Op zondag 30 oktober werd de film Afropunk van regisseur James Spooner gedraaid in het Paard van Troje op de Prinsegracht in Den Haag, als onderdeel van het Shoot Me Film Festival. Afropunk is een documentaire die gaat over Afro-Amerikanen in de punkrock scene van de Verenigde Staten. Door middel van interviews met leden van bands als Bad Brains, Fishbone, Candiria en de Dead Kennedy’s wordt er een beeld geschetst van niet alleen de manier waarop Afro-Amerikaanse jongeren een eigen identiteit kunnen creëren door middel van punkrock, maar ook de problemen die dit met zich meebrengt. Ook gunt de documentaire de toeschouwer een kijkje in het leven van vier mensen die op verschillende manieren actief zijn in de punkrockwereld. Zij vertellen hoe zij in de punkrock scene terecht zijn gekomen, de invloed die dit op hun leven en ontwikkeling heeft gehad en hoe moeilijk het kan zijn om hun Afro-Amerikaanse identiteit in te passen in hun levensstijl. Regisseur James Spooner, die zelf midden in de punkrock wereld heeft gezeten, probeert met Afropunk een boodschap over te brengen aan zwarte jongeren die hetzelfde meemaken als hij ooit heeft gedaan: je bent niet alleen. Dit is hem goed gelukt. Door het leven van zangeres Tamar-Kali, zanger Matt Davis, zanger Moe Mitchell en deejay en showpromoter Mariko Jones te belichten, maakt hij duidelijk dat ze, hoewel op zeer verschillende manieren, allemaal worstelen met het verweven van hun Afro-Amerikaanse roots in hun manier van leven. Een zeer interessante documentaire over een bijzonder onderwerp. Een minpuntje is wel dat de namen van de geïnterviewden en de bands waarin zij spelen, met uitzondering van de vier net genoemden, pas in de aftiteling vermeld worden. Hierdoor is de film voor leken af en toe wat moeilijk te begrijpen. Een van de doelstellingen van het Shoot Me Filmfestival is films te laten zien op een plek waarop ze goed tot hun recht komen. Op zich voldoet de Kleine Zaal van het Paard van Troje prima aan deze eis, maar het geluid was zo slecht dat de interviews vaak amper te verstaan waren. Jammer, want op zo’n manier komt een film natuurlijk absoluut níet tot zijn recht.