Arjen Lucassen terug in het Paard van Troje. Dertig jaar geleden speelde hij er al met Mover, tussendoor nog met Vengeance en nu was hij terug in zijn geboortestad met Stream of Passion op 22 juni. Het Paard organiseerde een wedstrijd waarbij de winnaars mochten kiezen: aanwezig zijn bij de soundcheck of een meet’n’greet met de band na afloop. 3voor12/denhaag was erbij. Remy, Barry, Rob en Nick mogen bij de soundcheck aanwezig zijn. Ze weten wel wat een soundcheck is. “Vooral lang wachten…” Toch willen ze er graag bij zijn. Het zijn allemaal grote fans. Nick is speciaal uit Bath, Engeland overgekomen om de band te zien. Hij is bij zeven van de vijftien optredens van de vorige tour geweest. “Ik moest en zou gewoon komen vandaag.” De band richt zich voornamelijk op de soundcheck om alles voor de avond in orde te hebben. Arjen loopt nog wel enkele malen de zaal in om tussen de prijswinnaars geconcentreerd te luisteren. De gelukkigen zijn ook de eersten die de nieuwe nummers in de set te horen krijgen; zowel To the quasar, van het Ayreon album Flight Of The Migrator, als Are friends electric van Tubeway Army. Op de SoP website werden al wat hints gegeven over de nummers en op het forum waren de juiste songs al snel terug te vinden. Een goede keuze, de heren. “Maar dat nummer van Tubeway Army is wel een beetje gedurfd. Ik weet niet of iedereen daar zo blij mee is. Er zijn een hoop puriteinen onder Arjens fans.” Het optreden zelf begint helaas niet optimaal. In Spellbound vallen de instrumenten één voor één in, maar als de gitaren hun glorieuze entree willen maken, zijn ze over de PA niet hoorbaar. “Ja dat was wel even een domper,’ vertelt gitariste Lori na afloop. “Maar er zijn erger dingen.” Als het geluid na een paar nummers helemaal goed is, is het verder genieten. Het is niet te merken dat de bandleden bijna vier maanden niet met elkaar hebben gespeeld. Damian Wilson is er ditmaal niet bij om zijn partijen uit The castle hall en Into the black hole te zingen, waardoor vooral achtergrondzangeres Diana Bovio een extra kans krijgt om te schitteren. Jammer ook dat de zaal bij lange na niet is uitverkocht. Waar zijn bijvoorbeeld al die mensen die enkele maanden eerder voor een uitverkochte Boerderij in Zoetermeer zorgden? Na afloop mag een andere groep prijswinnaars mee naar de kleedkamer. Ze zijn onder de indruk van het optreden. Arjen van der Toorn: “Geweldig. Heel gaaf. Goeie show, goed geluid, goeie sfeer. Ik zag ze voor het eerst, ben niet eens zo bekend met de band. Maar in één keer een uitstekende introductie.” “Het is alsof ze al jaren met elkaar spelen,” meent Ellen Bakvis. “Ze hebben er plezier in en dat zie je.” In de kleedkamer worden er vooral veel handen geschud en handtekeningen uitgedeeld. Ook Arjens moeder, broer en zus zijn aanwezig. Moeder is trots. “Zeker. Ten eerste omdat hij een fijn mens is en ten tweede omdat het mijn zoon is. Ik heb de muziek altijd mooi gevonden. Vroeger riepen ze altijd: ‘Jongens, geen vuile moppen want Arjens moeder is in de zaal!’. Dat is niet meer. En als ik er ben, word ik door Arjen altijd eventjes genoemd. Fantastisch!” Stream of Passion doet op deze tour een aantal grote festivals aan (Graspop, Bospop, Waldrock). Lori en Marcela hebben er zin in. “Het worden mijn eerste festivals ooit,” meldt de Mexicaanse zangeres. “Ik vind het wel heel erg spannend.” De band gaat ook nog even naar beneden om bij de merchandise stand handtekeningen uit te delen. Joyce en Anne hebben het hoogste woord. Zij willen graag handtekeningen op hun borsten hebben. “We moeten Johan nog,” gillen ze. “Johan!” Is dit dan het befaamde rock’n’roll leven? Tot slot mag support act No Rush ook niet onvermeld blijven. Hardrock van de oude leest, voor iedereen die is opgegroeid in de jaren tachtig een genot om te horen. Maar ook jongere fans weten de band te waarderen. De uitgebreide fanschare die de band heeft meegenomen is namelijk deels te jong om die tijd bewust meegemaakt te hebben.