Dit jaar is voor de derde keer de Rijn en Wouden Popprijs gehouden. Deze prijs, gehouden op een locatie onder de rook van de Heineken brouwerijen, trekt van jaar tot jaar meer aandacht. De vier voorrondes waren alle nagenoeg uitverkocht en een Google test bewijst dat de popprijs ook op het Internet leeft. De finale op zaterdagavond 19 maart trok een volle bak. Opener en winnaar van de publieksprijs was de band Seven Minus. Deze groep komt het beste uit de verf als hij wat rustigere nummers speelt. De stem en uitstraling van de zanger heeft soms wat weg van die van Steve Hogarth van Marillion. En met het nummer Something has left my mind heeft Seven Minus een nummer in handen waar Marillion een moord voor zou plegen. Tweede act Ed Citroen komt nauwelijks boven het geroezemoes uit. De poptroubadour, zoals hij zichzelf op zijn website noemt, schrijft mooie Nederlandstalige chansons en zijn stem is de beste van de avond. Maar het is gewoon niet echt bijzonder. Als zanger van zijn Police coverband maakte hij eerder een verpletterende indruk. Maar niet 'everything he does is magic'. De terechte winnaar van de juryprijs heet Meilof. Deze hardwerkende Nederlandstalige band timmert aardig aan de weg en brengt eind maart een nieuwe single uit. Vooral de up-tempo nummers, gebracht onder aanvoering van de violist, zijn zeer aanstekelijk en vrolijk. De rustige nummers maken echter geen indruk en de teksten zijn ietwat flauw. De vierde band, een invaller, speelt voor een inmiddels half leeggelopen zaal. Mr. Jones brengt echter wel het broodnodige leven in de brouwerij stampend op het podium brengen zij de meisjes toch nog aan het swingen. Helaas is er op het Internet nog niets over deze band te vinden. Organisator Jan Verkleij mag trots zijn. Het succes van De Rijn en Wouden Popprijs neemt toe en de wedstrijd zal de komende jaren ongetwijfeld enkele goede bands voortbrengen. Maar het kan altijd beter. De lange ombouwtijden maken het voor de bands misschien extra spannend, maar voor het publiek is het erg vermoeiend. En de jury mag volgend jaar wel wat spannender keuzes maken. Meer rock & roll! Meer ballen! Meer jonge honden! Meer woede! Meer power op dat podium! De muziek was over het algemeen genomen te lief, te jaren '80 en het publiek was te gauw tevreden.