De Leidse avond in het Paard Podiumcafe op woensdag 26 april 2006 bestond uit een verrassende mix van Leidse acts: The Official Party Line, 1 Op 1 en Xavier Baudet. Drie verschillende muziekgenres, respectievelijk indierock, pop/rock en pop met blues en funk in al zijn variëteiten. Ook de performances verschilden totaal. De bands brachten hun muziek ten gehore voor een vrijwel leeg café. Van de ongeveer 25 aanwezigen was bijna de helft er die avond om zelf op te treden. Leiden was niet massaal uitgelopen om zijn artiesten in Den Haag te zien spelen. The Official Party Line bijt het spits af om tien uur. De vierkoppige band start met het nummer The distant remedy, dat ook op de cd Ontzettend Leiden 2005 staat. Het geluid knalt uit de speakers het café in. De muziek klinkt op zich goed, technisch zit het best strak in elkaar. Een rare eend in de bijt is de drummer. Is die maat die hij aanhoudt nu echt zo bedoeld of loopt hij zo nu en dan een beetje vertraging op? Het tweede nummer is instrumentaal en ligt lekker in het gehoor. Het gezelschap trakteert het publiek in totaal op zes nummers. Behalve de laatste noot aan het einde van het vijfde nummer is de muziek niet verrassend of vernieuwend. Er is weinig interactie met het publiek. En het feit dat ze zo serieus kijken nodigt ook niet echt uit. De band typeert zijn muziek als indierock. Wellicht levert die inspiratie, maar in de uitvoering is daar niet veel van terug te horen. Het tweede optreden is van 1op1. Het enthousiasme straalt van het podium af. Vier gasten die duidelijk zin hebben om er tegenaan te gaan. De muziek is gevarieerd: vette rock, pop, soms rustig, loopjes, breaks en funky invloeden. De teksten zijn in het Nederlands, waardoor het geheel toch meer leeft. Het is heerlijk om je moerstaal uit de speakers te horen komen. Wat maar weer eens te meer bewijst dat Nederlandse teksten èch wel kunnen swingen. De teksten zijn humoristisch, soms tegen het hilarische aan. Van de Poolse importbruid die niet op haar foto lijkt - "dat kan best zout zijn" - tot: "Je hoeft niet zo te schreeuwen. Ik versta je wel". De bandleden praten er lustig op los tussen de nummers door en spreken het publiek ook aan. Deze interactie maakt het optreden levendig. Het laatste nummer dat ze ten gehore brengen, De net niet bekende Nederlander, is een samenwerkingsproject met Germen, een bekende in de Leidse scene. Het gezelschap heeft vorige week een nieuwe cd gepresenteerd, Ongehoord. Dikke aanrader dus! Xavier Baudet en band, sluiten de avond af. Hij opent met een rustig pianonummer. Zijn mooie, zuivere stem valt meteen op. Ieder daaropvolgend liedje is voorzien van een inleiding waarin het verhaal achter het nummer wordt uitgelegd. Hierdoor krijgt het publiek een kijkje in de keuken van Baudet. Maatschappijkritiek, liefdeslied en een mix van humor en bezinning passeren de revue. De composities zijn heel verschillend, de arrangementen mooi. Het is een genoegen om naar te luisteren. Baudet speelt piano en bas en praat hardop over wat hem op dat moment bezighoudt, zoals de microfoon die telkens opzij valt. Na een vet country nummer brengt de band een eigen versie van Whitney Houstons I wanna dance with somebody ten gehore om af te sluiten met gouwe ouwe rock'n'roll. Een bijzonder aangename kennismaking.