Dansety en New Age Peasants staan geboekt voor het rockcafé Confusion. De ultieme plek om eens lekker uit je dak te gaan als het gaat om ongegeneerde teringherrie. Bij binnenkomst in de smalle pijpenla ruik je een mengeling van rook, hasj en bier. Beter komt de smerige rock van deze bands niet tot zijn recht. Het is Haagse Popweek 2005 dag zes. Het kwartet Dansety mag de avond in Confusion openen. De drie heren en één dame hebben een groot gevolg meegenomen, waardoor het rockcafé lekker gevuld is. De band is nog niet zo heel lang bij elkaar en dat is te horen. Muzikaal rammelt het aan alle kanten, maar het viertal weet dit zo goed te verpakken, dat het erg charmant overkomt. Dansety koketteert hier en daar met metal maar net te weinig om het publiek in beweging te krijgen. De mensen in de Confusion kijken geboeid naar het podium maar roeren zich niet. Pas na elk nummer klinkt er luid en enthousiast applaus. Het niveau van de band is nog in laag. Dat zorgt ervoor dat het eerder een dertien-in-een-dozijn band is dan een formatie met een eigen gezicht. Soms lijkt het erop dat de verkeerde melodie bij de verkeerde tekst wordt gespeeld. Het nummer See the sun is een voorbeeld hiervan. Het nummer start met een sfeervol gitaartje om daarna af te dalen naar de donkerste regionen van de muziek. Hoewel het allemaal erg rammelt, hebben de nummers iets aanstekelijks en toegankelijks. Tevens zonde dat de band nog niet weet van doorspelen. Tussen de nummers door wordt er erg veel gepauzeerd om gitaren te stemmen en gitaargeluiden te zoeken. Bijvoorbeeld voor het laatste nummer, dat pas na een erg lange podiumstilte wordt ingezet. De band haalt de vaart uit dit aanstekelijke rocknummer door er uit het niets een break in te verwerken. New Age Peasants laat het optreden van Dansety volkomen in de schaduw staan. Een vette rockband, die wel eens hoge ogen kan gaan gooien in het alternatieve circuit. New Age Peasants is een Engels trio, dat weet hoe je vette en vuige rock’n’ roll moet maken. De zanger/gitarist laat zijn gitaar feedbacken en lijkt met dit zessnarige instrument de liefde te willen bedrijven. Ook de drummer ontziet het drumstel niet en mept erop alsof hij ruzie heeft gehad met zijn schoonmoeder. De band geeft zich helemaal. De leden zijn tot in elk detail op elkaar ingespeeld. Het trio brengt de Confusion naar een kookpunt als we deze week nog maar zelden beleefd hebben. New Age Peasants trekt lang niet zoveel belangstelling als zijn voorganger, maar het publiek is dubbel zo enthousiast. De bekende Engelse termen vliegen het om de oren, gevolgd door vaag gemompel van de frontman in de microfoon. Hierbij gaat het rockgeweld weer los. Pompende bassen en lome beats gaan hand in hand. Het trio maakt een smerige mengeling van vuige garagerock, beïnvloed door Queens of the Stone Age en Smashing Pumpkins. De band is één brok energie. Een rockband zoals een rockband hoort te zijn. Hier willen we meer van zien. Wie zet een toertje voor de heren uit langs de kleinere clubs en illegale krakersbolwerken? New Age Peasants doet zijn naam eer aan. Nou Den Haag als popstad nog!