Je zult maar reuma hebben. Zanger/tekenaar/schilder/dichter/schrijver Johannes de Boom ontdekte dat al bijna vijfentwintig jaar geleden. Hij heeft ermee leren leven. Sterker nog: hij haalt ondanks de beperkingen die zijn ziekte hem oplegt alles uit zijn leven wat er maar uit te halen valt. Terecht noemt hij zichzelf levenskunstenaar. Toch moet hij stoppen met The Shavers, de band waarmee hij al tien jaar langs de Nederlandse podia tourt. Voordat hij bij de surfrockabilly band The Shavers ging zingen, had Johannes al veel andere dingen op artistiek gebied gedaan. Hij tekende, schilderde, had exposities door het hele land en schreef verhalen en gedichten. Dat laatste doet hij nog altijd. In de Boekenweek trad hij met vier andere mannen uit de Nederlandse popwereld op met gedichten, verhalen en liedjes in Drachten en Den Haag. Ook de politiek heeft zijn interesse. Als lijstduwer voor Groen Links organiseerde hij begin maart een festival in het Stamcafé in zijn woonplaats, Heerhugowaard. Hij knokt voor mensen in de WAO en zet zich actief in voor andere reumapatiënten. Bij The Shavers heeft hij de tijd van zijn leven gehad. Maar al wilde de geest veel, het lichaam dicteerde een halt. Tot 1 oktober gaan de optredens van The Final Tour door, dan is het stoppen geblazen met The Shavers en gaat Johannes ziekenhuis in ziekenhuis uit, voor vier operaties. De vier Boekenweekoptredens kon Johannes tussendoor nog even doen, hoe druk hij het ook heeft met The Final Tour. “Die werden geregeld toen er voor The Shavers nog geen boekingen binnen waren. We hebben met The Shavers een soort schema opgesteld, zodat ik niet te moe wordt. Soms kom ik ook later dan de anderen. Cock en Theo houden op een goede en lieve manier rekening met mijn ziekte.” Maar het wordt wel echt The Final Tour, verzekert Johannes. “In 2004 ben ik ook vier keer geopereerd. Ik herstelde snel en stond al gauw weer op de planken. Later brak me dat toch op en ben ik gigantisch op mijn bek gegaan. Ik krijg er steeds meer kwaaltjes bij. Ik gebruik continu medicijnen, al vanaf 1982. Ik heb meer tijd nodig om te revalideren, want ik merk en ik voel dat ik ouder ben. Over een maand of twee word ik 58.” Je kunt beter op je hoogtepunt stoppen, besloten Johannes, Cock en Theo. “Daar is lef voor nodig, maar het wordt een heel mooie afronding. We klinken weer alsof we pas begonnen zijn, het voelt verschrikkelijk goed.” De boekenweektour heeft hem ook weer energie gegeven. “Ik denk dat wat er nu gebeurt, met mijn toekomst te maken heeft. Na tien jaar met een band touren ga je verlangen naar iets anders, naar meer ruimte. De kunstenaar in mij komt weer tevoorschijn.” Johannes gaat nu dingen in zijn eentje doen, heeft hij besloten. “Ik heb genoeg stof om gemakkelijk een uur te vullen. Dat heb ik al wel eens gedaan, bij mij in de buurt. Maar eerst komt het ziekenhuis en dat zal, denk ik, alles bij elkaar een jaar duren. Dan heb ik mooi tijd om na te denken.” Het schrijven gaat door. “Dat doe ik steeds meer. Ik kan altijd nog wel de PC gebruiken. Ik heb wel eens meer periodes gehad dat ik was aangewezen. op de linkerhand. Dat waren bepaald niet de slechtste schilderijen die ik toen maakte. Vorig jaar ben ik aan het kralen rijgen geslagen. Ik ontdekte dat ik daar rustig van word. Het drukt de gekte opzij. Als je goed ademhaalt, kan je heel veel. Met die houding sta ik in het leven.”