De jonge Haagse organisatie van Reaktor haalt voor het eerst de UKer Wayz naar Nederland, bekend van releases op Dogs on Acid en Molten Vinyl. Reaktor is nu iets meer dan een jaar bezig als organisatie losstaand van Club Bazart en trekt - als enige - volle zalen. 31 maart was er wederom een editie. Het enthousiasme van de organisatie is direct terug te brengen op de dansvloer, er heerst een relaxt en ontspannen sfeertje; iedereen kent iedereen, ons kent ons. Vervelende mensen zijn immers niet welkom. Het publiek varieert van net 16 tot 26 jaar, en bestaat uit diverse subculturen (niet alleen de diehard drum’n’bass liefhebbers komen op Reaktor af). Onder de organisatie heerste vanavond enige onrust aangezien het publiek wat later binnen kwam dan gebruikelijk. Dit was waarschijnlijk te wijten was aan de opening van de Piratenbar in Scheveningen wat gratis was: “Ja daar wilde ik ook nog wel heen…”, zei de een, “maar ja we moesten ook Wayz ophalen van het vliegveld” zei de ander. Maar dit mocht de pret niet dempen, om 24:00 uur was Unit Zero (verkrijgbaar op Strictly Digital en Fokuz Recordings) aan de beurt die de zaal goed aan het dansen kreeg. Hierna volgde het ‘Jarige Jobje Jorique’, bekend van de Zoocrew (Zoetermeerse DrumnBass Organisatie, die ook allen aanwezig waren) die vervolgens alle voetjes van de vloer kreeg. En dan het moment waar iedereen op heeft gewacht, WAYZ. Een knallend spektakel van eigen producties, met veel orkest, wat een grotesk en magistraal effect gaf; even leek dan de zaal groter dan het daadwerkelijk is. Hierna kwam het trommelend geweld van het Rotterdamse PRSPCT, oftewel CB. Ook hier was het publiek zeer bewogen, maar veelal zochten ook even de rust op. Buiten was het immers ook feest met aardige portiers (‘Wat ! Aardige portiers!? Dat kan niet…’) wat blijkbaar hier dus wel kan. De avond werd afgesloten door een van de twee organisatoren die beiden naast studie ook wel eens achter de draaitafels een mooi potje stampwerk van eigen producties neerzetten. De organisatoren vonden het jammer dat het rustiger was dan voorgaande ‘bijna altijd uitverkochte’ edities en dat ze hopen op ‘enige kostendekking van de Bazart’. “Verdienen jullie hier niets aan dan ?”, vraag ik. De organisatoren kijken elkaar aan, vervolgens zegt er een: “Nou, als ik me telefoonrekening kan betalen ben ik blij”.