Om 20:00 begon de 24-uurs bandmarathon in Club Bazart. 3VOOR12 Den Haag is er de hele nacht bij en maakt live verslag van deze nationale recordpoging met maar liefst 80 bands die gaan optreden. Alle optredens zijn live te beluisteren via de audiostream. Om de audiostream te beluisteren kopieer je deze link in je webbrowser: mms://195.160.219.2/event Help kinderen met kanker sneller genezen! Stort op giro 8118 voor de Stichting KiKa! Het eerste uur is begonnen. De eerste band is Vanself. Er wordt een geïmproviseerde set gespeeld. Om een van de sponsors te bedanken zetten ze een nummer in voor de Albert Heijn. "Wie heeft er een bonuskaart?" Ook klik-klik-kliklaminaat komt voorbij. Op een zwoele manier wordt er gefunkt en gerapt tot de laatste minuut voorbij is. Iedere band speelt namelijk precies 15 minuten. Daarna is Mindfield aan de beurt. Met een expressieve zangeres knallen ze meteen in hun set als Vanself is afgelopen. Het is nog vroeg voor progressieve metal, maar de bandleden staan hun mannetje. Bij Atombox is de set van korte duur. Een koude tien minuten en de snaar van de gitaar van de zanger breekt. Ze besluiten om eerder te stoppen en de fakkel door te geven aan Tomb Memorial. Bij Tomb Memorial gaat het niet vlekkeloos. Er ontbreekt een speakersnoer waardoor de gitarist niet van start kan en de rest van de band moet hier even op wachten. Met lange zwarte leren jassen aan jagen ze door hun nummers. Het zoontje van de zanger, gekleed in Rammstein shirt staat vooraan geboeid te kijken. Het eerste uur van vanavond is om en geconcludeerd kan worden dat alles nogal gehaast is, maar wat wil je ook. Snelle op- en afbouw van de bands om op tijd te kunnen spelen en te eindigen. Het tweede uur van het evenement wordt aangevangen door de punkers van Dislocated. Twee mensen konden de muziek zeer goed waarderen en vormden een soort van two-man pit. Dit verraste duidelijk de rest van het publiek, welke de punkers wat minder wist te waarderen. Denderend was het ook allemaal niet, maar het gaat vandaag om het goede doel! Na de recalcitrante teksten van deze jonge punkhonden, stappen wij over na de vrolijke skaklanken van "The Beertasters". Dit gezellige ensemble weet wat mensen een beetje los te krijgen en hier en daar doen wij een vrolijk dansje. De 24-uurs marathon gaat hierna ongestoord verder met haar technische problemen, als blijk dat "Daarvandaan" het niet heeft weten te redden om op tijd bij de Bazart te komen. Impromptu wordt er een bandje samengesteld van bandmuzikanten uit de Haagse popscene. Gitarist Jean Midde (Footsweep), bassist Vico Sneep (ex-Grechko's Doll), drummer Martijn Verlinden (DJ Kipkillah) en gitarist Jan Borchers (AU) vullen het spontaan ontstane gat met een vage jamsessie die bij vlagen toch verrassend leuk klinkt. Diversiteit kent geen tijd, "Eenheid" verzorgt het eerste stukje hiphop van de avond, echt spetterend is het allemaal niet, op de track na die is geïnspireerd na het bezoek aan het oorlogsgebied van Srebrenica. Een kwartiertje en wat biertjes later is hun kwartier ook weer voorbij en beginnen de rake klanken van de punkmetal van Blame Coca Cola. Bij de punkmetal van Blame CocaCola ontstaat zowaar de eerste echte pit van vanavond. Het feest lijkt dan toch echt te beginnen. Het is inmiddels dan ook compleet afgeladen in Club Bazart. De pit kan bij de volgende band ook meteen blijven staan, want ook de punkers van Die Nakse Bananen zorgen voor het nodige springgenot. De hanenkammen staan er goed bij en met hun pakkende refreinen krijgen ze de zaal plat. Na het rondje punk is het tijd voor iets compleet anders, namelijk New Kid On The Blokfluit. Eerder speelden dit illustere trio al op State-X New Forms en waren ze zelfs op de nationale muziekzenders te zien. Met foute blokfluitversies van o.a. 