De Bazart stond afgelopen donderdag 1 juni in het teken van een initiatief om talentvolle, veelal jonge bands de kans te geven het podium te betreden. Het betrof een Ready to play avond, die voortkomt uit het bandcoaching-project van Johan Witt en Rick Jillissen. Deze twee heren begeleiden muzikanten. Die kunnen zich als complete band aanmelden, of als 'losse' muzikant met anderen samenspelen. Na tien lessen in het Musicon wordt zo'n band voor het eerst voor de leeuwen gegooid. Van de 21 bands die inmiddels speelklaar zijn, traden er deze avond 17 op. Een overvolle Bazart was het gevolg. Als eerste komt Justin op, vier jongens die het publiek confronteren met eigen nummers. Technisch is er niets op aan te merken - ze beheersen hun instrumenten uitstekend -eigen materiaal brengen is misschien net iets te hoog gegrepen. De verschillen coupletten worden net iets te vaak herhaald. Maar ja, ze hebben nog jaren om muzikaal te groeien, dus dat zal wel goed komen. De volgende band The Same pakt het wat commerciëler aan en speelt drie covers van Nirvana. De zanger weet niet goed de juiste tonen te pakken, maar wat een lef heeft hij! Vol overgave schreeuwt hij de teksten door de microfoon. Een eervolle vermelding waard. Fauve bestaat uit twee dames en drie heren, die covers van punkachtige popliedjes spelen. De zangeres voelt zich als een vis op het podium, zo vrij als ze beweegt en zingt. De vertolking van Happy ending van Avril Lavigne is haar en de rest van de band op het lijf geschreven. De bassist kan overigens blijven staan voor het optreden erna van de formatie Breakaleg. Deze band heeft veel overeenkomsten met Fauve; ook hier is de zangeres lekker vrij aan het zingen en is de stijl te omschrijven als punkpop. Twee covers van Green Day passeren de revue. De vijfde band van de avond is Sanne. De zangeres, aan wie de groepsnaam ontleend is, heeft me een strot! Geen wonder dat ze het publiek aan het klappen krijgt tijdens de uithalen in Nobody's wife van Anouk. Skilled Sister is de eerste band van de avond die louter bestaat uit meiden. Ze spelen eigen nummers, die zeer edgy zijn en - dat is misschien niet zo origineel - in het hokje punkpop te plaatsen zijn. Dan komt Coinage het podium op, vier jongens die tot nu toe de uitschieters zijn. Hun volle geluid komt erg professioneel over. En het zijn nog wel eigen nummers. Tel daarbij op dat de zanger/gitarist zich helemaal durft te geven en de conclusie is dat deze band in de toekomst nog wel eens iets kan betekenen voor de (Haagse) popscene. Van Hangover kan eigenlijk exact hetzelfde gezegd worden, hoewel de zanger zich minder beweegt en het geheel daardoor wat statischer is. Be Sure heeft wat noodgrepen moeten toepassen om vanavond te kunnen optreden. De gitarist en de drummer zijn namelijk uitgevallen en dus vervangen. Ondanks dat euvel weet de zangeres zich goed te uiten. Ze heeft een behoorlijk stembereik en zingt o.a. Weak alsof ze zelf Skin van Skunk Anansie is. De daarop volgende band Sophisticated pakt groots uit met maar liefst twee zangeressen. Helaas is de tempoversnelling tijdens het nummer What's up? Van 4 Non Blondes te verwarrend voor hen om op te zingen. Ze hadden beter op safe kunnen spelen en het origineel intact kunnen laten. Twee leden van de metalband Insurrection hebben al eerder gespeeld vanavond in Skilled Sisters. De aandacht wordt nu echter vooral gevestigd op de zanger, die schreeuwt vanuit het diepst van zijn longen. Opmerkelijk is overigens het spel van de drummer; hij staat enorm heftig te spelen en laat aan het eind zien dat hij zelfs een drumstok van ijzer kapot kan slaan. Confusion moet het vooral hebben van rockinvloeden uit de sixties. De klassieker Whole lotta love van Led Zeppelin, nu gezongen door een meisje, komt goed uit de verf. Dat ze ook zelf nummers kunnen schrijven, wordt bewezen met Living in a haze. De meidenband Socks speelt eigen liedjes. Leuk, maar meer dan dat is het eigenlijk niet. Over instrumentbeheersing geen negatief woord, trouwens. Reverted bestaat eveneens uit vier meiden, die zichtbaar lol hebben in het spelen. Je krijgt eigenlijk vanzelf een glimlach om je mond als je ze hun eigen nummers ziet vertolken. 4 Some heeft ook een eigen repertoire, dat bestaat uit vooral wat rustigere songs. Het publiek is inmiddels behoorlijk uitgedund. Styxx & Stones staat bekend als The Rolling Stones coverband. Als eerste brengt de band Sympathy for the devil ten gehore. De van het Haags Poppodium bekende zangeres doet haar best. Jammergenoeg is de vertolking van Lighting crushes niet van de Stones, maar van Live. Ze zingt de teksten wel juist, maar niet op het goede moment. Het publiek heeft het niet door, want het applaus is er niet minder om. De laatste band van de avond is Wyzatt, met frontvrouw Marije. Zij heeft de blues. Het allerlaatste nummer Am I the one? laat het overgebleven publiek bevredigd achter.