Vrijdag 16 juni is alweer de derde festivaldag voor de Zeeheldenfestivalgangers. Het is een stuk drukker op het Prins Hendrikplein dan de regenachtige woensdag en donderdag. Dat heeft natuurlijk alles te maken met de komst van het zonnetje. De muzikale avond start met Alex Franken op het kleine podium. Zijn stem is fijn om naar te luisteren en het gitaarspel is oké, maar verder lijkt het publiek niet echt geboeid door de combinatie van zang en gedichten. Een flinke omschakeling is het als Suburbs gaan spelen op het grote podium. Deels in het oranje gekleed vanwege het voetbal staat Suburbs garant voor een goed optreden, hoewel de vroege programmering en het slechte geluid daar afbreuk aan doen. De afzonderlijke instrumenten zijn niet goed te horen. Aan het einde van de set klinkt het beter en komt de band meer tot zijn recht. Jua volgt met multiculturele rammelrock. De muziek is zeer origineel en valt goed bij het publiek. Hier en daar zijn er wel wat problemen met de timing. Echt los gaan de Zeeheldenfestivalgangers bij de volgende band, R.O.O.O.M. Volgens veel bezoekers is dit tot dan toe echt de leukste band. Deze zeer dynamische, megaswingende hiphop band zet het hele plein op zijn kop. Zangeres Romagna draagt de grootste steen bij tot het succesvolle optreden, ze doet het erg goed. Niet alleen met zingen, maar ook met contact leggen met het publiek. Er zit echt potentie in deze band, zeker voor festivals. And now for something completely different. Binnen in de bartent speelt Trisomy. In het programma staat dat zangeres Eva een krachtige, zuivere rockstem heeft. Dat klopt, ze zingt inderdaad loepzuiver. Qua muziekstijl kan gerust gezegd worden dat deze gothic band progressief bezig is. De afsluiter van de avond, natuurlijk op het grote podium is Neet Oét Lottum. Tien jaar geleden zijn deze mannen begonnen als Rowwen Hèze coverband. Zo zijn ze nog steeds het beste te typeren. Nu spelen ze wel eigen repertoire. Ze maken de vrijdagavond van het Zeeheldenfestival compleet.