Op de woensdagavond van de Haagse Pop Week bijt Indigo in het Paard Podiumcafé het spits af. Indigo is een vrij nieuwe rock-formatie, die rockmuziek benadert op een eigenzinnige en eigenwijze manier. De afgelopen vier jaar heeft de band echter al onder de naam Blind Lead opgetreden, dus we praten over ervaren muzikanten. De zaal is nog vrij leeg als Indigo het eerste nummer inzet, maar de vaste aanhang ontbreekt niet. Opvallend is de zuivere, enigszins schorre stem van zanger en gitarist Remy Rond. In de zaal discussiëren aanwezigen over zijn geluid. De één vind het veel weg hebben van dat van Roger van Intwine terwijl een ander tegenwerpt dat het dichter bij de stem van Kelly Jones van de Stereophonics ligt. De band gaat duidelijk op in het spel en de leden zijn goed op elkaar ingespeeld. Remy beweegt aanstekelijk, al is het grootste deel van het publiek nog steeds iets te serieus de band aan het observeren. De gitaristen en drummer werken zich in het zweet. Gelukkig begint het na een paar liedjes iets drukker te worden en is het publiek een beetje meer actief aanwezig. De mannen krijgen, verdiend, eindelijk meer feedback vanuit de zaal. Bij de stillere liedjes lijkt de band intens te genieten en raak je meer betrokken bij wat hij grappenmaker van het stel zoals het een goede bassist betaamt. Nadat hij een tijdje wereldvreemd voor zich uit heeft staan staren, begint hij bij het laatste nummer Too late, zijn bandgenoten te duwen en lol te trappen. Als we de mannen mogen geloven is er geen gebrek aan ambitie en gaan we nog veel van ze horen. Nu maar hopen dat die concertagenda snel wat voller raakt! Noblesse is de tweede band die op het programma staat, een nieuwe driemans indie-rockband. De formatie dankt zijn naam aan een goedkoop merk Israelische sigaretten dat vooral in de kibboets gerookt wordt. Recentelijk nam Noblesse een demo, 4 song demo, op met Henk Koorn van Hallo Venray. Hij werd inmiddels enthousiast ontvangen door verschillende recensenten. Noblesse kan rekenen op een aardig gevuld Paard Podiumcafe. Eerste indruk is dat de band vooral energiek is en van plan is zich een klein uur flink uit te sloven. Noblesse heeft een zelfverzekerde, krachtige uitstraling. De Israelische zanger Orson Sven is een opvallende verschijning met zijn donkere, gevaarlijke blik en een lok zwart haar die aan zijn gezicht plakt. Basgitarist Shahar Horev is vooral wild. Hij gooit fysiek alles in de strijd en headbangt er lustig op los. De zaal krijgt een stevige dosis geraffineerde herrie om de oren. Strakke gitaarpartijen aangevuld met pittig drumwerk van Gideon Fresco. Het is behoorlijk genieten. Noblesse speelt een combinatie van stijlen met invloeden uit de punk, alternatieve 90’s rock en pop. Hard en melodieus maar nog steeds muziek om op te blijven bewegen, al komen de voetjes niet bepaald van de vloer op deze doordeweekse avond. In de bio van de band lezen we dat Noblesse live een set neerzet die vernieuwend maar toch toegankelijk is. Wat er specifiek vernieuwend is aan het geluid? Geen idée. Is ook niet belangrijk meer als je eenmaal hebt geproefd en het vervolgens prima smaakte.