Tijdens de middag maakten vooral Rene SG, De Nieuwe Vrolijkheid en Kanina indruk. Het avondprogramma van Langweiligkeit beloofde ook veel goeds. Het elektronische lo-fi duo Gruber was de grote verrassing. Sauna West en Ella Bandita zetten de Zwarte Ruiter op zijn kop. Vorig jaar beloofde organisator Matty Ros ons een extra sexy Langweiligkeit Sechs. Sexy was het niet, snoeihard wel. Het leek de aanwezigen niet te deren. Relaxed shopte het publiek heen en weer tussen de cafés. Het festival was duidelijk kleiner opgezet en de opkomst was, tot ongeveer 23.00 uur, lager dan voorgaande jaren. Toen diverse dj’s rond middenacht plaatsnamen achter de draaitafels, werd het iets drukker. House, mellow en technohouse trekken een wat jonger publiek, dat graag tot de laatste uurtjes doordanst. Vanaf dat moment was er in sommige cafés geen doorkomen meer aan. Van voor tot achter kon je lopen over de hoofden. Hier en daar was het zelfs zo vol dat beweging of danspasjes er dit jaar niet in zaten. Doll House Drama is een goede opener voor het avondprogramma. Deze band is al jaren kind aan huis op Langweiligkeit. Ook vanavond strooien de vier heren hun op Muse en Radiohead geënte nummers de zaal in. Zoals altijd kan de band rekenen op veel belangstelling. Veel fans staan lekker mee te deinen en vragen na afloop tevergeefs om meer. Met het nummer Disko heeft de band weer een ware troef in handen voor de toekomst. Nu alleen het publiek buiten Den Haag eens veroveren. Even voor half acht staat Katbite klaar in café September. "Er is ons gevraagd een beetje rustig te beginnen dus kom maar op met die piano ballads," zegt Kat en de band zet het nummer London in. Al meteen weet Katbite de aandacht van het publiek te trekken. De band speelt twaalf nummers met veel afwisseling, maar zonder de ska- en jazzinvloeden van de onlangs uitgekomen cd Vacation. Katbite heeft met deze cd de eerste plaats veroverd bij de GigaGood Award. Het prijzengeld van € 400 wordt in de band worden gestoken. Katbite heeft de promotie goed voor elkaar. Kat geeft deze avond promo-cd’s weg, die ze na afloop graag voor je signeert. Haar vriend/manager/roadie doet daar nog een schepje bovenop door koelkastmagneten en buttons met de beeltenis van de band erop uit te delen. Hiermee zorgen de bandleden ervoor dat ze niet alleen gehoord maar ook gezien worden. In de Zeta verrast Gruber vriend en vijand met hun lofi-electronica. Bassist Benno en toetseniste Edith maakten in een vorig leven deel uit van de band Lemon Blue Lemon, maar hebben de vrolijke popliedjes overboord gegooid. Als Gruber slaat het tweetal een nieuwe richting in met soms vrolijke, dan weer dansbare beats, alle afkomstig uit synthesizers, computers, drummachines en andere electronische apparaten. Het optreden van Gruber krijgt nog meer kracht door de spannende vj’s achter op het scherm, die een perfecte aanvulling op de show vormen. Elektrovolt staat gepland om 21.30 uur, maar wordt vanwege technische problemen afgelast. Toeschouwers kunnen wel hun hart ophalen in de Silly Symphonies, waar diverse drum ‘n bass formaties voor een goede vibe zorgen. D44n en Rachid worden vandaag terzijde gestaan door een rapper die de boel probeert op te jutten. Het is allemaal nog iets te vroeg om het publiek aan de gang te houden. Tot middennacht zoekt het liever vertier bij de andere acts op de Grote Markt. Bijvoorbeeld bij de band van Matty Ros zelf, The Psychedelektrik Freak Klub, een trio dat staat voor een orgasme aan rock’n’roll. Tjebbe, Matty en Pierre gaan zo op in hun spel en elkaars energie, dat het publiek maar bijzaak is. De power en rock’n’roll zijn aan het eind van de bar voelbaar in de Zwarte Ruiter, maar niet iedereen loopt echt warm voor deze rock-eruptie. Misschien dat die personen in de Boterwaag aan hun trekken komen? Daar staat Wixel op het podium, een introvert tweetal dat totaal geen contact zoekt met het publiek. Hoewel het duo gitaar en bas bespeelt, komt het meeste geluid uit de laptop. Foochow is de act die het van dit tweetal