Donderdagavond 12 april speelden het Haagse Dicemen in het voorprogramma van The Hormonauts in LVC Leiden. Een avondje vol lekkere rock-a-billy dus waar 3VOOR12/Den Haag eigenlijk niet kon ontbreken. En dan deden we dan ook niet. Het Haagse Dicemen, met volgens Peter -doublebass- Vogeli, de nachtegaal van het Westland, Kees van Bemmel, achter de microfoon trapt het rockabilly feestje ondankbaar af in een nog teleurstellend lege zaal. Op drums Jonathan v/d Haak die we ook kennen van I-Reject, met ontbloot bovenlijf klaar voor een broeierige set. Het wekt de indruk maar vast dat het dak eraf zal en moet. Naast de brute actie achter het drumstel valt vooral ook het harde werken van Peter Vogeli op. Ingespannen raakt hij steeds weer die juiste snaar. Het geluid staat echter zo hard dat sommige partijen niet goed tot zijn recht komen. Een reden voor de paar aanwezigen om afstand te houden van de boxen. Gelukkig raakt de zaal langzamerhand wel overtuigd van het kunnen van de Hagenaars en de stemming lijkt er voorzichtig in te komen. Helemaal los gaat het LVC (nog) niet maar de toon is gezet en de band krijgt toch nog het applaus wat het verdiend. The Hormonauts komen op met helmen op en in zilveren pakken van folie die, zo weten we inmiddels, gedurende de show afgestroopt worden over de bierbuiken van het trio. Ook de helmen gaan af na het eerste nummer. Beetje flauw is 't wel maar van The Hormonauts kunnen we wel wat hebben. Een uit de hand gelopen gimmick met prima muzikanten die de show stelen met hun vermakelijke stageperformance en hun 50's metal. Wellicht is het de combinatie die de band tot dit goed te verteren geheel brengt. Een Schot, Andy, op gitaar en achter de microfoon en de Italianen Sasso en Pinna op contrabas en drums. Een beetje humor op zijn tijd en er ontstaat al snel een ontspannen connectie met het publiek, dat uit de hand eet van deze rock 'n rollers. Niet vies van een covertje hier en daar wordt er in het begin van de set al ingekopt met Johnny Cash' ‘Folsom -Prison- Blues’. Verbazingwekkend is dat het weinigen lijkt op te vallen. Niemand kent de tekst van de grootmeester. Het publiek is sowieso zo gemêleerd als je zou zien bij een bezoek aan de supermarkt. Jong en oud, rockabilly dressed, overdressed, underdressed, Bever Zwerfsport dressed maar ook de mooiste getatoeëerde dames. De bijna voltallige leiding van het LVC is voor de gelegenheid ook aanwezig in de zaal. Er is belangstelling voor het feestje dat The Hormonauts bouwen. Met het inzetten van 'Hormonette' spoort Andy het aanwezige vrouwvolk aan in de benen te komen voor een dansje. Andy doet denken aan een sleazy vrachtwagenchauffeur met Tokkie-invloeden. Of het zijn Schotse, totaal onverstaanbare, accent is of de luide boer die hij de zaal in brokt, zijn charme lijkt alles te overwinnen want de dames gaan grif op zijn voorstel in. ‘We are the Hormonauts' doet het goed bij iedereen. De interactie met de, tot grote opluchting van ons allen, al beter gevulde zaal, wekt hilariteit. Er worden zo nu en dan handen geschud met de voorste linie. 'Great balls of fire', origineel van Otis Blackwell maar meest bekend in de versie van Jerry Lee Lewis, stond ook op de setlist. Tot grote vreugde van de oudere garde. De toegift bestaat uit een countryversie van de Bee Gees' 'Stayin Alive'. Qua geluid exact the Boss Hoss maar dat frustreert blijkbaar ook niemand. Het feest is compleet als de drie er zwoegend in het zweet nog een laatste schepje bovenop doen en zich volledig uitleven op gitaar, drums en contrabas. Voor het podium wordt druk gedanst en meegeklapt, steeds sneller op de loeiharde stroom. The Hormonauts hebben nieuwe fans gemaakt en die nieuwe fans zijn niet blij als de stekker er dan toch echt uit moet. Zij spoedden zich naar het brede assortiment merchandise voor een stukje Hormonauts om mee naar huis te nemen. Mocht je het al weten of als je hierbij bent overgehaald, check voordat je zondag in het Paard gaat kijken nog even de waanzinnig leuke website. Kun je vast uitgebreid alle merch bekijken, Andy, Pinna en Sasso uitgebreid leren kennen en de lyrics vast in je kop stampen. Rock n' roll!