In studio Tag aan de Stille Veerkade gebeurde zaterdagavond 23 april iets bijzonders. Hans Vandenburg, bekend van onder meer Gruppo Sportivo, ging een live cd opnemen met zijn Nederlandstalige act Dierenpark. Wie wilde binnenkomen, moest wel van tevoren een hoesje maken (dat zou meedingen voor een prijs) en 5 euro betalen. Bij binnenkomst om 21 uur is het nog vrij rustig. Er zitten wat mensen op de - in rijen van drie - opgestelde stoeltjes. Bij de bar kan drank besteld worden bij Hank, de zoon van Hans. Het is nog even wachten op een tweetal ‘belangrijke’ mensen. Als deze gearriveerd zijn, nemen de bandleden plaats op het podium en gaan de opnamen van start. Hans gooit gelijk een eerste grap door de microfoon: “Na de opnamen van deze live cd gaan we het helemaal maken!” De band speelt ontspannen het eerste nummer. De tweede song is meteen een cover, namelijk ‘n Paardenstaart is zo passé (origineel van The Dandy Warhols). De sfeer zit er vanaf nu goed in, want het publiek lacht bij het horen van de teksten en laat luid applaus horen na afloop van elk nummer. Het ontlokt bij Hans de vraag of het ook zonder applaus zou kunnen, omdat het gaat om het maken van een live cd. Halverwege de set breekt een snaar (of waren het er twee?) van de elektrische gitaar van Hans. Lex, de technicus van Dierenpark, overhandigt hem een vervangend exemplaar. Er gaan nog wel meer dingen fout die avond, bijvoorbeeld dat Hans bepaalde tonen niet goed haalt of dat Jan O. (tweede gitarist/zanger) zelfs helemaal verkeerd inzet. Ook Judith (keyboards/xylofoon/tamboerijn/derde stem) wil de boel wel eens helemaal stilgooien. Maar het deert niet, het publiek kan goed begrijpen dat het hier om opnamen gaat en dan mag je gewoon een liedje opnieuw doen. Tegen het eind van de set mogen de aanwezige mensen kiezen wat voor nummer er nog gespeeld gaat worden. Popidool en Tut uit Roozendaal wordt er geroepen. Jan O. wil dolgraag Zwaar kut gaan spelen, maar Hans ziet dat niet zitten. “Ik heb daar echt geen zin in. Doe hem anders maar in je eentje,” zegt hij op cynische toon. Uiteindelijk komt voor de tweede keer de cover Ik heb nog nooit zo’n vrouw als jij ontmoet (origineel van Edwyn Collins) voorbij. Nu de opnamen echt voorbij zijn, is het tijd voor een drankje, te bestellen bij Saskia, de vrouw van Hans. Het geeft aan dat het wel een echt intiem feestje is, hier in de Tag. Dan worden de meegebrachte hoesjes onder de loep genomen. Door middel van geklap mag het publiek uitmaken wie nummer 1, 2 en 3 worden. Jan O. wil hierna nog steeds Zwaar kut spelen en doet dat dan ook, zonder Hans, die er beschaamd bij staat. Hij kan er geen genoeg van krijgen en hij speelt het Franse tienerliedje Non non rien a changé van Les Poppys, samen met Judith op tweede stem. Hans wil de avond nu echt afronden “of wil je eindeloos blijven doorgaan?” Het publiek roept Popidool en zodoende wordt dat nummer door hem in uitgeklede versie gespeeld. Hans staat erbij te lachen, maar je kan merken dat hij nu echt een biertje wil drinken. Het is ook immers zijn verjaardag vandaag! Na afloop geeft Hans te kennen dat je zijn grappen en grollen niet serieus moet nemen. “Je kunt beter onthouden dat ik echt de dingen doe waar ik achter sta.” Juist, daar gaat het om!