Het was geen verrassing. Elle Bandita windt nergens doekjes om. Iets is kut of iets is goed. Een luistersessie met 3voor12 met nummers van Haagse bands in Paard van Troje voordat ze op 17 juni in de Kleine Zaal optrad, leverde veel kut en maar één keer goed op. Bijna gaat de luistersessie niet door. Elle is de afspraak vergeten. Ze wil hem toch doen, maar foto’s maken is er niet bij, want ze heeft haar podiumoutfit nog niet aan. Maakt niet uit, die foto’s komen wel van het optreden. We gaan van start met het nummer Ground zero van Material Jesus. Elle eet een appeltje en luistert. “Die stem. Lijkt op Billy Corgan van de Smashing Pumpkins. Ik vind dit zeikmuziek. Niet heel erg slecht, niet mijn ding. Beetje te singer/songwriterachtig. Ik houd niet van die liedjesliedjes.” Volgend nummer. Tzja Giantor, 32 Years. “Blijft dit de hele tijd zo doorgaan? Of gaat er nog wat gebeuren? Het begon heel leuk. Ik dacht: dit kan wel spannend worden. Blèh. Die enge uithalen. Zet eens een ander nummer op. Nee, vind ik ook niet leuk.” Over de zang: “Het is niet zuiver, het bibbert heel erg. En dat effect is ook niks.” Splendid, Lift up your life dan maar. “Ik haat die nederreggae. Nee, bah, bah, bah. Van die zomerse muziek, die wordt gedraaid op die kutterrassen waar iedereen elkaar aan zit te staren.” Elle wordt er niet vrolijk van, dus we gooien het over een compleet andere boeg: De Nieuwe Vrolijkheid, Charles de Gaulle. Elle veert op. ”Die heb ik thuis ook. Dit vind ik wel leuk. Het rockt wel. Alleen dat accent. Te Brits. Dat kan echt niet. Lekker tempo. Een hoop energie. Die gitaarsound is leuk, dat het een beetje verkracht wordt. Het is niet onplezierig. Alsof niets met een doel is gemaakt, alsof het rechtstreeks uit de oefenruimte komt.” Aue, Mortal vache, iets heel anders. “Dit vind ik helemaal niks. Dit kan mijn hond ook nog wel maken. Geneuzel. Net als op de eerste cd van The Stooges, dat Tibetaanse zeiknummer dat kwam na I wanna be a dog. Dit is te zweverig. Het heeft geen ritme. Het hoeft niet per se boem tsjak, boem tsjak, het mag ook gewoon een bak kankerherrie zijn.” Ze is wel wat kritisch geweest, vind ze zelf. “Ik houd van heel veel dingen, maar ik ben nu toevallig in een harde-dingenbui.” Welke Haagse bands Elle dan wel kan waarderen? “Spider Rico. Gaaf, lekkere ongenuanceerde kankerherrie. Tiger String Ensemble. Echt één van de meest frisse, leuke dingen die ik in tijden heb gezien. Ik heb met ze gespeeld, in Delft en in de Piratenbar in Den Haag. Malkovitch maakt een gaaf potje hardcore.” En in de rest van Nederland: “Er zijn wel een paar leuke, frisse, nieuwe bandjes. Saunawest bijvoorbeeld. Binnenkort gaan we samen iets leuks opnemen.” Ook met de mannen van Feverdream kan Elle goed uit de voeten. “Ik ga in september met ze naar Rusland. Op 25 september is de releaseparty van hun nieuwe cd, You Are Happening, in Waterfront. Dan ben ik natuurlijk ook van de partij.” Een derde tip: “3-1 uit Amsterdam. Heel leuk bandje” Met het in Berlijn gestationeerde trio Chicks On Speed heeft Elle een leuk optreden achter de rug. “In van die typische Chickskleding. Eén grote chaos was het op het podium. We zaten in een tent en deden of we girl scouts waren. We schenen met een zaklamp. Het was heel grappig. Iedereen had er lol in. Ik heb wat akkoorden geramd op de gitaar.” Elle maakt naast haar solocarrière ook nog deel uit van de Rotterdamse band The Riplets. “We hebben net een 7 inch opgenomen met White Suicide, een band met leden van de Tavoltas en Cenobites en dj Thrasher. Echt heel gaaf. Het komt uit op 12 juli bij Sonic Rendezvous. Er komt ook een nieuw album van Elle Bandita en een nieuwe van The Riplets.”