Op donderdag 5 oktober 2006 speelde de Zappa tribute-band Cuccurullo Brillo Brullo in Speakers. Dit was niet zomaar een optreden, maar een herhaling van de succesvolle samenwerking met Ike Willis tijdens de Zappanale 16 in Duitsland. Ike Willis was Frank Zappa's leadzanger en ritme gitarist tussen 1977 en 1993, toen Zappa overleed. Ferry Bovet en Mireille van Hilten interviewden Ike en beleefden het optreden in Speakers, Delft De 3voor12/denhaag journalisten zijn al aanwezig wanneer Ike als een van de eerste bandleden arriveert. Je hoeft niet bang te zijn dat je hem niet herkent, want hij is een uniek karakter met zijn zwartgrijze/zappastyle sik en breed postuur. In het gezelschap van Cuccurullo bandleider en zanger Reinier Parengkuan en mede-vocalist Ron van der Kraan ontstaat een ongedwongen gesprek voor het optreden. Ike houdt de muziek van Zappa in leven door het verzoek van Frank Zappa zelf vlak voor hij stierf. Dit doet hij in 13 verschillende Zappa bands. Cuccurullo Brillo Brullo is de laatste in het rijtje. Hij vindt deze formatie zeer professioneel, een tikkie "silly" maar vooral ook serieus ten opzichte van de muziek. Hij vertelt dat hij er anders ook niet mee bezig zou zijn, want het gaat om de attitude als je je met Zappa's muziek wilt bezig houden. Terwijl Ike naar zijn hoofd en hart wijst zegt hij gepassioneerd "You have to have it here and here. It takes a certain amount of intelligence, a sense of humor and dedication". Dit geeft gelijk het vermoeden dat het een speciale avond gaat worden. Op de vraag waarom Zappa als artiest altijd herkend en herinnerd wordt door het publiek antwoordt Ike het volgende: "The fact that Frank wrote all of his material, that's one thing. The amount of songs and pieces in such a short time is brilliant. I consider him to be one of the most important composers and musicians of the 20th century". Cuccurullo Brillo Brullo zal samen met Ike hiervan een selectie van de meer 'bluesy' Zappa muziek vertalen, als zijnde een introductieles voor de mensen die niet bekend zijn met Frank Zappa's muziek. Na een instrumentale opening met Zappiaanse solo's stelt Reinier Parengkuan de band voor en betreedt later ook Ike het podium. Daar zien we een hoop bekenden vanavond, bijvoorbeeld Boris van de Lek op sax en de in Den Haag bekende Derk Groen op gitaar. Al bij het tweede nummer Stinkfoot krijg je het gevoel alsof de bandleden al de hele avond in de groove hangen en dat het half drie 's nachts is. Easy meat wordt door het samenspel van alle muzikanten en een solo van Ike een goede weergave van hoe de Zappa legacy moet klinken. Trompettist Martin Smith van de Britse coverband The Muffin Men geeft in het nummer Son of mr. green genes een solo waar je je ogen niet van af kunt houden. En dan komt halverwege de set ook nog Ike's beste vriend Jeff Hollie de blazersectie met zijn tenorsaxofoon versterken waardoor het nog voller wordt: in geluid èn op het podium. Op het podium wordt door maarliefst 10 personen bijna 20 nummers vertolkt. Er hangt een soort grote psychedelische Zappa wolk in de zaal. Het optreden is echt een succes en er hangt een bijzondere sfeer. Dit is te merken aan de respectvolle manier waarop het publiek klapt en fluit om de waardering voor de band en in het bijzonder Ike te laten blijken. Iedereen heeft zijn Zappa fix gekregen.