Het Ground One festival op vrijdag 19 mei is niet bedoeld als politieke statement, maar om de Haagse inwoners kennis te laten maken met de broedplaatsen die de stad Den Haag rijk is. Tijdens de opening in de Vrije Academie blijkt dat dankzij de politiek toch vier broedplaatsen dusdanig zijn gecontroleerd, dat het festival er niet mag plaatsvinden. Verder is er een symposium, doorspekt met lekkere broedhapjes en flux-acties. Bij binnenkomst in de Vrije Academie is het eerste wat opvalt de overheerlijke theetuin. Bezoekers en genodigden worden ontvangen met allerlei soorten thee en zelfgemaakte taarten. Op de achtergrond verzorgt Captain DJ Golden Globe, het blonde meisje van het duo Coolhaven, de muziek. Als iedereen voorzien is van wat lekkers, is het woord aan dagvoorzitter Ruben Maas. Hij introduceert Paul Cornelissen die het festival Ground One officieel mag openen. Dat doet de heer Cornelissen door een kort, maar krachtig vraaggesprek aan te gaan met Marieke Bolle, gemeenteraadslid van de Partij van de Arbeid. Uiteraard gaat dit over, hoe kan het ook anders, de broedplaatsen. Voor, tijdens en na het grote symposium vinden er allerlei korte performances plaats van Episode II. Dit leukt het symposium open zorgt dat het niet saai en langdradig wordt. De positie van de kunstenaar in relatie tot de creatieve economie wordt aan de kaak gesteld. Chronologisch komen Kees Dorst (professor Design University, Sydney), Peter Bos (Platform Haagse broedplaatsen), Evert Verhagen (Creativiteit en de stad), Cornel Bierens (kunstenaar, criticus NRC Handelsblad), Tineke Reijnders (kunsthistorica) en Patricia de Ruijter (kunstenaar, curator Test-Portal) aan het woord. Ieder heeft zo zijn eigen mening met betrekking op het onderwerp. Sommige bezoekers raken al snel de draad kwijt, omdat ze worden afgeleid door piepende en krakende geluiden achterin. Een zwerver met een winkelwagen behangen met plastic tasjes loopt rond in de Vrije Academie. Al snel blijkt het een robot te zijn, die van een afstand wordt bestuurd. Zeker knap gedaan, niemand komt er dan ook achter wie de bestuurder is. Na het symposium zijn er heerlijke broedhapjes en kan je rondlopen om kunstwerken te bezichtigen. Enkele acties van het moment worden ter plekke verheven tot kunst, de zogenoemde flux-acties. Er wordt veel met Franse woorden gestrooid. Dat is ook niet zo gek, aangezien er veel Franse kunstenaars rondlopen. Een daarvan is gekleed in een doktersjas. Met witte plastic bekertjes schrijft hij ‘gezondheid’ en schenkt er vervolgens vol rode wijn in. Een vrouw heeft allerlei witte envelopjes met miniletters van pasta. Ze loopt langs een papieren lijn op de grond en strooit de letters uit tussen elk bestek. Er blijken hele zinnen in de envelop te zitten. Bezoekers mogen deze zinnen in goede volgorde leggen. Even later zit er een naakte Française te schaken met zelfgebouwde loodgietersschaakstukken. Onderwijl cirkelt een geel vliegtuigje boven een stad van cake. Enkelen hebben de neiging hier bovenop te duiken, maar laten de stad toch maar voor intact. Na de officiële opening zijn er diverse uiteenlopende programma’s op meerdere broedplaatsen in de stad, uitgezonderd het Vermoorde Slagertje, de Garage, de Vloek en DCR. Door een strenge controle met niet verleende vergunningen als gevolg kan het daar eerder aangekondigde programma geen doorgang vinden.