overneemt. Deze heer weet het Langweiligkeitgevoel wel op juiste waarde te schatten. We treffen Timemachine alias Tino van Leeuwen aan met een koptelefoon op zijn hoofd. De schrijver, schilder, muzikant en poëet is vanavond dj in het goed gevulde Zeta. Tino/Timemachine begint als opwarmertje met wat house classics uit de periode 1988-1991. Omdat het nog niet echt lukt om de mensen te laten dansen gooit Tino alles in de strijd. Happy hardcore, gemixt met fragmenten van Hawaii 5-0 (Party Animals), en Italo is history, een door Tino geremixte versie van een Elektrovolt-nummer. Dit verbaast het publiek, maar laat het niet echt in beweging komen. Als Tino overschakelt op recente electro classics als Monstertruckdriver en Rocker, stroomt de dansvloer vol. Dan is het slechts nog een inkoppertje om met eigen mix Happy Tekno en Colinda the flesh, the fever de set af te maken. Hij laat een enthousiast en dolgedraaid publiek achter. The Zippies zetten in September een goede muzikale prestatie neer met een veelvoud aan muziekstijlen. Ook de uitstraling is goed. Van de make-over die ze vorig jaar kregen in het RTL-4 programma Looking Good is niet veel meer te zien. De rockerlook is terug en die past beter bij ze. Jammer dat er weinig interactie met het publiek is. Noblesse wil rocken, en hard, snoeihard. De bas gaat door merg en been, terwijl de drummer volgt als een trouwe hazewindhond. Gitarist en liedjesschrijver Amos Ben-Tal staat er wat stoïcijns bij, waardoor het publiek niet echt in vervoering raakt van deze powerrockformatie. Bij Nuclear Family is er geen doorkomen meer aan in de September. Het optreden wordt minstens veertig minuten uitgesteld. Niet iedereen heeft het geduld om hierop te wachten en neemt een kijkje in de Boterwaag, waar de Gentse Elektroformatie Rollznoise het publiek goed aan zich bindt, met als gevolg een dansende massa. Op hetzelfde moment staat 2Times in de Silly Symphonies het publiek een portie onvervalste drum ‘n bass cadeau te doen. Ook nu is het weer een dansfeest van jewelste. Dit keer krijgt de rapper het publiek wel op de kast. Dit collectief geeft dan ook een vette show weg. Vele ogen waren ook gericht op Lushus in de Zwarte Ruiter. Twee bassistes en een drummer ogen geroutineerd. De nummers zitten goed in elkaar en de twee vrouwelijke frontdames vullen elkaar vocaal goed aan. Naast al het geweld van gitaar, drum&bass en electro vormt dit trio een welkome afwisseling. Dan is het tijd voor Sauna West, een Rotterdams collectief met een enorme staat van dienst. Zo stonden ze al op Bazar Curieux en op Metropolis. Aankomend weekend mag dit collectief spelen op The Music In My Head en we weten nu ook waarom. Dit zooitje ongeregeld uit de havenstad laat dansbare muziek horen in de beste traditie van Belgenpop met aanstekelijke nummers, gestoken in een onvervalste discobeat. Terwijl op alle andere locaties de dj’s het publiek in hun macht hebben, maakt de Zwarte Ruiter zich op voor de laatste live band van de avond, Elle Bandita. Ook zij staat volgend weekend op het kwaliteitsfestival The Music In My Head. Een femme fatale, half ontbloot, met netkousen. Een gimmick die niet alleen werkt op de lachspieren maar vooral blijft boeien. Gewapend met een sequencer neemt ze alles en iedereen op de korrel. Met hier en daar een cover van The Andrew Sisters of I’m still standing van Elton John bezorgt ze de Zwarte Ruiter een hoogtepunt. Aan het eind van haar show laat ze zich in het publiek vallen en wordt ze letterlijk op handen gedragen, zo het balkon op. Den Haag heeft mogen ruiken aan Elle Bandita en Langweiligkeit 6 danst vrolijk de nacht in, totdat om een uur of twee de buren beginnen te klagen en zowel de Zeta als de Boterwaag hun programma moeten afbreken. Langweiligkeit 6 was dan wel kleiner van opzet, maar zeker niet minder succesvol. Misschien is de Grote Markt wel te klein geworden voor dit festival? Of is het gesmoord in zijn eigen succes? In 2006 mag Langweiligkeit in ieder geval niet ontbreken, maar dan wel graag een maatje groter.