Het overgrote deel van het publiek is gekomen om Annatar en Calibern te aanschouwen. Aan het kwartet Calibern de taak om de avond te openen. De band is nog niet zo geroutineerd. Qua podiumpresentatie, bandgeluid en instrument beheersing laat het te wensen over. Calibern blijft steken bij de term aardig geprobeerd en leuk verzonnen. Toch is het publiek in de Speakers de band goed gezind. Handen gaan de lucht in en er wordt bij sommige nummers zelfs meegezongen, zoals bij Run through the hills. Ook de zangkwaliteiten van frontman Federico doen de band geen goed. Vele uithalen haalt hij niet. Of zijn stevige omvang zorgt ervoor dat hij zijn vocale capaciteiten niet kan gebruiken, of hij heeft een griepje onder de leden. Ook de drummer is te lief voor zijn drumstel. In plaats van flink te meppen, aait hij zo nu en dan wat stevig over zijn toms. Calibern mist duidelijk de spreekwoordelijke peper in de reet. Het zestal Annatar komt van beteren huize. De muzikanten beheersen hun instrumenten en zijn stukken meer overtuigd van hun ding. Annatar brengt symfonische gothic in het verlengde van Epica en After Forever. Zangeres Madicken de Vries heeft een geschoolde stem. Een klassieke achtergrond of iets dergelijks richting Opera moet haast wel op haar CV staan, zo te horen aan haar vocale registers. De band maakt een professionele indruk. Annatar speelt een echte thuiswedstrijd. Heel Delft lijkt uitgelopen te zijn voor deze lokale helden. Een goedgevulde Speakers blijft geboeid kijken naar de trukendoos die de band opentrekt. Songs als Perception, Quest for reality en slotstuk My world staan als een huis. Veel repertoire is straks terug te vinden op hun demo die in september op dezelfde locatie wordt gepresenteerd. Blo.Torch mag de avond afsluiten. Jammer genoeg zijn veel bezoekers al vertrokken. Sinds een paar maanden maakt Blo.Torch een nieuwe start, nadat gitarist en oprichter Marvin de band verlaten. Hij kreeg het te druk met zijn andere acts, Dew Scented en Severe Torture. Zoals verwacht is zijn plek ingenomen door ex-Bagga Bownz gitarist Rory Hansen. Vorig jaar deed Hansen bij enkele optredens al mee als invaller. Met de komst van Hansen maakt Blo.Torch zijn reputatie als strakste metalband van Zuid Holland weer waar. Het openingsnummer Consume klinkt nog wat aarzelend, maar hierna is de band warm gespeeld en is het einde zoek. Als een orkaan blaast Blo.Torch iedereen omver. Alle hens aan dek! We gaan op volle kracht! Blo.Torch windt er geen doekjes meer om. Frontman Chris vraagt waar de pit is. “Hé! We hebben jullie wel nodig om een vette show neer te zetten!” Chris gooit nog even wat olie op het vuur. Slechts een paar fanatiekelingen wagen zich aan een pit en pogoën er lustig op los. De rest van het publiek staat er verbaasd naar te kijken. Toch zie je ook bewondering voor deze vijf heren in hun ogen. Als de locomotief eenmaal op gang is, maakt het voor Chris, Hassan, Pascal, Sander en Rory niet meer uit. Nieuw materiaal wordt afgewisseld met werk van het laatste studioalbum Volatile. Zelfs all-time klassieker The Ties that blind ontbreekt niet op de setlist. Met dit optreden heeft Blo.Torch weer een nieuwe standaard gezet. Alles klinkt muzikaal iets leger en symfonischer dan het oude werk, maar nog altijd typisch Blo.Torch.