Kun je uitleggen wat TMIMH een uniek festival maakt? “TMIMH is een jaarlijks muziekfestival in juni dat in alle zalen van Het Paard van Troje een programma biedt. Hierbij draait het allerminst om alles wat jong en nieuw is. Het is een ontmoetingsplaats voor jong en oud, muzikanten en publiek van alle generaties. We hebben ooit een publikesonderzoek gedaan en daaruit bleek dat de bezoekers heel divers zijn samengesteld. Niet alleen jong en uit Den Haag maar van alle leeftijden en overal vandaan. TMIMH is een buitengewoon simpel maar uniek concept. Als je ziet dat de eerste vier edities veel publiek trokken uit heel Nederland en ook daarbuiten, dan blijkt er behoefte te zijn. Kwaliteit wordt herkent.” “TMIMH is een festival waar oorspronkelijke muziek centraal staat”, gaat Cees verder. Zoals Heather Nova het zo mooi citeerde op de eerste editie: Taking the songs back to where they started. Intimiteit is dan ook een belangrijk element. Vergelijk een optreden op Pinkpop van the Editors bijvoorbeeld met een show van diezelfde band in een mooie zaal.” TMIMH wil zowel gevestigde als nieuwe muziekacts voor het voetlicht brengen. Kun je uitleggen waarop jullie de keuze voor de programmering baseren, zowel voor lokaal als (inter)nationaal? “Op het eerste lustrum hebben we net als de vorige vier edities weer een geslaagde mix weten te maken van oude bekenden en verrassende nieuwkomers. De keuze wordt bepaald door wat wij goed vinden. We draaien de hele dag cd’s en soms valt er dan ineens een act op. Het zijn persoonlijke keuzes. We bieden een wat alternatiever aanbod, geen dance of Top veertig. We krijgen ook veel tips uit ons internationale netwerk en Majel van het Paard van Troje adviseert mee. Zij kwam met de drie Haagse bands. Het is mooi om deze bands op te kunnnen nemen in het internationale programma. Het past vanwege de eigenzinnigheid in de programmering.” Vorig jaar waren sommige acts de kleine zaal al ontgroeid. Bezoekers hadden problemen de zaal in te komen vanwege de drukte. Verwacht je dat soort taferelen weer deze editie? “Dat vorig jaar sommige acts de kleine zaal al ontgroeid waren ervaren we eerder als een compliment. Op het moment dat wij Clap your hands say yeah boekten waren dit nog nobody's uit Brooklyn. Het probleem is ook een beetje van infrastructurele aard, de doorstroming naar de kleine zaal is nu eenmaal lastig. Dus als je zeker naar Kill the Young of Howling Bells wilt gaan luisteren, zul je wel iets eerder naar de zaal moeten gaan.” Waar kijk je persoonlijk het meeste naar uit? “Noisettes en John Cale op zaterdag zijn natuurlijk geweldig! De oude held Cale van Velvet Undergound, 64 jaar en nog steeds vernieuwend, voorafgegaan door de nieuwe heftigheid van Noisettes. Op vrijdag tip ik Kill the Young, “we are a very loud band”, naast the Secret Machines. Een mooi muzikaal contrast.”