Een jaar kan snel gaan. Vandaag is het precies een jaar geleden dat mijn huis is afgebrand. Nog steeds rijd ik iedere ochtend, voordat ik naar mijn werk ga, langs het oude pand om te zien hoever het ervoor staat met opknappen. Vanaf vandaag heb ik me voorgenomen niet meer die route te fietsen en heb ik gekozen voor een andere route. Dat is beter, ik moet ook verder. Nu is het een jaar later en ik wil niet als een idioot terugkijken op iets wat er niet meer is. Ik wil vooruit kijken en genieten van de dingen en mensen die er wel zijn. Voor geen goud zou ik ooit weer in datzelfde huis willen wonen. Het ligt midden in de stad en als mensen zat zijn van het uitgaan, moet juist daar altijd de blaas geleegd worden voor de deur. Bovendien is het er niet pluis. Herinneringen aan wat ooit was houden mijn gedachten daar soms nog vast. Tuurlijk zijn er dingen die niet meer kunnen worden vervangen. Maar ik mag niet vergeten dat ik veel geluk heb gehad. Op 21 november 2004 kreeg ik veel support van vrienden, verscheidene Haagse bandjes en andere mensen uit de muziek. Zonder deze mensen heb ik niet kunnen doen wat ik nu doe, daar ben ik ze heel dankbaar voor. Zonder deze mensen zou ik niet op deze manier denk ik terug kunnen kijken op het afgelopen jaar. Ergens ligt hier de grens van een voormalig bestaan en een nieuw bestaan. Een nieuw bestaan waarbij ik wel de draad heb kunnen oppakken daar waar het is onderbroken. Daarom wil ik even bij de warme vriendelijkheid en onbaatzuchtigheid van deze mensen stilstaan. Want zeg nou zelf, elke dag gebeuren er al zoveel nare dingen. Zoveel woorden schieten te kort als ik aan het Samen voor Sam festival denk. AU, Grechko’s Doll, Nadine and Me, Henk Koorn, Dicemen, Can-of-Be, Reboot, Elektrovolt, Soft Posh, Orange Sunshine, DJ Jan Borchers en DJ Kip, Cok Jouvenaar, Suzanne Unck, Lisette Brouwers, Louis Behre, Jan en Wilma, Rob Vondracek en het HPC, Hans en Juul, Naomi en een ieder die ik hier vergeten ben, hebben zich met warm hart ingezet voor een geslaagde dag. Een dikke Dank je wel! Ik weet niet zo goed wat ik verder moet zeggen of schrijven, wat ik niet al eerder heb geschreven. Afgelopen zomer ben ik goed uit de schulden gekomen en ik was zo blij dat ik nieuwe sokken ben gaan kopen. Ja ja, in één jaar tijd kan er veel gebeuren. Wat dacht je van Haagse Pop voor Azië? Een festival dat werd georganiseerd om geld op te halen voor de slachtoffers van de Tsunami. Wederom een mooie samenwerking van bands en artiesten met hart op de goede plek. Wat dacht je van Spider Rico op Noorderslag, Adam Bomb in Musicon, Anti-Lounge cd-presentatie in Bazart, When I sold my soul to the machine, The Shavers in het Paard, het Haganum festival, Yumi Yumi in het Paard Podiumcafé, het laatste North Sea Jazz, Benefiet John Lagrand, Schollenpop, Waterpop, OctavePussY cd-presentatie in Nighttown, Todays Art, Ontzettend Leiden? Er was nog veel en veel meer. Vaak was er zo veel dat het niet makkelijk was om te kiezen. En het mooie is: er staat ons nog zo veel meer te wachten. Aan een ieder die steeds maar zeurt dat er niets te doen is...haal je vingers van de afstandsbediening, kom uit je luie stoel en kijk eens om je heen. Er gebeurt namelijk heel veel en het aanbod lijkt alleen nog maar groter te worden. Zelfs in barre tijden is er voor elk wat wils voor weinig. Een aantal tips: 14 t/m 21 oktober Haagse Popweek op twintig locaties 15 oktober Noise Cape Verboden Vruchten 23 oktober Attacco Festyvo 4 november Pre-State-X/New Forms 5 november Langweiligkeitsechs in cafés rond de Grote Markt 11 en 12 november The Music in My Head 27 november Etappe Den Haag-Gent 16 en 17 december State-X/New Forms Kijk, luister en geniet! Het leven is soms veel te kort.