Gaat dat altijd zo, de voorbereiding van een show of hebben jullie bepaalde rituelen? Sticks: “Eigenlijk gaat het altijd zo. Een beetje relaxen, eten, schrijven, muziek luisteren, soundchecken”. Wat hebben jullie gegeten? “Tja eh..afhaal. Ik had iets Vietnamees maar echt lekker was het niet. Delic is wel opgetogen over zijn Thaise maaltijd en Rico zit uitgebreid met een tandenstoker in zijn gebit te pulken tot groot vermaak van de 3voor12 redactie. Hij voelt zich blijkbaar thuis. Wij inmiddels ook. Wat opvalt is dat deze drie mannen zeer verschillend lijken maar de eigenschap delen dat ze vooral sympathiek zijn en kunnen lullen als brugman. Het is moeilijk nog een origineel interview af te nemen na alle publiciteit bij het verschijnen van het laatste album Eigen Wereld. We kunnen deze nieuwe schijf natuurlijk nog een keer analyseren en binnenste buiten keren maar als je je zoekmachine op Internet een opdracht ingeeft kun je daar al een overkill aan interviews en info vinden. De teksten van de liedjes spreken echter al voor zich en muziek blijft nu eenmaal een gevoelskwestie. We kunnen niet om Eigen Wereld heen maar willen het ook eens over een andere boeg te gooien. Jullie worden heel erg gehypt de laatste tijd, wat vinden jullie daar zelf van? We denken hierbij aan de tekst van Made in NL ‘dit is het land van de rages, de hypes, met zijn allen erop, kom op daar gaan we. Zodra er een start speelt de rest mee in het spel. Als er een schaap over de dam is dan volgen er meer’. Sticks springt in:”Mwah, ik denk dat we niet specifiek gehypt worden. Vinden jullie dat echt? Ik denk meer dat het moment voor Eigen wereld daar was. Het is precies op het goede moment gekomen. De actuele onderwerpen die we aankaarten spreken aan. Wij zijn ons bewust van wat er gaande is en blijkbaar denken veel mensen daar hetzelfde over.” Rico vind het leuk dat de cd zo goed ontvangen wordt maar benadrukt dat het hen niet te doen is om de sterstatus: “Ik vind het allemaal wel grappig maar wij zijn geen sterren.” Heeft deze hype/nieuwe bekendheid dan minstens geleid tot postzakken vol voor Valentijnsdag? Rico lacht: “Hahaha, nee, dat viel me tegen eigenlijk. Ze weten ons nog niet echt te vinden gelukkig”. Is het dan misschien zo dat de nederhiphopscene in het algemeen gehypt wordt? “Dat denk ik niet” zegt Sticks. “Kijk maar naar de grote muziekbladen zoals Oor. Stuk voor stuk rockgeoriënteerd. We hebben de Kaiser Chiefs nog niet gehad of de Arctic Monkeys komen al weer om de hoek. Heel vermoeiend.” Rico vult geirriteerd aan: “Hoe kun je die bladen serieus nemen als bepaalde stromingen bijna compleet worden genegeerd?” Eigen wereld. Wat is er nog niet geanalyseerd en waar had je graag nog iets over willen zeggen? “Elektrostress. Wat vinden jullie ervan”? “Het is een ander nummer muzikaal gezien” valt Delic bij. De boodschap van het nummer is vrij duidelijk. Rico: “Ja precies, het gaat om een heftig onderwerp. Ik geloof dat over 50 jaar onze gedachten gelezen kunnen worden. Over een tijdje heeft iedereen chips in zijn lijf zitten”. Delic: “Ja, en iedereen maar denken dat het zo handig is om via die dingen je zaken te regelen maar ondertussen.” Sticks doet een duit in het zakje: “Misschien klink ik egoïstisch maar ik denk dat je er bijna geen goed aan doet door kinderen op te voeden in deze maatschappij”. Dan toch nog een vraag over Gerrit. Een grappig nummer maar met een serieuze achterliggende gedachte. Sticks vertelt: “Iedereen heeft wel zo’n persoon in zijn omgeving. Iemand die geen eigen mening heeft en meeloopt met de rest. Ik kwam op het idee voor dit nummer toen ik dat programma Perfect op Veronica zag. Lopen daar allemaal mooie vrouwen die naar uiterlijke perfectie streven door middel van cosmetische chirurgie. Waar zijn die mensen mee bezig? Het is schokkend en ziek al was het wel de bedoeling dit ernstige onderwerp met humor te brengen”. Opgezwolle heeft een duidelijke mening over muziek journalisme. Sticks vertelt: “sommige journalisten voelen de muziek niet meer. Analyseren alleen nog maar. Bij elke demo die ze opzetten beginnen ze meteen te vergelijken. Zo van, hmmm dit lijkt wel erg op bla bla bla. Heel irritant” In België worden jullie inmiddels ook binnengehaald. Sticks: “Ja, de Belgen hebben Eigen Wereld eigenhandig over de