Eigenlijk kwamen ze door toeval bij elkaar: Marco Hovius (16 Down), Henk Koorn (Hallo Venray), Johannes de Boom (The Shavers), Erik Neimeijer (Cool Genius) en Eelco van Zanten (Supermannen). Hun bands zitten bij dezelfde boeker, SOZ Concerts. Die wist dat deze vijf mannen ook op het literaire vlak bezig waren en stelde hen voor met zijn allen in de boekenweek een minitoertje te doen. Op vrijdag 24 maart deden ze Paard van Troje aan. Heel Den Haag is kennelijk ingeslapen deze avond. Maar een man of veertien zit in de Kleine Zaal te luisteren. Maar, om in de woorden van Johannes te spreken, de thuisblijvers zijn de verliezers. Het programma is leuk, bij vlagen zelfs meeslepend en indrukwekkend, en heel gevarieerd. De mix van jongere en oudere artiesten en de vaak spontane interactie die daaruit voortvloeit, maken de avond nog interessanter. De een zingt een liedje, de volgende draagt een gedicht voor, de derde leest voor uit een boek. Johannes leest en draagt voor uit eigen werk, maar komt ook met een passage uit een boek over Leonard Cohen die hem erg aanspreekt en waagt zich aan wat gedichten van Herman Brood. Ook een gedicht van Simon Carmiggelt heeft hij uitgekozen voor deze avond. Met begeleiding van drie van de anderen op gitaar doet hij ook nog een mooi bluesje over een boom, waarmee hij stond te vrijen. Erik is fan van Ryan Adams en speelt en zingt wat werk van hem. Hij leest voor uit een boek van Herman Brusselmans. Eelco leest voor uit Narzis en Goldmund van Herman Hesse. Het thema, een vriend die vertrekt, trekt hij door in een eigen liedje. Hij houdt ook van het werk van Jules Deelder, merken we. Hij leest De hardnekkige Samaritaan en De Verloren Zoon voor, uit Bijbelsch. Ook zingt hij in een zelfgemaakte Nederlandse vertaling een nummer van The Beach Boys, Strandbal. Henk begint met een lange passage uit een boek van Michel Houellebecq over gefrustreerde oudere, lelijke mannen die naar mooie vrouwen hunkeren die ze niet kunnen krijgen en hun fantasieën over wat ze hen en degenen die ze wel kunnen krijgen aan willen doen. Verder zingt hij wat liedjes van Neil Young en leest voor uit Shaky, Neils biografie. Marco beperkt zich tot het spelen en zingen van liedjes en begeleiden van anderen die wat voorlezen. Hij mag daarbij zijn gitaar best wat zachter zetten, want soms leidt zijn spel nogal af van wat er vóór op het podium gebeurt. Aan het slot zingt de hele club samen Like a Hurricane van Young, waarbij solozang wordt afgewisseld met een groepsinspanning. Het zou kunnen dat Den Haag wat overvoerd wordt met allerlei aan de Boekenweek gerelateerde activiteiten. Paagman haalt de ene grootheid naar de andere naar Den Haag en die activiteiten zijn gratis te bezoeken. The Hague Rhythm & Rhymes is net geweest, dat kostte wel een slordige duit, maar daar kreeg je meer artiesten voor. Hoe dan ook, jammer dat er zo weinig publiek was. Het was een leuke avond.