Ik zag 'm gisteren pas helemaal voor het eerst. Warm & knus achter mijn pc terwijl ik inspiratie zocht voor mijn Sinterklaasgedicht. Iedereen zat er al lang bovenop, maar ook ik kan het niet laten dit nader te bespreken. Haar nieuwste en wellicht duurste clip ooit, geknutseld voor de internationale markt, werd volledig afgebrand. Ook op lokaal niveau was het commentaar van de popjournalisten en fotografen niet van de lucht. Good God! Heb je net een vers album uitgebracht dat lekker is ontvangen. Af en toe nog wat wennen voor de fans van het eerste uur, zo heb ik begrepen, maar zeker de moeite waard. En dan knal je er zo'n clip tegenaan terwijl je cd-hoes het inlijsten meer dan waard is voor de die hard fan. Ik was gelijk afgeleid en sperde mijn ogen nog eens wat verder open. Was het werkelijk waar? Over smaak valt te twisten, maar deze creatie kan geen overwerk geweest zijn voor tres fabuleux producer Jonas Åkerlund, de hippe BFF van o.a. Madonna, Maroon 5, Rammstein, Scissor Sisters, U2, Smashing Pumpkins, Jamiroquai, Metallica en The Prodigy. Jonas doet het met iedereen en normaal gesproken niet onverdienstelijk. Volgens Anouk zelf "kost een clip van Åkerlund veel meer dan normaal. Maar het is het waard. Als je je met je clip in het buitenland wil onderscheiden van bijvoorbeeld Beyoncé of Timbaland, moet het top zijn. Åkerlund kan dat." GoodGod lijkt 'ie zonder veel passie in elkaar geramd te hebben, tussen zijn afspraken door. Wat heeft Anouk precies gedacht of goed gekeurd aan dit concept? Een interessante vraag. Waarom schaart Anouk zich in het rijtje Beyoncé en Timbaland? Waarom is een clip, die eventueel beter zou passen bij een MIA, ik zeg maar wat, ingezet voor Hollands rockglorie, het gepokte en gemazelde podiumbeest Anouk? Nu-rave outfitje, speelpoezenpakje, alles zit erin. Good God is een absurde mixmolen geworden met als sleutelwoord CHAOS. Alle verkleedkisten leeg getrokken door een te hippe stylist en af en toe heeft Anouk ook nog in haar plakboek gekeken van stijlicoon Gwen Stefani. Nu is daar natuurlijk niets mis mee, met een nieuwe look op zijn tijd. Je bent die eeuwige vissershoedjes en Hollandse no-nonsense look ook wel eens zat wellicht, maar een overgang als deze kon niet heftiger zijn. Alsof Miss Anonymous als een tornado door Henny's Playbackshowwinkel is geraasd, op herhaling. Henny achter de desk die vraagt: "Zeg meisje Anouk, wat zoek je, hoe ziet je nieuwe persoonlijkheid eruit? Wat zeg je, je ziet het al hangen? Hahaha, wat een doortastende meid is het toch hè mensen!" Waarop de opstandige Haagse haar nieuwe concept aan Henny voorlegt. "Henny, het is klaar. Vanaf nu draag ik mijn joggingpakken, I mean tracksuits, ook op tv okay? Niet alleen meer in de Story als ik op LAX Airport door paparazzi te grazen wordt genomen, maar ook in mijn nieuwe clip. Net als Steed Lord you know, die komen dus uit IJsland Henny Bennie Bun! Nou, die doen just like de Klaxons ruimvallende neondingetjes aan, de huisbroek uit de jaren tachtig y'all know. Die wil ik dus ook aan als ik Dear God ga doen modderfokkers!" De clip heeft overigens mijn mening over de act Anouk geenszins beïnvloedt. Ik heb respect, maar ben nooit fan geweest. Dus 'Who's Your Momma' staat duidelijk niet op mijn verlanglijst voor vanavond. Hij is ook niet per ongeluk in mijn schoen gevallen sinds de goedheiligman Nederland is binnengevaren. Al ben ik daarentegen wel een enorme fan van hem. Sint kent mij veel te goed al is hij me tot nu toe wel een beetje vergeten. Het maakt me labiel, dat Hollandse cultuurgoed. Heb ik hém toevallig ergens tijdens het bloggen op zijn pik getrapt? Ik ben benieuwd of het nut heeft mijn lijst nog eenmaal in te dienen zodat Piet last minute de puntjes op de i kan zetten. Wat ik onder andere dus wél graag wil hebben Sint, is het volgende: The Hives - Black & White Album (omdat de download toch de lading niet dekt) The Libertines - The Best Of (na het lezen van de OOR van deze maand ben ik toch weer in de verleiding gekomen de kopie te vervangen) Kylie - X (in de eerste plaats vanwege de waanzinnige cover, in de tweede plaats uit gewoonte) Sonic Litter - Sonic Sound of Rock 'n' Roll (omdat ik hem nog niet heb) Quentin Tarantino's Death Proof voor de donkere doch zeer welkome winteravonden en tenslotte nog wat leesvoer voor in de trein in de vorm van Scar Tissue, de biografie van Anthony Kiedis. Welkom is ook alles wat nieuw is en wat ik nog niet ken. U kent mijn voorkeuren. Zou dat lukken Sint? Ik wacht in spanning af!