Vrijdagavond 14 april werd gestreden om de Grote Prijs van Zuid-Holland in poptempel Waterfront in Rotterdam. Zes bands deden hun best om deze felbegeerde prijs binnen te slepen. In volgorde van opkomst waren te zien: China Blue, Pourquoi Me Reveiller, Noblesse, Jumbodollars, Saunawest en Vixy. Vrijdagavond 14 april werd gestreden om de Grote Prijs van Zuid-Holland in poptempel Waterfront in Rotterdam. Zes bands deden hun best om deze felbegeerde prijs binnen te slepen. In volgorde van opkomst waren te zien: China Blue, Pourquoi Me Reveiller, Noblesse, Jumbodollars, Saunawest en Vixy. Een driekoppige jury, bestaande uit Cok Jouvenaar (3voor12 Den Haag/HPC), Yvo Kops (Bertus Distributie) en Wouter Vedder (Waterpop), zou de uiteindelijke winnaar uit de bus laten komen. Zoals ieder jaar werd deze avond weer aan elkaar gepraat door PP op zijn eigen onvolprezen manier. Bij de aanvang van openingsact China Blue is de zaal van Waterfront al aardig goed gevuld. Deze Rotterdams/Vlaamse act doet het zoals twee stekelvarkentjes de liefde bedrijven: heel voorzichtig. Deze vijf heren en één dame beginnen krachtig met een pakkende funkbeat, maar echt loos gaat dit collectief niet. Wellicht komt dit door de magere podiumpresentatie van zangeres Esther Keymolen. Tijdens de instrumentale passages staat ze voorzichtig te swingen en te bewegen op de muziek, maar haar stem is net als haar voorkomen iets te klein. Wie acts als Portishead, Moloko en Lamb als invloed noemt, mag zichzelf gewaagder opstellen. Daarnaast doen drums en percussie exact hetzelfde, waardoor er nauwelijks variatie te ontdekken valt. Van een ander kaliber is Pourquoi Me Reveiller, ook uit Rotterdam. Vanavond pakt de band uit met een bonte mengeling van instrumentarium en zangeressen. Twee dames versterken de heren tijdens de finale. Allemaal te veel van het goede. Er wordt gewisseld met instrumenten en lead vocals alsof het een lieve lust is. Helaas valt hiermee Pourquoi Me Reveiller door de mand. De band kan het beter simpeler houden en bandleden kunnen zich beter concentreren op hun eigen instrument in plaats van een circus te willen maken voor publiek. Als je dat doet, moet je wel van goeden huize komen; Pourquoi Me Reveiller doet dit helaas niet. Nummer drie vanavond is het Haagse powerrock-trio Noblesse. In Den Haag lopen publiek en pers al weg met de band. Voor de drie heren dus een schone taak om een voet aan de Rotterdamse grond te krijgen. De band brengt no-nonsense rock en pakt de geijkte en platgereden paden van de rockmuziek. Opvallende verschijning is de bassist, die het Waterfrontse podium van voor tot achter en van links naar rechts verkent. Gevaarlijk, want hiermee zijn alle ogen gericht op de briljant spelende viersnarenplukker. Toch ontbreekt het bij Noblesse aan het één en ander. Om echt te knallen mag het allemaal net wat vetter en smeriger en moeten de ballen echt uit de broek gespeeld worden. Plak een alternatiever randje aan je songs en wissel qua energie meer af, wie weet ontstijgt Noblesse dan het niveau van aardige kroegband. De vierde act van de avond, Jumbodollars, is een zeskoppige band die opereert vanuit – ja ja, alweer – Rotterdam. De frontman van de band, Jean-Paul Schriks, staat zijn mannetje op het podium. Hoewel de groep zich profileert als alternatief – volgens zijn website – valt daar live niet veel van te merken. Of het moeten de Strokes/Killers/Kaiser Chiefs-achtige rifjes zijn, die zo nu en dan uit de elektrische gitaar komen. Voor de rest is het vooral ouderwets swingen geblazen. De blazer en de toetsenist doen vrolijk hun ding. Jammer alleen dat de man van de toetsen niet overal in de zaal te horen is. Saunawest, eveneens een Rotterdamse act, is erg verrassend. Het draait vooral om de bebrilde nerd Peter de Koning (vocalen), die vrolijk heen en weer huppelt over het podium. De gekte breekt pas echt los bij het nummer Do you like my uniform? Waarbij hij een soldatenoutfit draagt, compleet met een Tweede Wereldoorlog-helm. Het publiek kan het zeer waarderen, want alle ogen zijn op hem gericht en elke beweging wordt ademloos gevolgd. En die bewegingen, dat zijn er veel! Ondertussen wordt er ook goed weggemusiceerd op het podium; dat zou je bijna vergeten. Hoekige gitaarriffs, fijne melodieën en een stevige basis worden neergezet. Ook de saxofonist staat lekker te blazen. Vixy maakt zonnige ska/reggae en weet van begin tot eind het publiek te boeien. Tussen de nummers door wordt ook flink op hen ingespeeld. Dat doet vooral de toetsenist. Hij weet het publiek zover te krijgen om afwisselend op de maat de handen hoog te houden en dan allemaal tot op de grond te laten zakken. Een leuk ritueel om te zien en het geeft ook wel aan dat de fans makke schaapjes zijn, die kritiekloos de band volgen. Want kritiek kan er zeker geuit worden; het is vrij eenvoudig om met hun muziekstijl de voetjes van de grond te krijgen. Veel diepgang in de teksten zit er ook al niet. Het is tijd voor het publiek om het bij binnenkomst gekregen stembiljet in één van de stembussen te deponeren. De band met de meeste stemmen krijgt de publieksprijs, te weten 250 euro. Na zo’n vijfentwintig minuten verschijnt presentator PP weer op het podium. Als eerste maakt hij bekend wie er met de publieksprijs naar huis gaat. Dat wordt Vixy! Op zich niet vreemd; deze band had de meeste aanhang vanavond. Dan wordt in volgorde van nummer 3 naar nummer 1 bekend gemaakt wie er gewonnen hebben volgens de jury. De derde prijs gaat naar Vixy, de tweede naar Noblesse. En de winnaar is… Saunawest! Gejuich en tegelijkertijd wat boegeroep hier en daar klinken vanuit de zaal. Zanger Peter houdt een kort praatje voor de microfoon en bedankt de aanwezigen. Het is Saunawest gegund; deze band verdient meer bekendheid!