Het was alweer een tijdje geleden dat de Amerikaanse bluesrock diva Beth Hart ons kleine landje bezocht had, maar op dinsdag 23 mei was ze er dan eindelijk weer. De fans waren haar blijkbaar niet vergeten, want de Boerderij in Zoetermeer was tot de nok toe gevuld met fans, die de bekende nummers woord voor woord meezongen. Wie op tijd is gekomen kan nog wat meepikken van voorprogramma Coco. Deze jonge zangeres heeft een enorm ruig stemgeluid. Een passende support act voor Janis Joplin-incarnatie Beth Hart dus. Coco laat zich begeleiden door een gitarist en speelt soms ook piano. Hoewel haar stemuithalen indrukwekkend zijn, slooft ze zich wel iets te veel uit, waardoor ze af en toe als een soort kruising tussen de dame in het hoofdprogramma en Christina Aguilera klinkt. Ook duren haar nummers te lang en klinken ze niet echt origineel. Wel krijgt ze na haar optreden een hard applaus van het toch wel enthousiast geraakte publiek. Het wachten is nu op Beth, die al gauw samen met haar band op het podium verschijnt. Ze gaat meteen goed van start met één van haar bekendere nummers, Delicious surprise. De razend populaire zangeres hoeft absoluut geen moeite te doen om het publiek mee te krijgen. Niet dat ze zich niet uitslooft, want in no time vertoont ze alweer haar bekende podiumgedrag, zoals op de grond liggen en schudden met haar wilde haardos. Ook waagt ze zich al vrij aan het begin de zaal in, terwijl trouwe echtgenoot Scott haar vanaf het podium bijlicht met een zaklamp. Later in het optreden bekent ze: “Gisteravond was ik me bijna gaan bezatten. Ik dacht: ik houd ermee op, ga ergens op een boerderij wonen en laat alles maar gebeuren tot ik doodga. En toen dacht ik: dat kan ik Scott niet aandoen. Hij heeft zo ongelooflijk veel voor me gedaan. Ik mag me gelukkig prijzen met zo’n echtgenoot.” En zo blijkt maar weer dat Beth, hoewel ook Jezus haar schijnt te inspireren, het meeste steun krijgt van haar echtgenoot om van alle genotmiddelen die verleidelijk maar ongezond zijn af te blijven. De ogen van de toeschouwers zijn bijna alleen op Beth gericht, want aan de rest van de band valt weinig te zien. De enige die een enthousiaste indruk maakt is de drummer. Bassist Tom Lily staat er wat houterig bij. Gitarist John Nichols doet meer zijn best om het publiek te behagen, maar de vonken vliegen er echt niet vanaf. Hoewel hij zijn uiterste best doet om vette rocksolo’s te spelen, klinken deze als een hele hoop noten achter elkaar, gespeeld zonder enig echt gevoel erachter. Beth laat behalve wat oude krakers ook een aantal nieuwe nummers horen. Ze vertelt dat ze eigenlijk al haar nieuwe werk aan George Bush kan opdragen, “Because he’s such a big motherfucker.” Uiteraard beloont het publiek haar met een daverend applaus en instemmend geroep, want de Amerikaanse leider kan zich in onze contreien niet op grote populariteit beroemen. Het nieuwe repertoire klinkt stevig en gedegen, maar het wachten is op een nieuwe cd die het allemaal nog eens waar moet gaan maken. Voorlopig moeten we het met een toch al wat gedateerde dvd doen uit 2004, Live at Paradiso. Beth Hart staat op 25 mei op Dauwpop in Hellendoorn en op 8 juli op Bospop.