Op vrijdag 9 en zaterdag 10 juni is Den Haag weer in de ban van serieuzere muziek. Vooral mensen met een verfijnde smaak zullen de weg naar Den Haag en de Prinsegracht weten te vinden. Dat weekend biedt het Paard van Troje onderdak aan de vijfde editie van The Music In My Head. 3voor12/denhaag belicht vijf acts. In deze laatste aflevering laten we ons licht schijnen over Feverdream. Onder de rook van Rotterdam is het alternatieve garagerock trio Feverdream al meer dan een decennium actief. Zaterdag 10 juni zullen René, Arnold en Bart het Paard podiumcafé een ouderwetse rockshow van jewelste weggeven. Voor de niets vermoedende bezoekers van The Music In My Head: U bent gewaarschuwd! Dit weekend is Feverdream te gast in het radioprogramma Stork On Air van RTVWest. Als in het vroege voorjaar van 1997 het eerste optreden plaatsvindt in de Kom in Hoogvliet heeft het trio (geen idee dat het allemaal zo uit de hand zal lopen. De band maakt vier albums; Pretend That It’s Forever, The Sky Is Full Of It, Future Directions en het in oktober verschenen You Are Happen!ng en tourt veelal in het buitenland. Feverdream is ook een graag geziene gast tijdens voorprogramma’s. In de loop der jaren toert de band met uiteenlopende acts en artiesten zoals Blonde Redhead, Ella Bandita, Oil, Mono, Incense, Jimmy Barock, Reynolds, Green Hornet en Oxes en is te zien op diverse festivals tot in het buitenland toe. Frontman/zanger/gitarist René van Lien van Feverdream legde we ons lijstje vragen voor. Van welke soort muziek/band of act krijg je hoofdpijn? ”Van gezapige voorspelbaarheid, pathos in de teksten en gebrek aan dynamiek raak ik afgeleid.” Waar wordt je dan wel vrolijk van en is dat ook een inspiratiebron voor jullie band? “Ik houd in principe van elke muziekstijl, mits interessant uitgevoerd. Je hoort snel of de mensen achter de muziek iets extra`s geven. Een band als Shellac heeft ons sterk beïnvloed. Door Shellac zijn we meer gaan nadenken over onze sound en hoe die sound in dienst moet staan van onze nummers. We hebben onze eigen ideeën ontwikkeld over wat spannend is en tof uitpakt. We hebben dat de afgelopen acht jaar volop kunnen uittesten (ervaring opdoen, perfectioneren). Een echte live band dus. Veel bands missen de intensiteit die een live show hoort te brengen. Althans, ik vind dat erg fijn...” Wat voor werk doen jullie in het dagelijks leven? “Nadat onze bassiste Saskia van Bodegom vertrok, stopte de cash flow even. We hebben een aantal jaar overleefd met spelen, spelen, spelen en platen maken. Nu werk ik als psychologisch onderzoeker, Arnold als leraar en Bart als webdesigner/graphic designer. Werken is noodzaak. Ik vind het wel prettig om werk te hebben in mijn interessegebied. Alleen... werken is op gezette tijden - je zit vast en je kan niet elke nacht meer doorhalen – da’s kut.” Is muziek een uitvlucht voor jullie dagelijks bestaan? “Muziek maken is iets wat zo vanzelfsprekend is, dat ik mij niet kan voorstellen dat ik over een aantal jaar niet meer met Feverdream bezig ben. Ik geef nooit op en ben tot nu toe altijd gestaag bezig mijn doel te bereiken. Ik ben het punt dat ik mijn dromen volg al lang voorbij, het is simpelweg een doel geworden dat haalbaar is.” Wat zijn jullie dromen en toekomstplannen? Ben je op deze manier op de goede weg? ”Om Marcel Hermans van Transfromed Dreams weer eens te bij benadering quoten ‘We zitten in de situatie waar weinig geld voor investering is, en waar de afzet mondjesmaat gaat. We willen de prijzen laag houden en bovendien snel onze centen terug voor het volgende project. De enige promotie is de band zelf. Speel dus elke shows op je best, maak elke plaat alsof het de laatste kans is en waag nooit muziek bij je hobby’s te tellen.’. Deze filosofie heeft er bij Feverdream voor gezorgd dat we een eigen route uitstippelden en volgden en dat succes vooral afhing van de intrinsieke waarde. Wij staan voor de volle honderd procent achter onze muziek, wij boeven geen compromissen te sluiten om een publiek aan te spreken en dat maakt ons een band met een eigen karakter. Dat was en is mijn doel. Wij hebben besloten parttime te blijven werken zodat we het lang kunnen uitzingen. Ik wil niet over een jaar of vijf noodgedwongen fulltime moeten werken om mijn schulden af te betalen. We gaan nu in plaats van honderd shows, voorlopig tussen de vijftig en tachtig shows per jaar doen in het buitenland, maar dan wel in oorden die we nog nooit gezien hebben: in september naar Rusland en in december naar China.” Met welke producer, artiest, acteur, band, cabaretier, schrijver, dichter, of filmer zou je wel eens samen willen werken en waarom? “Ik zou uiteraard wel eens willen opnemen met Steve Albini. Ook al denk ik dat ik het misschien wel helemaal niet tof zal vinden. Hij neemt gewoon op en bemoeit zich nergens mee. Dat doe ik dan wel als ik een plaat heb gemaakt die echt af is voor we hem opnemen ;). Veder zou ik, misschien nog wel liever, met Henny Vrienten willen samenwerken. Ik vind hem echt groots. Guy Picottio van Fugazi maakte voor Blonde Redhead, Gossip en met veel anderen mooie en bijzondere opnames. Hij staat eigenlijk wel bovenaan de lijst. Al deze mensen hebben iets eigens en vooral een spectaculaire kwaliteit in huis!” Verzin een naam voor je eigen festival met een ander lichaamsdeel in de hoofdrol. Wie staan er op jou festival? Waar ligt de nadruk op? “Ai...Ik denk dat het iets van het Stick Out Your Neck Festival wel aardig zou passen bij mijn line-up. Ik zou vooral ook kleine acts die wel al jaren meedraaien programmeren. Ik ben niet zo van de hypes. Ik zou in dit geval een paar van de volgende bands heel graag programmeren: Shellac (want die zie je zelden, en de nostalgie..), The Ex (een van mijn favoriete bands, en nog Nederlands ook), Lushus (deze lieve mensen uit Utrecht zijn gewoon echt heel goed en zeer actief als band), Redworms Farm (een Italiaanse band met een soort van Hakim uit Sesamstraat op drums en 2 maffiosi op gitaar en zang, erg vermakelijk en GOED!), Blackheart Procession (dit vind ik dus echt heel erg vindingrijk, charmant, spannend en gewoon fantastisch), Deerhoof (een band die muziek heel anders benadert dan de gebruikelijk bands, zo uitzonderlijk technisch en knap gedaan), Malkovich (echt een band met een doel en zoekend naar een manier. Ultra strak en ik moet altijd om ze lachen), Mars Volta (tja, das een inkoppertje), Blues Brother Castro (ook al zo`n wrede band die goed geworden is door te doen, en niet door te kennen), Amigos Electricos (omdat het Nederlands is, anders en ook nog goed, ze staan op metropolis in de container), Weird War (met de zanger van the Make-Up als frontman, de gitarist van Golden... dit moet je eens gezien hebben!). Ik kan nog wel een pagina voltypen, maar het zullen vooral eigenwijze bands zijn die een sterk eigen visie hebben. En vooral geen dingen die alleen maar in Nederland lijken te werken.”