Onder de noemer ‘Singer/Songwriters Unite’ gaan vier Haagse acts de komende maanden een bijzonder samenwerkingsverband aan met als doel elkaars muzikale grenzen te verkennen om de luisteraar een muzikaal avontuur voor te schotelen waarbij de ogen mogen worden gesloten en de oren en het hart het werk doen. Samen sterk. Vanuit die gedachte staken Jeroen van de Wiel, Eva, Nadine & Me en Stefan Oosthof de koppen bij elkaar. Daar moet wel iets moois uit voortkomen, verwachten ze. Jeroen van de Wiel heeft een scala van genres doorlopen. Het begon met covers in de band Malewis A Gogo, toen stapte hij over op britpop bij The Naked Lunch en kwam via de westcoastindiesound van C.Jane en de nederpop van Slau terecht bij Nederlandstalige akoestische liedjes. Liedjes maken het leven dragelijk, vindt hij. Ook treurige liedjes zijn leuk om te spelen en te horen. Met zijn linkshandige Crafter doet deze zanger en liedjesschrijver denken aan een mix van Lloyd Cole en de Van Dik Hout, maar hij heeft ook een vertaling gemaakt van een U2 nummer, dat ook gezongen werd door Johnny Cash. Eva speelt piano en zingt. Zij maakt muziek die zowel heel persoonlijk als extravert is. Na jaren als soloartiest, zichzelf begeleidend op de piano, stond zij op podia in heel Nederland. Afgelopen augustus trad zij op in Londen. Zij heeft sinds kort een band met viool, gitaar en ritmesectie om zich heen gevormd. Haar heftige zang en emotionele pianopartijen leiden tot liedjes die je recht in het hart raken. Nadine & Me bestaat uit gitariste Nadine van der Zalm en zangeres Cecile Morel. Deze ’angry young women’ hebben elkaar begin 2004 leren kennen bij de Haagse tak van 3voor12 van de VPRO. Omdat ze wel eens wat anders wilden schrijven dan recensies, zijn ze in de lente van 2004 begonnen met het schrijven van songs. In hun korte bestaan traden zij al op in het Paardcafé, de Panderbar, Club One Four en het Haags Pop Centrum. De muziek van Nadine & Me kenmerkt zich door kritische teksten, gevangen in grillige akkoorden. Voorheen verschool hij zich achter heftige synthgeluiden en knallende gitaarriffs. Nu ontkomt de voormalige zanger van het Haagse electropopcollectief Broshim er niet aan zijn hart en ziel aan de wereld tentoon te stellen met liedjes die qua sound doen denken aan britpopbands als Starsailor en Radiohead, met een knipoog naar A Ha. Met Broshim stond Stefan Oosthof in 2004 nog te knallen in een tot op de nok toe gevulde Melkweg, waarmee de band vierde werd tijdens de Grote Prijs van Nederland. Nu is het verhaal anders en gaat het alleen om liedjes vanuit het hart, een indrukwekkend stel stembanden en een foeilelijke gitaar. Zijn eerste wapenfeit was de door Tim Akkerman geproduceerde promo-cd Mpty Insides, die onder meer door de jury van de Grote Prijs van Nederland zeer positief werd ontvangen. 10 september: De Pater, 21.00 uur: gratis; 1 oktober: La la Land – instore concert, 15.30 uur, gratis; 10 oktober: De Oude Mol, 21.00 uur, gratis;14 oktober: Musicon 21.00 uur; 30 oktober: Lokaal Vredebreuk, 21.00 uur, gratis; 17 januari 2006 (ovb) Paard Podiumcafé, 21.00 uur, gratis