The Slackers heeft wat met Nederland. Om precies te zijn, met Sittard. Al twee keer namen de mannen in het kleine Mexicaanse restaurant Ernesto een cd op. Om het laatste, grotendeels daar opgenomen, album Peculiar te promoten ging de band op tour. In Nederland, uiteraard. Ook Paard van Troje dragen de mannen een warm hart toe, bezwoeren ze op 8 september. Sinds 1991 experimenteert The Slackers met een mix van ska, reggae, soul, swing garage rock en jazz. Dat ze goed konden meedraaien in dat wereldje blijkt uit samenwerkingen met Doreen Schaeffer (The Skatalites), Cornlell Campbell (The Uniques) en vele andere grootheden uit het genre. Peculiar is een politiek geladen album geworden, gedreven door onvrede met de huidige Amerikaanse politiek. Songtitels als Propaganda en International war criminal spreken voor zich. In de Kleine Zaal van het Paard draaide het voornamelijk om de lol. De zaal was afgeladen vol en dat doet een band goed, natuurlijk. Je ziet het aan de stralende gezichten van de zes mannen. De twee frontmannen, de een op zang en toetsen, de ander op zang en trombone, doen er alles aan om het publiek mee te krijgen. Met hun oranje, lichtgevende, wat uitstekende oordopjes doen ze een beetje aan Shrek denken, maar dan wel in een wat knappere versie. De trombonist geeft regelmatig gelikte, flitsende staaltjes van dansen weg. Niet dat dat nodig is. Al vanaf de eerste noten staat iedereen te swingen, tot achter in de zaal. Sommige mensen hebben ook een prachtige ska-outift aan, compleet met geruite broek en hoedje of pet. De mannen op het podium houden het op wijde pakken, hoed, pet of alpino. De bassist heeft kennelijk iets aan zijn rug, want wie zet nou zijn basgitaar op een kruk met een kussentje erop en bespeelt hem rechtstandig? Of is het een gimmick, kan natuurlijk. Niet alleen zangnummers komen voorbij, hier en daar duikt ook een prachtig instrumentaaltje op. Het publiek wordt verwend met twee sets en drie toegiften. Op de setlist staat een mix van oud en nieuw. Hun bekendste nummers worden met gejuich begroet. Er zijn zelfs ouwetjes bij van tien jaar geleden, die de band, althans in Nederland, nog nooit uitvoerde. Natuurlijk willen ze graag dat iedereen na afloop hun cd’s koopt, maar wie nog over de streep wil worden getrokken, moet thuis maar eens luisteren naar Lil Joe en Body double, free te downloaden op MP3 via hun MySpace pagina meldt de saxofonist. Een gul aanbod van een gulle band. Want dat is nou het mooie van een groep die nooit echt doorgebroken is tot de voorste gelederen in het genre: het plezier van de muzikanten in het optreden is minstens zo groot als dat van het publiek. En dat kan ervan verzekerd zijn dat het waar voor zijn geld krijgt, want een band die zo lang ondanks alles gewoon doorgaat, is dus nog altijd heel enthousiast. Een paar dames in de zaal weten de saxofonist ertoe te verleiden van het podium te komen. De trombonist laat zich niet kennen, en komt hem na. Samen staan ze, aangemoedigd door het uitzinnige publiek, heftig tegen elkaar in te toeteren in een fraai duet. Wat een vaklui en wat een showbinken zijn dit! Die eerste benaming geldt ook voor de rest van de band. Het klinkt goed, het is superstrak en het swingt geweldig. Wie The Slackers gemist heeft, kan op 15 september naar de Melkweg gaan of op 17 september naar Ernesto’s in Sittard.