Even was het zweten geblazen voor organisatoren Louis Behre en Cees Debets van Haags festival The Music In My Head. Wegens geldgebrek moest het evenement bijna een jaartje worden overgeslagen. De heren gingen rond de tafel zitten en kwamen uiteindelijk met een nieuw plan. Tot grote opluchting van velen kon het festival toch doorgaan, niet in het Theater aan het Spui, maar in het Paard van Troje. Cees Debets kon, ondanks zijn vele verantwoordelijkheden, tegen het einde van het festival toch even tijd maken om wat vragen over deze verandering van locatie te beantwoorden. In het Theater aan het Spui maakte The Music In My Head gebruik van de twee theaterzalen en werd de ruime foyer tot ‘Zaal 3’ gebombardeerd. In het Paard van Troje werd het iets minder ruime Paard Podiumcafé hiervoor gebruikt. “Het café had wel iets meer beperkingen dan Zaal 3 in het Theater aan het Spui, maar dat hebben we opgelost door daar wat minder bekende bands neer te zetten. Verder is de opzet van het festival precies hetzelfde.” Opvallend is dat er dit jaar – met uitzondering van The Departure – alleen bands op het festival geprogrammeerd waren die onder contract staan bij een onafhankelijk label of albums in eigen beheer uitbrengen. “Dat heb ik inderdaad ergens gelezen,” zegt Cees Debets glimlachend, “maar dat is eigenlijk puur toeval. We hebben gewoon acts geboekt die in ons concept passen. The Music In My Head is geen ‘festival van de onafhankelijke geesten’ of iets dergelijks. Door ontwikkelingen in de platenwereld zijn er tegenwoordig veel bands die naar nieuwe manieren zoeken om hun werk onder de aandacht te brengen. Clap Your Hands Say Yeah is hier een goed voorbeeld van. Zij hebben hun cd via internet gepromoot en zijn nu razend populair.” The Music In My Head is een festival voor jong en oud. Toch waren de organisatoren bang dat het wat oudere publiek deze keer misschien weg zou blijven, omdat het Paard van Troje in het algemeen jonge mensen aantrekt. “Gelukkig blijkt dit absoluut niet zo te zijn. Ik ben blij verrast dat het publiek juist zo gemêleerd is. We proberen altijd avontuurlijk te programmeren, zodat het voor iedereen interessant is.” De vierde editie van The Music In My Head mag dus weer een groot succes genoemd worden. De kaarten waren voor beide dagen uitverkocht en alles ging van een leien dakje. “We zijn erg tevreden. De samenwerking met het Paard van Troje is uitstekend verlopen. Wat ik erg leuk vind is dat het programma de hele dag live op de radio is uitgezonden. Zo krijgt Den Haag aandacht en is de stad weer even ‘het centrum’. Mensen komen van heinde en verre om dit festival te kunnen meemaken.” Over de volgende editie is de organisatie al weer druk aan het nadenken: “Grote kans dat het weer in het Paard van Troje gaat gebeuren. De vraag is alleen wanneer.” Door alle problemen was er dit keer wat vertraging, waardoor het festival vlak voor Crossing Border plaatsvond. “Sommigen hadden verwacht dat het minder druk op de festivals zou zijn, omdat mensen niet naar zowel The Music In My Head als Crossing Border zouden willen. Uiteindelijk hebben we hier niks van gemerkt: de kaarten voor de eerste dagen van Crossing Border zijn ook al uitverkocht. De enige reden waarom we het niet nog een keer zo willen doen is dat het voor Louis Behre en mij erg zwaar is om twee festivals zo vlak achter elkaar te organiseren. De volgende keer gaat The Music In My Head dus waarschijnlijk iets eerder in het jaar plaatsvinden.”