Op zondagavond 26 februari stond een nieuwe editie van ‘Live in your livingroom’ gepland op de etage van grafisch ontwerper Robert Muda. Het ging hier om vier acts, die tezamen hun zojuist uitgekomen cd van Singer Songwriters Unite presenteerden. Tien voor half negen kondigt presentator Kees Jonkheer aan hoe de avond zal verlopen. In volgorde zullen optreden: Nadine & Me, Eva, Jeroen van de Wiel en Stefan Oosthof, die elk twee sets zullen doen. De eerste act Nadine & Me, waarbij ‘Me’ voor Cecile Morel staat, begint te spelen. Cecile zingt haar teksten weg met een theatrale expressie, zoals insiders die van haar kennen. Ze wordt daarbij begeleid door Nadine op akoestische gitaar. De twee luisteren goed naar elkaar, wat een set van drie nummers oplevert, die doet smaken naar meer. Eva is de tweede act. Voor degenen die haar nog niet kennen: zij is het meest te vergelijken met Tori Amos, dynamisch zingend en zichzelf begeleidend op piano. Haar set bestaat ook uit drie songs, waarbij nummer twee een Nederlandstalig liedje is. Uit haar teksten valt af te leiden dat ze vooral een autobiografische singer/songwriter is. Ze kiest voor teksten die meestal gaan over liefde en je als luisteraar aanzetten tot nadenken. De derde artiest is Jeroen van de Wiel, die volledig in zijn moerstoel zingt en schrijft. Hij vermeldt expliciet dat zijn teksten autobiografisch zijn en begint te zingen over Scheveningen. Zijn tweede nummer, Zwarte grap, wordt voorafgegaan door een humoristische beschouwing, evenals het derde liedje van zijn set. Stefan Oosthof, een singer/songwriter op akoestische gitaar heeft begin dit jaar op het vooraanstaande festival Eurosonic in Groningen gespeeld en komt als laatste van de vier zijn ding doen. Voor de gelegenheid heeft hij twee ex-leden meegenomen van Broshim, de band waarin hij vroeger zong. Ronald speelt bas en Reindert doet tweede gitaar en tweede stem. Het trio heeft zichtbaar lol in het spelen en dat slaat over op het publiek. Het derde nummer, een liefdesliedje, is oorstrelend mooi. Dan is de eerste set alweer ten einde gekomen en is het tijd voor een hapje en een drankje. Vijf over half tien staat Nadine & Me klaar voor de tweede set van drie nummers. Eva geldt zingt één nummer minder: “Omdat ik van die enorme lange liedjes maak.” Jeroen van de Wiel krijgt in zijn tweede set de lachers op zijn hand met zijn humoristische instelling: “Het leven is een ramp, maar het kan nog altijd erger.” Hij speelt drie covers, een eigen vertaling van One van U2, Laat me van Ramses Shaffy en als klap op de vuurpijl Careless whisper van George Michael, dat hij tezamen met Stefan Oosthof brengt. Stefan en gasten doen een nummer uit het Broshimrepertoire en een nummer geschreven door Reindert, Satellite en nog twee andere nummers. Tijdens de afkondiging wordt Robert Muda in het zonnetje gezet, omdat hij zijn huiskamer beschikbaar heeft gesteld. Zonder hem was deze avond niet geweest zoals hij geweest is!