Fish, beter bekend als ex-frontman van de symfonische rockformatie Marillion. Met een vijfkoppige band achter zich zou hij de geheel uitverkochte Boerderij bijna twee uur lang in vervoering brengen.

De echte klappers worden niet gespeeld

Op het programma van De Boerderij in Zoetermeer stond maandagavond 10 december de zanger Fish, beter bekend als ex-frontman van de symfonische rockformatie Marillion. Met een vijfkoppige band achter zich zou hij de geheel uitverkochte Boerderij bijna twee uur lang in vervoering brengen. Voordat Fish en zijn band daadwerkelijk opkomen, wordt er op een groot scherm een introductiefilmpje vertoond. Uitgangspunt is 1987, het jaar waarin ‘Clutching At Straws’ van Marillion verscheen. Middels hilarische connecties tussen het wereldnieuws en gebeurtenissen rondom Fish wordt stapsgewijs naar het heden toegewerkt. Dan komen Fish en zijn band het podium op. Het valt direct op hoeveel fans er wel niet zijn afgekomen op dit concert. Het wemelt van de zwarte T-shirts met het Fish-logo en er wordt luidkeels meegezongen met bepaalde nummers. Voor deze mensen is Fish een soort God, die de wereld op perfecte wijze zou kunnen regeren. Dat hij dikwijls “Fuck you!” roept naar het publiek, als dat met hem probeert te communiceren, vergeten we gemakshalve even. Muzikaal gezien is de set vrij gevarieerd. De ene keer horen we een nummer van het nieuwe album ‘13th Star’, dan weer een oud Marillion-nummer. De echte klappers worden jammer genoeg niet gespeeld. ‘Kayleigh’ en ‘A gentleman’s excuse me’ hadden echt niet misstaan tussen het andere materiaal. Maar ach, de fans zijn tevreden en vinden het allemaal allang best. Dat Fish met de gebeurtenissen in de wereld begaan is, wisten we al. Terwijl halverwege de show beelden uit oorlogsgebieden geprojecteerd worden op het scherm achter hem, wikkelt Fish zijn sjaal om zijn mond. Hij blijft zo een tijdje staan en laat zich uitgebreid fotograferen door de mensen vooraan. Wordt het nu: Fish de guerrillastrijder? Het is bijna half elf - twee uur na aanvang dus - als de zoveelste toegift voorbijkomt. Oké, er worden een hoop mensen gelukkig gemaakt hiermee, maar soms geldt: ‘less is more’. Na het aller-, aller-, allerlaatste nummer nemen Fish en zijn band afscheid van het publiek middels een diepe buiging.