'I just can't get enough' en 'Ruby' is New Kid On The Blokfluit het hoogtepunt tot nu toe. 7th Monday rockt daarna vrolijk verder, op naar het volgende uur. Nog twintig en een half uur te gaan... Geen tijd om in te kakken, omdat het volgende uur zich kenmerkt door de wat hardere kant van het platenland. De vier leden van Quarterlake, uit het Haagse Laakkwartier, beginnen nog betrekkelijk kalm in vergelijking tot wat nog komen gaat. Ze hebben echter het publiek op de hand, als het eerste lied erg lijkt op de hit van de Fratellis (Chelsea Dagger). Uur 4 gaat verder met de punk van Disbehave en de rock van The Powerpimps. Deze pooiers brengen gedegen oldschool rock, dit met een vrij nieuwe line-up. "Founding Fathers" Jerry Laze en Harrold Haze, zorgen voor een kwartier straightforward rock. The Jim Morrisons klinken nou niet bepaald als de legendes van The Doors, wijlen Jim zou zich waarschijnlijk ook flink achter de oren krabben bij het beluisteren van wat deze twee geflipte figuren op de proppen brengen. Theatrale doomnoise. Vage klanken in de microfoon, als een zombie door het publiek slenteren en vallen op bizarre klinken die ergens tussen doom en ambient liggen. Obscuur! Jasper en de Herders zijn de volgende. Wat vooral opvallend aan deze act is, is dat de jongens haar hebben. Ze spelen enthousiast, met vooral opvallende begeleiding van de synthesizer. Leuk! Verrot is echte gitaarmuziek. Het is vast de bedoeling dat het hard is, maar vandaag was het te zacht. Er is momenteel een luxe probleem dat er te veel mensen aanwezig zijn die het geluid absorberen. Ondertussen komen we Mariëtte van Oss tegen, ooit "the boss" van de Bazart. Zij heeft het naar haar zin, dus een goed teken voor deze avond, nacht, ochtend, middag. 5shotsofwhiskey zijn helemaal leuk. Top! En TheNAME...tja...het helpt altijd om een mooie dame op het podium te zetten, maar een irritante stem helpt niet. De muziek is oké, nu nog de zang... Na het diepe decolleté en de vrij beroerde zang van de zangeres van the Name alweer een sexy poes on stage bij Von Tease. Wat is dat toch met die blonde dames? Een kwantiteit aan borstvlees kan weinig goed maken aan de kwaliteit van de muziek. Een geile blik nog minder, zeker als je nog op school zit en straks weer lekker onder de wol kruipt bij pa en ma thuis. Niettemin is Von Tease beter te behappen. De meisjes werken er duidelijk voor. De cover van Courtney's Hole is een minder goed plan. Courtney leeft het en het is nu eenmaal een onmogelijke opgave om een heroïnejunk te coveren als je het gevoel oproept dat een cover van 'hit me baby one more time' je beter past. De Suicidal Birds, twee door de wol geverfde muzikanten, zijn een verademing na al het paaldanstalent. In de zaal wordt geïntrigeerd naar het duo geloerd. Verbazing alom. "Is dat een meisje?". Ja, twee meisjes zelfs! Maar dan meisjes die weten waar ze mee bezig zijn. Meisjes die muziek maken die zij mooi vinden. Klinkt raar? Tegenwoordig best bijzonder te noemen. Geen mainstream voor de bassiste en gitariste/zangeres die met een indrukwekkend stemgeluid weet te spelen middels een flinke portie distortion. Dan is het de beurt aan The Remones. Er had geen geschikter moment kunnen zijn om deze Ramones coverband in te zetten. Het ietwat vermoeide publiek, het valt niet mee, zo'n overdosis aan genres om te oren, reageert weer. Er komt beweging in de zaal. Of het de beste Ramones vertolking is, geen idee. Niet belangrijk ook. Wat telt is dat we even lekker kunnen meebleren op het tijdloze monotone repertoire. Hey ho, let's go! Nog maar 16 u. en 51 minuten te gaan! Na de Ode to the Ramones is het weer eens tijd voor een stukje pop/rock. Het is de beurt aan The Mondegreens. Gemstone mag vandaag ook weer eens vertonen waar ze toe in staat zijn. Zangeres Nanda van Soest staat iets te zacht afgesteld, waardoor haar zang vrijwel heel het optreden ondergesneeuwd is. Uiteraard komt ook de huidige single, de cover van Michael Jackson, "Ben" voorbij. Jammer dat het geluid niet optimaal is, want de band heeft er zin in. Of klinkt het gewoon heel behoorlijk na het optreden van het Groene Wereldje? Het Delftse zestal de SecondHandSuperHeroes brengt aanstekelijke punkrock, met een ska vleugje door te aanwezige trompettiste en trombone speelster. Niks spannends, maar het brengt je weer een kwartiertje verder tijdens de countdown naar het record. 