Het nieuwe seizoen van de zondagse singer-songwriteravonden begon goed op zondag 24 september. Bij de hoge kwaliteit van deze vrouwelijke singer-songwriters zat het publiek stil te genieten en kon je de biljartballen op het biljartlaken horen tikken. De grote drukte blijft uit. Het is zondagavond en morgenochtend verwacht je baas je weer fris en met volle tegenzin achter je bureau. Het meeste publiek laat deze avond voor wat het is. Toch is het drukker dan andere zondagavonden. De liefhebbers die de moeite hebben genomen krijgen dan ook een mooie avond opgediend. Aan Ana Criado de schone taak om deze Lady's night te openen. Deze ontwapende dame heeft versterking meegenomen. Gitarist Daniël begeleidt haar op gitaar, waardoor Ana af en toe haar gitaar laat staan. Ana is een charmante verschijning, gekleed in een geruite jurk. Hierdoor maakt ze meteen indruk. Vanaf het eerste nummer zit het publiek vooraan stil te genieten. Sterke en breekbare liedjes vertolkt met een raszuivere stem laat velen niet onberoerd. Zelfs achter bij de bar zit iemand met ogen dicht te genieten van de liedjes Dream Catcher en Absent friend. Haar Spaanse roots verloochend Ana niet en laat op eigen wijze een lied horen in haar moerstaal. Waarneer ze van schoenen wisselt zit iedereen verbaast te kijken. Maar als blijkt dat ze op een jazzy deuntje een stukje tapdans laat zien, zijn alle vraagtekens overboord gegooid. Femke Japing betreedt als tweede het podium. In Den Haag wordt Femke gezien als een 'bijna' ouwe rot in het vak. Tijdens haar set vertolkt ze hoofdzakelijk nieuw repertoire. Met een strot vol power is het net of het vuur aan haar eigen schenen staat. In haar nieuwe nummers horen we dat ze gegroeid is als. Krachtige nummers, recht uit het hart. Femke lijkt vanavond meer emotie in haar voordracht en spel te leggen dan anders. Tussen haar liedjes door vertelt ze korte humoristische anekdotes waardoor het niet zo heel zwaar op de maag ligt. Hoogtepunt van haar set is het nieuwe nummer Give me a flower. 'Het is een ander liedje dan dat jullie gewend zijn van mij', laat ze weten. Snel wordt duidelijk waarom. Give me a flower heeft veel weg van een echte protestsong en kan het hierdoor nog ver schoppen. Het wordt tijd dat er eens een album met liedjes op de markt komt van Femke. Hierna Sonja Markowski en haar vaste begeleider Jan van Bijnen. Deze steelt vanavond zondermeer de show met zijn sublieme dobro en mandoline spel. De op het eerste gezicht liefelijke liedjes krijgen een andere wending omdat deze roodharige dame feller uitpakt dan verwacht. De rootsachtige countryliedjes doen vocaal soms denken aan Carole King en Sandy Denny van Fairport Convention. Af en toe krijgen de liedjes een bluesy touch zoals het boeiende Buy me a ticket. Net als Ana Criado graaft Markowski ook diep in haar wortels. Met gepaste trots vertolkt het tweetal een Duitstalig lied, Träume süß genaamd. Lichter en een stuk frivoler gezongen dan haar Engelse liedjes kan de van oorsprong Berlijnse Sonja Markowski niet meer stuk. Hierna is het de beurt aan Sarah Ockhuysen om de avond tot een goed einde te brengen. Ze pakt uit met vette blues. In het eerste nummer probeert Sarah zelf enkele bluesloopjes uit haar gitaar te persen, maar het echte werk laat ze over aan Robert. Dit optreden past niet helemaal in het plaatje van singer-songwriters. Zeker als de evergreen I put a spell on you door het Lokaal klinkt. Ook heeft Sarah, toetsenist Daniël meegenomen, ook afkomstig uit de Nachwach. Het publiek laat het geheel voor wat het is en zoekt zijn heil liever thuis. Hierdoor krijgt de performance van Sarah en friends veel weg van een Hollywood B-film. Aan het enthousiasme van Sarah ligt het niet. Vol overgave, zelfverzekerd en een schuurpapieren stemgeluid laat de jonge zangeres zich niet uit het veld slaan. Volgende keer een stel liedjes spelen is een betere optie voor de zondag.