De Snevo’s bestaan nu 4 ½ jaar. Bassist Theo Vogelaars (ex-Tröckener Kecks), zanger/gitarist Fred Kienhuis en drummer Paul Tromp. Op De Parade in Den Haag voelden we Theo aan de tand over het verloop van zijn carrière in Nederlandstalige rockbands. “Fred en ik kennen elkaar al een jaar of 25,” vertelt Theo. “Ik ben nu 46, hij 42. Hij speelde eerst bij The World War Rockers, later bij de Jack of Hearts. Nadat die band ermee ophield, is hij gestopt. Totdat ik hem vroeg om een nieuwe band te beginnen, toen besloot hij om het weer te proberen.” Het leven van Theo Vogelaars ziet er anders uit dan toen hij nog bij de Kecks zat. “Mijn inkomen haalde ik toen uit de muziek, de rest was bijzaak. Nu is dat andersom. Ik moet toch eten. Ik heb een studio en ik doe merchandise voor andere bands, bijvoorbeeld voor De Dijk. In mijn studio repeteren we en ik neem er bands op, zoals Männer Ohne Nerven, Amigos Electricos en J.P. den Tex. Alles bij elkaar lukt het me net om ervan rond te komen. Ik leef heel zuinig.” Theo is eraan gewend om weinig te makken te hebben. “Dat was bij de Kecks ook al zo. Het was nooit een vetpot. We verkochten te weinig platen. Tussen 1987 en 1992 en 1999 en 2001 waren de periodes dat het goed ging. Daarvoor en daarna waren de inkomsten heel miniem.” Hij heeft het er toch voor over. “Mijn instelling is, dat je nooit het idee moet hebben dat je aan het werk bent. Het is een keuze die je maakt. Daar lever je wat voor in. Je moet je er wat voor ontzeggen, maar dat interesseert je eigenlijk niet.” De Snevo’s maken alle nummers zelf, met uitzondering van een mix van twee covers. “Fred schrijft de teksten, maar eigenlijk maken we altijd eerst de muziek. Fred komt met een idee en heeft een melodie in het hoofd. Dat werken we met zijn drieën uit. Het is meer de tekst die in dienst staat van de muziek dan andersom. We moeten ons wel alle drie in de teksten kunnen vinden. Van de honderd keer is dat 99 keer het geval. Fred is er heel makkelijk in, als we het niet zien zitten, gaat het niet door.” Fred is echt een gevoelsmens. “Hij heeft een vrij eigenzinnige kijk op de dingen. Gevoelsmatig zitten hij en ik op één lijn. Er zit ook een bepaald soort humor in de teksten, hij kan een verbroken relatie bijvoorbeeld goed relativeren. Hij schrijft over hoe hij tegen dingen aankijkt, wat in het verleden is gebeurd, wat hij toen deed, en af en toe kijkt hij ook vooruit.” Voor de verstaanbaarheid is vrij weinig ruimte, geeft Theo toe. “De nummers zijn meer geënt op de jaren tachtig. De teksten voegen iets extra’s toe aan de muziek en dat maakt het speciaal. We gaan uit van het principe: als een Engels bandje dit zou doen, zouden wij de muziek ook leuk moeten vinden.” Theo zelf heeft vier grote voorbeelden uit die periode: “The Buzzcocks, The Ramones, The Undertones en Ivy Green.” De Snevo’s (Snelle Vogels) is nu helemaal zijn band. “Ik ben altijd heel eenkennig. Ik doe mijn ding en hoef niet zo nodig met andere mensen aan andere projecten te werken. Wat mij persoonlijk eventueel nog wel een uitdaging zou lijken is om met de Snevo's als band een singer/songwriter te begeleiden, op een manier die beide in hun waarde laat. Het is dus sterk afhankelijk van de persoon: of het überhaupt zou kunnen klikken.”