grens geïmporteerd. De cd was daar nog niet uit dus gingen mensen hem zelf halen in Nederland”. Rico valt hem bij: “Dat is cool, staan ze met zijn allen OPGEZWOLLE te joelen met een zachte g!” Hadden jullie vroeger zelf jeugdhelden? Delic schud resoluut zijn hoofd “neuh, eigenlijk komt het nu pas een beetje dat ik respect krijg voor bepaalde muzikanten”. Sticks en Rico zijn gelijkgestemd: “Michael Jackson”. “Bad was mijn eerste plaat” legt Sticks verder uit. “Hij ziet er natuurlijk schokkend uit maar het gaat mij om de muzikale inbreng”. “Michael Jackson is vaag”, stapt Delic in. “Die gast begrijpt het allemaal niet. Die heeft zo’n bizarre jeugd gehad”. “Hee”, zegt Rico ineens, die plaat van DeLaSoul! Dat was eigenlijk het eerste album wat ik in huis haalde. Lekkere positieve rap. Het lijkt een beetje op onze muziek vind ik”. Sticks is het er niet mee eens: “Nee man, onze muziek is veel rauwer”. Wat kunnen jullie niet meer horen? Delic: “Niks. Ik luister gewoon niet naar muziek die ik slecht vind”. Sticks gaat los: “Als ik er een moeten kiezen zijn dat The Black Eyed Peas. En dan ook vooral die zangeres Fergie”. Hij zet zijn verhaal kracht bij met stuiptrekkingen. “Gadverdamme zeg, die is smerig! Die heeft al twee keer op het podium haar broek vol staan zeiken! Ik las het ergens op Internet. Ja echt, en dan zeggen dat het zweet is. Er stond ook een foto bij enne..die zogenaamde zweetplek was wel erg groot”, verzekerd hij ons. Delic en Rico trekken vieze gezichten. Binnen no time hebben we gezamenlijk een lijst met anti-acts gecreëerd maar de afkeer voor BEP’s Fergie lijkt toch het diepst te zitten. Zij eindigt glansrijk op de eerste plaats van meest irritante artiest. Ondertussen komt de whisky op tafel. De sfeer is ontspannen en gezellig en we moeten proberen ons hoofd bij het interview te houden. Zijn er ook eigen tracks die jullie niet meer kunnen horen? Sticks: “Nee, zeker niet. Het is allemaal goede shit, kwaliteit”. Rico: “Er zijn altijd mensen die tijdens shows om Buitenbad vragen maar daar heb ik niet altijd zin in”. Wat zingen jullie onder de douche? Rico zet gelijk enthousiast zijn tenor stem op: “waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah! Nou dat dus, opera, Paverotti. Ik moet mijn energie gewoon kwijt”. Geval van adhd? “Nee, dat niet. Ik ben er overigens ooit wel op getest want ik vertoonde een aantal symptomen maar de testresultaten sloten adhd uit”. Het gesprek loopt ten einde al zitten we hier uiteindelijk al veel langer dan de afspraak was. We nemen afscheid om beneden in de zaal te gaan kijken naar Typhoon die het spits mag afbijten. Als Delic opkomt gaat het dak eraf. Leiden onthaald de Zwollenaren met een bomvolle, zweterige zaal. Het kwik loopt op tegen het ongezonde aan. Delic blijft koel onder de omstandigheden. Altijd een grote glimlach en die eeuwige sigaret in zijn mondhoek. Typhoon wordt onder leiding van Sticks door het publiek naar de uitgang gedragen en een moment later ligt de hele crew op de greterig graaiende menigte. Verwilderde blikken, hysterie en een oververhitte moshpit met hier en daar een platgedrukte bakvis tegen het podium aangedrukt. Opgezwolle zorgt voor enige verkoeling. Rico en Sticks werken hun hele krat Spa blauw over het publiek heen. Fans graaien, duwen en braken de teksten woord voor woord uit. De setlist is uitgebreid: Van Verre oosten, de Fakkeldrager en de Hamvraag tot Eigen wereld, Hoedenplank, Biri en Jonko. Maar ook Strik je veter, Balans en Gerrit komen voorbij. Rico geeft nog een hilarische imitatie weg van Jawat’s Zwarte koffie. We zijn er nog lang niet klaar mee als het feest ten einde is. De meeste fans proberen zich nog op hun helden te storten en zo komt het dat uiteindelijk ook Delic nog op en in het publiek eindigt. Na afloop blijft een handjevol freaks in de zaal over om nogmaals hun gram halen op de beats van de dj’s van Club Populair en The Glue Factory residents. In de hal doen een paar energieke skaters nog wat tricks op de ramp. Het LVC loopt in hoog tempo leeg. Het was een mooie, ietwat te warme avond maar we zijn over het hoogtepunt heen. Tijd om te gaan. Het volgende Baggervette optreden met Jawat! in LVC staat op 17 maart op het programma. Kun je mooi de dag ervoor ook nog naar het Paard van Troje voor Opgezwolle op herhaling.