Gisteravond 10 april 2007 vonden er twee geslaagde optredens plaats in muziekcafé De Paap in Den Haag. Het Haags Pop Podium van Gerard van den IJssel werd dit keer betreden door The High Toes en The Incredible Stacks. Voor de eerste band betekende het zelfs een cd presentatie met titel ‘This is where we come from’ voor de soulformatie uit de regio Westland/Rotterdam. De muzikanten in The Incredible Stacks, a.k.a. 'The Stacks' zijn alle drie ex-Mashed Potatoes leden, bestaan ruim een jaar en spelen improv-gitaarpop. The High Toes openen de HPP avond en het valt gelijk op dat zangeres Haito Doest een krachtige, soulvolle stem heeft. De band speelt ritmische soul met breaks van synchrone bas- (Maarten van der Zwan), toetsen- (Patrick Kühnen) en soms saxpartijen onder leiding van Dennis Flinterman op elektrisch gitaar. Deze soulmuziek met rockinvloeden ligt lekker in het gehoor en het publiek danst er graag op mede dankzij de strakke snare van drummer Ronald van Elswijk. De ballad die de band uitvoert, wordt van alle nummers het meest overtuigd gespeeld en gezongen en kan qua compositie potentieel hitmateriaal zijn. De feel van dit nummer zou tijdens het hele optreden beter nagestreefd kunnen worden. Verder worden de nog wat saaie zangmelodieën erg op de maat gezongen en kan Haito wat betreft dynamiek in de band wat meer ruimte gebruiken. Zoals dat wel gebeurt bij de toegift in de vorm van een eigenzinnige bewerking van Eleanor Rigby van The Beatles. De cd bevat 9 nummers en wordt vol trots verkocht in de zaal. Broers Peter en Rob van der Meer vormen samen met Marijn Kunst The Incredible Stacks. Marijn is drummer, Rob basgitarist en Peter wisselt elektrisch gitaar en toetsen af. De zang nemen de broers gezamenlijk voor hun rekening, vaak tweestemmig. Hoewel deze band qua soulinvloeden aansluit op de vorige is deze ook weer totaal iets anders en wordt meer geconcentreerd op gitaarpop. The Stacks creëren de muziek waar je bij staat, spelen wel 'liedjes', maar improviseren ook bijzonder veel. Het interessante daaraan is het dat het geen moment saai is. Omdat er steeds weer wat nieuws gebeurt, ontstaat een uniek karakter bij ieder optreden. Het improviseren wordt mogelijk gemaakt doordat deze formatie leeft op timing en samenspel tussen vooral drum en bas. Zo kan Peter dan zijn trukendoos met effecten open trekken. Er mag wel wat duidelijker en feller gezongen worden, want dat valt een beetje weg hier en daar. De mannen moeten zich immers goed concentreren op het spelen en de zang lijkt daaraan ondergeschikt. Er is veel oogcontact tussen de broertjes van der Meer. Onmisbaar natuurlijk als je zo veel improviseert. Het ontbreekt ook niet aan overtuiging in deze band en er wordt met zeer veel plezier gespeeld.