Gadegeslagen door ruim honderd bezoekers, vertolkte Chris Chameleon dinsdag 8 augustus in Musicon onder meer liedjes van zijn drie solo cd-releases. Allemaal hebben ze groot succes in zijn moederland Zuid-Afrika. De bezoekers mochten zich gelukkig prijzen. Chris gaf een eenmalig Europees optreden, nota bene in Musicon in Den Haag. Dit kwam overigens doordat Boo!, zijn voormalige band, geregeld oefende in Musicon. Het een en ander voelde dus redelijk vertrouwd. Chris heeft ook goede herinneringen aan Den Haag. In Zuid-Afrika werd Chris enkele jaren geleden ‘s nachts wakker en merkte dat er mannen bij zijn bed stonden. Hij dacht eerst dat het misschien wel engelen waren, maar niets was minder waar – het waren ‘boosdoeners,’ want hij werd flink afgetuigd en bijna doodgeslagen. Helaas een bittere en realistische afspiegeling van de vele criminaliteit in Zuid-Afrika. Desondanks ging hij enkele weken erna gewoon touren door Europa. Het allereerste optreden van de 55 in 75 dagen in tien verschillende landen was in het Haagse Paard. De artiest vertelt openhartig in een charmante combinatie van Nederlands, Afrikaans en wellicht ook wat Vlaams over sommige teksten, en legt uit in verhalen en anekdotes waarom hij sommige liedjes heeft geschreven. Ook vertelt hij dat hij op school in Afrika erachter kwam dat hij maar een expressieve baan moest gaan zoeken, omdat hij zo houdt van het geluid van een publiek dat applaus geeft. Liedjes van zijn drie solo cd’s komen voorbij. Engelstalige liedjes van de cd Shine en zelfgeschreven Afrikaanse liedjes van zijn cd 7de Hemel, alsmede gedichten van Ingrid Jonker van de cd Ek Herhaal Jou. Chris waagt zich ook aan een paar Nederlandse varianten. Gerrit Komrij heeft de complete dichtbundel van Ingrid Jonker naar het Nederlands vertaald. Zelfs wat Boo! materiaal komt er voorbij, de band waar Chris al flink wat succes en faam mee behaalde. Tussen de liedjes door geeft hij toelichting over de poëzie van Ingrid Jonker, zo ook over Jy’t my gekierang waarin zij schrijft en hij zingt: “Jy’t laasnag – o my attatjie! Met ’n ander man gevrij” Niet alleen wordt de liefde voor de man niet beantwoord, maar zelfs aan iemand anders gegeven! Lang niet alle liedjes zijn gevuld met leed en negativiteit, want de liedjes op de 7de hemel zijn iets positiever van aard. Deze cd is onder geweldige druk geschreven voor een Zuid-Afrikaanse televisieserie. Vaak hoorde Chris pas de avond ervoor waar hij over moest schrijven en in welke context dit geplaatst zou worden. Het moeilijkste was waarschijnlijk nog om de teksten redelijk te onthouden en als artiest op een zedelijk tijdstip het bed uit komen. Leuk is dat dit een wat speelsere stijl van teksten heeft opgeleverd en dit komt ook naar voren in de liedjes. Op zijn Afrikaans wordt Chameleon ook wel ‘verkleurmannetjie’ genoemd. “Wij Nederlanders vinden Afrikaans soms een soort van kabouternederlands en zo spreken Nederlandse peuters en kleuters eerst Afrikaans voordat ze behoorlijk Nederlands leren.” Toch lijkt er geen betere omschrijving voor zijn stemkunsten voor handen. De zanger verandert met speels gemak zijn stemgeluid en maakt de meest bizarre geluiden, zo de kameleon van kleur verandert om zijn gemoedstoestand weer te geven. Chris lijkt bij een lied wel letterlijk een vrouw, zingt ontzettend zuiver hoog en laag, maakt rare geluiden en lijkt kippen en apen na te doen, maakt vreemde klanken met zijn stem en lijkt wel een didgeridoo te hebben ingeslikt. Alle vier octaven heeft hij bijzonder goed onder controle en zo weet hij de grens van het irritante op te zoeken, maar deze zelden te overschrijden. Waar Boo! op sarcastische wijze altijd toegejuicht werd met boegeroep, haalt niemand het nu in z’n hoofd om boe te roepen. Vol overgaaf slikt het publiek de intense zang en het gitaarspel in, om dit om te zetten in een verbaasd en bewonderend applaus. Ek Herhaal Jou werd genomineerd voor de 2006 SAMA Award in de Best Adult Contemporary Afrikaans Album categorie en een kleine groep mensen mag zich gelukkig prijzen wat van dit meesterwerk te hebben meegekregen. Ingrid Jonker is in Nederland ten onrechte onbekend gebleven. Maar door de uitgave van “Ik herhaal je” en door de bewogen documentaire “Korreltjie Niks Is My Dood” van Saskia van Schaik (VPRO 2001) is daar gelukkig verandering in gekomen. “Die Kind Dat Is Doodgeskiet Deur Soldate by Nyanga” werd door Nelson Mandela voorgedragen bij diens eerste rede als president tot het Zuid-Afrikaanse parlement in 1994. Mandela noemde haar “Afrikaner én Afrikaan.”