Haagse Popweek 2005: Dromerige en melodieuze rock in rustige Paap

Bastard Sugar boeit; Pex pakt uit

Judith Schelling / Foto's: Tom Tonnon en Arthur Crucq, ,

Het moet haast aan de uitgezonden voetbalwedstrijd liggen, want in de Paap is het niet erg druk. Jammer, want het belooft een goede avond te worden. Op dinsdagavond 18 oktober zet Bastard Sugar een heerlijk optreden neer en heeft Pex er erg veel zin in.

Bastard Sugar boeit; Pex pakt uit

Het moet haast aan de uitgezonden voetbalwedstrijd liggen, want in de Paap is het niet erg druk. Jammer, want het belooft een goede avond te worden. Op dinsdagavond 18 oktober zet Bastard Sugar een heerlijk optreden neer en heeft Pex er erg veel zin in. De drie mannen van Bastard Sugar zetten een heerlijk optreden neer. Beginnend met een aantal zeer muzikale nummers zonder veel zang weten ze een goede opbouw van de avond te creëren. Bastard Sugar weet zelfs te boeien als de zanger langere tijd zijn stem niet laat horen. Nou, zijn stem mag zeker gehoord worden; je zou er bijna van in extase raken. Het publiek mag dan niet in groten getale aanwezig zijn, iedereen die er wel is, luistert aandachtig en lijkt behoorlijk enthousiast. Zowel de dromerige nummers als de wat hardere rockmuziek doen het goed. Minpuntje is dat wanneer er een snaar breekt, de Paap ervoor zorgt dat er muziek wordt opgezet. Misschien is dit juist prettig voor de bandleden. Toch maakt dat de sfeer even anders. Gelukkig pakken de heren hun optreden daarna weer lekker op en knallen ze er een aantal stevige rocknummers uit. Wij genieten er in elk geval van! Dan is het tijd voor Pex. Deze band bestaat uit vier jonge mannen en zijn al een tijdje bezig. In deze formatie echter nog niet zo lang, maar dat is niet duidelijk hoorbaar. Ze hebben er duidelijk veel zin in. Het publiek reageert hierop door lekker mee te swingen met hun meeslepende rocknummers. Zelfs met een camera onder hun neus bewijzen de mannen dat ze professioneel bezig zijn. Af en toe een tweede stem erbij maakt het een zeer aangenaam optreden. Hoewel de band zelf het liefst eigen nummers speelt, maakt de cover van Herman “Bread” het publiek nog beweeglijker. Er wordt zelfs meegeblèrd. Wederom sneu dat de Paap niet vol zit. Wie er niet was, heeft wat gemist. Het is te hopen voor de mannen van Pex dat hun wens om in dit legendarische muziekcafé te spelen hierdoor niet is tegengevallen. Maar aan hun enthousiasme te zien zit dat wel goed.