Tijdens Langweiligkeit pakt ook het Paard uit door het Hardcore Festival te organiseren. Tien bands komen er optreden, maar men lijkt niet erg onder de indruk. Wellicht door het prijskaartje van 16 euro? Gelukkig raakt het naar gelang de avond inslaat nog enigszins vol. Ook kenmerkt het festival zich door de redelijke afwisselendheid in de stromingen en is er een aardige variatie van hardcore tot rap invloeden, tot punk invloeden en de heren van Malkovich schuwen een vleugje jazz zelfs niet. Return to Reason opent de dans op dit Hardcore festival. Deze heren klinken vet, zonde dat zij voor een gezelschap van maar liefst zes personen optreden. Tegen het einde van hun optreden is het bezoekersaantal verdubbeld, maar het blijft weinig imposant. Jammer voor de mensen die flinke Nederlandse hardcore/emo in de trant van Killswitch Engage willen horen. Voor de herkansing dan maar – 26 januari in de Bazart en 3 Maart in de Musicon. Net als het eerste bandje komt Samaritan ook uit de omgeving van Amsterdam, met onder meer een bandlid van Born from Pain. Het gezelschap draagt een track op aan hun maten van Last Breath Denied. De zanger van Devil in Me vindt het in elk geval kicken, want die gaat nog even flink uit z’n dak, op deze pittige metalcore. Devil in Me lijkt rechtstreeks uit de favelas van Portugal te zijn gekropen en kleden zich als wat negers uit de hood of willen een verlevendiging van computergames als Grand Theft Auto San Andreas of Saint’s Row voorstellen. Even hopen we dat Devil in Me ook maar enigszins in de richting van mede-Portugezen Moonspell komt, maar helaas valt het wat tegen. Toch staan ze in Portugal in het voorprogramma van Sick of it All. In het voorprogramma van Sick of it All speelde overigens ook het lokale Facewreck, met de zanger van I-Reject in de gelederen. Ondanks de matige zang punkt en rockt het bij vlagen best lekker en af en toe zijn er wat aanknopingspunten te vinden met Zack de la Rocha van Rage Against The Machine. Grinds en power riffs komen flink naar voren bij het tweestemmige Enemy Ground en zanger Pjotr beweegt als een bezetene over het podium. De heren spelen veel songs van hun demo Insufficient Evidence en goede brug naar de bekendere namen van deze avond. Want ook ontbrak het festival niet aan Franse hardcore; L’ Esprit du Clan. Na deze Reverence tour duiken de Parijzenaren de studio in voor een nieuwe CD. At the Gates, Sepultura... maar gewoon net iets minder vet allemaal. Beetje dertien in een dozijn. Overigens lijkt een van de bandleden wel erg op tennisser Yannick Noah. Heftige Hollandse hardcore van inmiddels al een grote speler - Malkovich zorgt voor wat aparte stijlen als je praat over hardcore met jazzy en rocky stukken en hier en daar emo zang (denk aan Face Tomorrow). Vette tracks en vet live optreden, alleen ben ik al gauw de tel kwijt met songs als 020, 017, 021, 029 en 024.. wat dan pas de eerste vijf titels zijn van de laatste cd. Een van de toppers van de avond is natuurlijk Backfire! Al diverse malen opgetreden op Dour en ook op Lowlands en Dynamo Open Air. Nederlands hardcore, op z’n bekendst! Old school hardcore, want de band is ontstaan in 1994. Er komen als afsluiter zelfs twee bands uit de Verenigde Staten: het kwintet uit New Jersey Agents of Men wat ook weer uit leden bestaat van Bulldoze. Agents of Men heeft onlangs een contract bij Century Media getekend en ook al in het voorprogramma van 36 Crazyfists gestaan. Iets minder heftig en wat toegankelijker dan de rest, maar een lekkere afsluiter!