In de aanloop naar de release datum van de cd Ontzettend Leiden 2006, die op 1 september in de Leidse platenwinkels ligt, leggen we vast vragen voor aan een aantal bands die dankzij hun kwaliteiten en potentie een plaats hebben weten te bemachtigen op de verzamelschijf voor aanstormend talent en gevestigde muzikanten uit de regio Leiden. De eerste in de serie is Koel. We leggen Frans Brand, zanger van deze Nederlandstalige reggaeband die de wind al aardig in de rug heeft, een paar vragen voor. Waar komt jullie passie voor muziek vandaan? “Dat is voor iedereen in de band verschillend. Waren het de eerste gitaargrepen die je van je vader leerde? Was het dat ene liedje op de radio? Binnen Koel is reggae de bindende factor, maar de goede luisteraar zal opmerken dat we onze inspiratie en invulling uit heel verschillende muziekstromingen halen; van Pat Metheny tot Bonnie ‘Prince’ Billy. En natuurlijk droomde je als puber van ‘net zo beroemd worden als’.” Hoe hebben jullie elkaar leren kennen en hoe zijn jullie in dit genre terecht gekomen? Waren jullie Doe Maar fans? “We kennen elkaar nu zes maanden in deze samenstelling, maar er waren al wel allerlei muzikale dwarsverbanden. Toen Koel werd opgericht, wilden we allemaal maar één ding: eindelijk een leuk bandje, zonder al te veel geouwehoer om niks. Bij reggae voelen we ons allemaal senang, zo simpel is het. Als je Nederlandstalige reggae maakt, ligt de vergelijking met Doe Maar best voor de hand. Lijkt ons niets om je voor te schamen maar de naam van onze band is Koel, niet Kloon.” Nederlandstalig wint weer aan populariteit in verschillende genres. Hoe komt dat? “Wij hebben het idee dat we ons hiermee het best, directst en duidelijkst kunnen uitdrukken, wat niet wil zeggen dat teksten niet poëtisch kunnen zijn. De vraag is of Nederlandstalig ooit heeft ingeboet aan populariteit, of dat het te maken heeft met andere factoren. Als een radiostation weigert Frans Bauer te draaien, terwijl hij immens gezien is bij grote groepen, kan je jezelf een en ander afvragen. Blijkbaar mag het nu weer breed uitgedragen worden. In die zin hebben we de wind vooralsnog mee.” Hoe spannend is het leven als muzikant? “In de eerste plaats ben je als muzikant en ook als bandje bezig om de liedjes zo goed mogelijk te spelen. Dat is onze eerste zorg en dat betekent keihard werken. Daarnaast krijgen we erg leuke reacties van mensen en dat stimuleert. Dat we in deze komkommertijd in de muziekelarij toch een deal hebben, is een luxepositie die we willen benutten en waarmaken. Wel lastig dat we steeds over die fans heen moeten stappen als we de deur uitgaan, maar ook dat went.” Wat maakt jullie act zoveel anders of meer bijzonder dan andere acts? “Dit is een vraag voor het publiek straks. Zijn de liedjes goed genoeg, is de band goed genoeg, wil men Koel omarmen ja of nee? Aan ons zal het niet liggen.” Het is jullie tot nu toe voor de wind gegaan. Zijn er ook tegenvallers geweest? “Natuurlijk is het onvermijdelijk dat je aan elkaar moet wennen, je plaats moet zoeken in de band, moet leren communiceren. Dat laatste doen we openlijk en dat scheelt een hele hoop misverstanden en frustraties. Het fijne is dat iedereen niet zijn eigenbelang voorop heeft staan. Hoeveel koeler kan het worden?” Wat zijn jullie concrete toekomstplannen? “We zijn in bespreking met een management. De contracten worden klaargemaakt. Binnen afzienbare tijd gaan we de studio in met Rob van Donselaar. Ondertussen zijn we zelf in de weer om optredens te regelen.” Waarom doen jullie mee aan Ontzettend Leiden en wat vinden jullie van het initiatief? “In Leiden is nooit echt een scène geweest, dus elk initiatief is meer dan welkom. De manier waarop Ontzettend Leiden dit aanpakt, wijst op veel enthousiasme en bezieling. Het zou ons niet verbazen als dit tot meer leidt in de toekomst.” Wat voegen jullie toe aan de Ontzettend Leiden cd? “De toegevoegde waarde is er pas als anderen dat zo voelen. Het feit dat Ontzettend Leiden ons ook op de cd wil, is voor ons een prachtig signaal dat qua timing niet beter had kunnen uitpakken. Een eerste steen in de vijver, zeg maar.”