Dat het North Sea Jazz festival één grote hype is geweest werd op zondagavond 12 november bevestigd. Het concert wat gitarist Al Di Meola geeft in het World Forum Convention Center (het voormalige Congres Centrum) was niet tot de nok toe uitverkocht. En dat terwijl het befaamde Jazzfestival doorgaans was uitverkocht bleef nu de teller steken op zo'n 1100 bezoekers. Om toch de band tussen Den Haag en Jazz hoog te houden haalt de organisatie van The Hague Jazz eens in de zoveel tijd Jazzgrootheden naar Den Haag. De Amerikaanse supergitarist Al Di Meola en zijn project beten het spits af. Afgelopen mei werd voor het eerst in dit World Forum Convention Center het festival The Hague Jazz georganiseerd. Volgend jaar zal dit voor de tweede keer plaatsvinden op 18 en 19 mei. Tot die tijd zal deze organisatie in samenwerking met Arrow Jazz FM en The Alternative regelmatige grootheden laten overkomen. Één van de namen die binnenkort is te zien is Spyro Gyra. Al Di Meola concerteerde op zondag 12 november in het kader van een tour gekoppeld aan zijn laatste cd Consequence of Chaos. Al Di Meola draait al jaren mee. Ooit als 19-jarige ontdekt door Chick Corea in diens band Return to Forever. Twee jaar later bracht Meola zijn eerste album uit Land of the Midnight sun. Alweer dertig jaar geleden werd dit wonderkind bestempeld als supertalent. Deze geuzenaam heeft hij nooit meer verloren, hoewel de term talent is vervangen voor gitarist. Al Di Meola bracht enkele legendarische albums uit; Casino, Electric Rendezvous, Kiss my Axe en Tour de Force zijn zondermeer de bekendste. En niet te vergeten album Friday Night in San Francisco van het befaamde gitaartrio (Meola, McLaughlin en De Lucia). Tijdens deze tour wordt hij bijgestaan door een viermansband (percussie, toetsen, bas en drums). Meola gekleed in een stijlvol wit overhemd staat centraal in het midden opgesteld. Tijdens de eerste helft lijkt Meola en co de draai niet helemaal te vinden. Tijdens de opener San Marco van Consequence of Chaos is de gitarist op zoek naar goed geluid zo lijkt het. Vele malen zoekt hij contact met de geluidsman en de gitaartechnicus. Hierdoor gaat elke vorm van vaart uit het concert en heeft het geheel iets krampachtigs. Tijdens het tweede nummer One night last June lijkt het te zijn verdwenen, maar nu is het samenspel erg geforceerd. Al Di Meola zoekt veel contact met toetsenist Mario Parmisano en percussionist Gumbi Ortiz. Als Meola de zaal welkom heet en de muzikanten introduceert en een bruggetje wil slaan naar het akoestisch intermezzo is het de bedoeling dat toetsenist Mario Parmisano het stuk Azzura start. Parmisano begrijpt er niet veel van maar valt uiteindelijk toch in. Azzura is afkomstig van de reünieplaat van het gitaartrio en toch wel hét lichtpuntje voor de pauze. Wederom is Meola niet tevreden over het geluid. Azzura gaat hierdoor een beetje verloren. In het stuk Hypnose wordt Meola slechts begeleid door percussie. Gumbi Ortiz is de freak die Meola probeert op te jutten en voor het bombastische element zorgt. Drummer Tony Escapa fungeert als tweede percussionist en vult aan met een basisritme zonder tierelantijnen. In het nummer Red Moon vlak voor de pauze valt het vijftal eindelijk in één. Mike Loop weet op zijn zes-snarige basgitaar een interessante basis neer te zetten waar Meola zich op kan laten gaan. Toch doet Meola dit niet. Het is net of hij zich niet kan laten gaan en dat terwijl de die-hard fans wel betere weten. Na de pauze begint Meola geheel solo met stukken van Astor Piazzola. Deze tot gitaarbewerkte tango´s zijn pas opgenomen en vanavond in de foyer is deze cd voor het eerst te koop. Geconcentreerd achter bladmuziek laat Meola horen waartoe hij in staat is. Lichtelijk klassiek en spaansgitaargeweld. Na enkele stukken wordt Meola versterkt door Parmisano die uit het keyboard een accordeon geluidje tovert. Hierna is het weer tijd voor electrisch vuurwerk. Meola lijkt er een beetje schik in te krijgen. Tijdens elk stuk zoekt hij contact met zijn kompanen om een solo los te krijgen. In het loom en laidbackstuk Tao laat drummer Escapa zich gaan achter zijn Yamahakit. Hij spreekt eindelijk een woordje mee en niet geheel onverdienstelijk. In het stuk Fugata komt bassist Loop naar voren om een solo uit zijn zes-snarige monster te toveren. Hierna laten de vijf muzikanten de structuur los waardoor het publiek om een toegift vraagt. De meester vraagt of iedereen in de zaal naar voren komt en als je wil mag je op het podium staan. Velen geven hier gehoor aan en schuiven zich links en rechts op het podium om zich mee te laten slepen met de toegift. Na enig aarzelen zet Meola de toegift in. Een luide zucht is wat volgt. Land of the Midnight sun wordt gespeeld en hoe! Nu beleven we pas Jazzrock. Het vuur spat van het podium af. Was het hele optreden maar zo, dan hadden we het wel geweten. Hierna zijn de meeste bezoekers net in de stemming gekomen en nemen nog een laatste drankje in de foyer en laten de voetjes van de vloer gaan bij de afterparty met DJ Maestro.