Om zoveel mogelijk airplay te genereren is de band Maroen de strijd aangegaan op 3FM. Dj Rob Stenders verzint steeds weer een nieuwe uitdaging in de rubriek Indecent Proposal. Moge de beste band winnen. Een geinig initiatief dat best ver gaat. De dj’s trekken aan de touwtjes en hopsa daar paraderen de Haagse muzikanten al in roze damesondergoed door de H&M in de Kalverstraat, ja, alledrie. Allstars completeren het geheel… altijd goed. In de etalage poseren ze nog even uitgebreid voor het winkelend publiek, lekker gek. Voor beeldmateriaal refereer ik aan de website en Hyves. Zelfs een tattoo hebben ze laten zetten, alledrie. Bassist Orhan heeft gekozen voor twee zwarte rozen, maar Maroen en Mitch zijn all the way gegaan met een 3FM logo op respectievelijk ribbenkast en arm. Alles voor de band. Dan moet je toch behoorlijk zeker zijn van je zaak. Zei de enigszins inktconservatieve columniste. Een mooi ding in zekere zin, om alles over te hebben voor het grote succes, maar ook en vooral een twijfelachtige eer. Dat schuilt nu niet eens perse in het onschuldige vermaak van Maroen, maar in het algemeen. De zaak bekeken vanuit het oogpunt journalist slash tekstschrijver heb ook ik mijn reserves. Uit winstbejag zou ik alles op tafel kunnen gooien, alle info die mij ter ore komt. Scoops prikkelen in mijn typgrage vingers, branden soms. Het delen van informatie of in sommige gevallen het verspreiden van vuige praat is een natuurlijk fenomeen. Iedereen doet ’t, maar het openbaar maken in de media is iets anders. Zou ik ermee kunnen leven om de ziel en zaligheid van anderen te grabbel te gooien, als de regionale ‘Queen of all media’ Perez? Moreel gezien niet. Ik zou een slechte zijn voor een roddelplatform, al ben ik op saaie momenten een groot fan van de celeb-weblogs van bovengenoemde Perez Hilton en Pink is the new blog. Kroegbabbels leveren genoeg materiaal op om our very own Haag’s roddelrubriekje te lanceren, maar ruzies veroorzaken, achter muzikanten aanjagen of over zielen heen walsen, ik zou geen oog meer dicht doen. Deze Hummie is er zeker niet op uit een allemansvriend te zijn of informatie achter te houden die muzikaal gezien interessant behoort te zijn voor de doelgroep, maar wenst te waken voor de openhartigheid van de geïnterviewde. Ga ik niet ver genoeg om mijn dromen waar te maken? Is daadkracht alleen niet meer genoeg om roem te vergaren? Een hoop grootheden die nu respect verwerven met een attitude waar je jeuk van aan je huig krijgt, zijn ooit met geschaafde knieën onder directietafels gekropen, hebben sleutelfiguren omgekocht en in het kader daarvan meegedaan aan allerlei pikante activiteiten, meestal naakt. En het is ze gelukt! Hoera, gefeliciteerd! En nu maar hopen dat die achtergrondinformatie, foto’s en pornovideo’s nooit uitlekken. Over degenen die het niet gehaald hebben is minder bekend. Deze, veel grotere groep, loopt diep beschaamd rond met dezelfde geslachtsziekte als de platenbaas, lekkende foptieten of een wanhopige verslaving aan het één of ander. Waar ligt de grens in het behoud van (geloof)waardigheid? Mijn moeder liet zich eens, tegen haar teleurgestelde dochter, de volgende spreuk ontvallen: in liefde en oorlog is alles geoorloofd. Zijn ambities noodgedwongen verbonden met een trip door het slijk teneinde de prijs, glimmend als een pot met goud aan het einde van de regenboog, bij de finish in ontvangst te nemen? Ik, in tweestrijd en tobbend in besluiteloosheid, heb geen idee.