4For1 sluit alweer het zevende uur of, terwijl het Bazart festival intussen al flink doorgaat in de nachtelijk uurtjes. Delft represents met dit female fronted bandje. Sophie zingt het allemaal aardig aan elkaar, ondersteund door haar vier mannelijke bandleden. Na de poprock van 4for1 is het weer tijd voor een blokje punk tijdens de marathon. DrunkTank en Powerslib zorgen ervoor dat het publiek weer even lekker wakker wordt geschut en zelfs om 4 uur 's nachts, na 8 uur livemuziek kan het publiek zich nog zetten tot het vormen van een pit. Men lijkt onvermoeibaar. 40 Stone is weer een fijne variatie op de punk van de vorige bands. Opvallend aan 40 Stone is ook dat ze, ondanks dat er praktisch geen soundcheck is, toch een erg goed geluid hebben. En zo rocken we rustig richting de klok van 5 uur... The Psychedelektrik Freak Klub gooit alle remmen los, nadat frontman Matty Ros gevraagd heeft aan het publiek om energie te geven. Zo staat Pierre te experimenteren op zijn gitaar, drumt Tjebbe naar hartenlust en geeft Matty zijn gitaar zelfs aan de lokale bekendheid Hans Hagtkoare, die er wel raad mee weet. Het concert, dat overigens maar één nummer bevat, eindigt in een chaos, waarbij Matty en Pierre flink met hun gitaren smijten. De uit drie relatief jonge mannen bestaande band Trashcan Heroes heeft veel fans meegenomen. Hun punkrocksongs, waarbij afwisselend de gitarist en de drummer de zangpartijen op zich nemen, doen het goed hier in de Bazart. Chair In The Dark bestaat eveneens uit drie man en speelt harde rock. Een eervolle vermelding gaat uit naar hun drummer, die zich met schmink en een hoge hoed op zich schijnbaar in een ´fantasy world´ waant. Jammer trouwens dat de zang zo goed klinkt. Als Chair In The Dark plotseling gestopt is, is het de beurt aan Maroen. Omdat ze technisch gezien niet gelijk kunnen starten, valt er een kleine stilte. Eenmaal begonnen, rocken ze er flink op los. Jammer dat er slechts kleine applausjes af kunnen bij het publiek. De volgende band Apex Horizon is de eerste deze ochtend, die zojuist begonnen is. De uit vier heren bestaande groep speelt punkrock, waarbij opvalt dat de koortjes niet helemaal juist getimed lijken te zijn. Frontvrouw Kat van Katbite verheugt zich over het feit dat ze koffie heeft om wakker mee te worden. Als zij het al niet is, is het publiek dat wel, want de muziek is lekker energiek. Leuk is ook de tweede stem van de basgitarist. Lunar komt Katbite aflossen met een act, die zich kenmerkt door de luidspreker die de frontman gebruikt. Niet alleen om door te zingen, maar ook door de sirene te laten loeien. Man Made Madness is een band, die bestaat uit drie musicerende heren en een zangeres. De metal die ze spelen is op dit moment de juiste stijl om wakker te blijven. Zelfs op dit tijdstip kan de band zich volledig geven. De volgende act is totaal anders van aard. Tjebbe Storm alias Psychostorm treedt op met de gitarist van KADT. Hoewel de twee niet helemaal synchroon lopen, is het publiek enthousiast te krijgen voor de teknoklanken. KADT, die hierna speelt, speelt en zingt ultrakorte liedjes in het Nederlands. Ze zijn vroeger klaar dan gepland, zodat `we nu kunnen gaan slapen´. Slapen doen we dus niet, want Stingr staat op het programma. De band speelt rock, waarbij de spetterende gitaarsoli niet ontbreken. Tussen hen en de volgende formatie Brulldozer zit overigens een behoorlijk tijdje stilte. Dit vanwege technische problemen. Als de band eenmaal aan de gang is, zetten ze met hun metal een aantal mensen aan het headbangen. Lof voor het coole kapsel van de zanger! De eerste 12 uur zitten er op en we zijn dus op de helft! De rest van het verslag van de bandmarathon kun je lezen in deel twee (zie link)! Dit liveverslag wordt verzorgd door: Peisam Tsang, Jeroen Thijssen, Ron van Varik, Inge van Holstein, Remco van der Ham, Leontine de Reede, Leonie Willemstein, Eefje Lammers, Joost le Feber en Tino van Leeuwen.