State-X/New Forms komt er al heel snel aan. Op 15 en 16 december is het weer feest voor je x-perimentele zintuigen. We geven je alvast een voorproefje hoe x-traordinary het festival gaat worden. Dat doen we door, naast een aantal artiesten/acts, de organisatie die het programma heeft samengesteld een paar vragen voor te leggen. De visie van Henk Koolen, Paard van Troje programmamaker. Kun je een korte reactie geven bij de volgende kernwoorden; X-plore, X-plain, X-pect “Vorig jaar hebben we deze omschrijving voor het programma voor het eerst gebruikt. Het dekt zo goed de lading van het festival dat we het ook dit jaar in ere hebben gehouden. Mijn persoonlijke 'hang-up' is de middelste X (x-plain). Ik vind dat te veel festivals zich vooral richten op nieuwe bands, die vaak enorm gehyped worden, terwijl het maar afwachten is wat die bands op de lange termijn kunnen waarmaken. Ik heb overigens niets tegen het boeken van aanstormend talent (het veroorzaakt ook altijd een prettig soort opwinding en een verrassingselement), maar ik vind het wel jammer dat veel artiesten die al jaren geloofwaardig en consistent bezig zijn in het hype-geweld raken ondergesneeuwd. Vandaar dat wij iedere editie juist dit soort grondleggers (Tortoise, Pere Ubu, Sonic Youth, Rhytm & Sound, etc.) een prominente plek in het programma geven.” Wie wil je over de vloer hebben volgend weekend (soort bezoeker)? “Ik hoop dat het vooral nieuwsgierige mensen zijn, die niet alleen op de bekende namen afkomen, maar ook juist de wat onbekendere dingen gaan checken. Verder hoop ik dat mensen het festival ook als een soort feestje zien en niet met de armen over elkaar interessant staan te kijken bij moeilijke muziek.” Waar ligt de grens bij het wel/niet boeken van een act? Hoe X-treem is State X? “Er zijn geen grenzen wat mij betreft. De programmering weerspiegelt voor het grootste deel de smaak van de programmeurs. Wij zijn alle drie vervloekt met een hele brede smaak, waarin extreem en toegankelijk hand in hand lopen.” Wat was het meest opmerkelijke optreden ooit op State X en waarom? “Het meest opmerkelijke project was wel 'Happy Metal' van Staalplaat Soundsystem, dat in 2004 plaats vond in de Vrije Academie. Een niet te tellen hoeveelheid stofzuigers, droogtrommels, ventilatoren en andere huishoudelijke apparatuur die tezamen een noise-symfonieorkest vormden.” Jouw persoonlijke, mooiste en/of slechtste State X ervaring? “Ik heb nog steeds hele goede herinneringen aan de openingsact van Jason Forrest op SXNF 2004. Hij viel op het laatste moment in voor Savath & Savallas, die wegens ziekte niet konden doorgaan en hij zette meteen de toon voor het hele festival met zijn hilarische podiumact en zijn brute beats. De slechtste ervaring was de harde leerschool uit 2004 dat te veel locaties het festival dusdanig versnipperen dat het hele festivalgevoel verdwijnt. Ik ben erg blij met de schaalverkleining die we vorig jaar hebben ingezet.” Welke muziek/genre hoor je te weinig, te vaak, is volgens jou ondergewaardeerd of juist overgewaardeerd? “Ik luister nooit naar de radio en alleen maar naar mijn i-pod en die biedt een uitstekende dwarsdoorsnede van alle denkbare genres. Ook op de diverse podia is voldoende afwisseling te vinden. Je moet er alleen wel heel goed naar zoeken. Helaas gaat binnen de media die zich met popmuziek bezighouden de meeste aandacht toch altijd uit naar datgene dat toch al veel publiek trekt. Ik zou graag een wat meer proactieve opstelling zien en wat meer inhoudelijke visie. Maar ja, ik zal wel een hele ouderwetse dominee zijn.” Welke acts mogen we zeker niet missen (wat zijn jouw favorieten)? “Rhythm & Sound en Circle op zaterdag. No Neck Blues Band en POW-ensemble op vrijdag.” Heb je gevoelsmatig een persoonlijke link met dit festival? “Nou, het is mijn kindje en zo voelt dat ook. Dat betekent dus dat je het op verantwoorde wijze op wil zien groeien met af en toe een corrigerende tik en het geven van heel veel liefde.” Alles wat je verder nog kwijt wilt... “Iedereen veel plezier gewenst.”