De vroege zaterdagavond van 19 november is het rond het Theater aan het Spui nog rustig. Aan de overkant daarentegen is er wel leven in de brouwerij. Daar staat een soort van iglo met de naam The Shelter. Daar verzorgen White Sands, Cinema for the ears, Labasheeda en Templo Diez een mooi programma; Innerstate 65. The Shelter is sfeervol ingericht met stoeltjes en tafeltjes. Het licht is ietwat gedimd en de muren zijn voorzien van prachtige animaties. Zelfs de bar straalt iets ludieks uit. Een met de hand in elkaar gezette toonbank waar je niet te stevig tegen aan moet leunen anders valt je broodje of je biertje er van af. Een betere entourage kunnen deze vier acts niet wensen. White Sands geeft het startschot. Een Americanaduo rond het veelzijdige talent van Pascal Hallibert. Hans Custers staat hem bij op de contrabas en elektrische piano. Deze ingetogen performance doet donker aan. Of je echt wordt meegenomen door het zware witte zand. Zo loom en zo prachtig zijn de verstilde liedjes. Zo nu en dan neemt Pascal de mondharmonica ter hand. Dit repertoire had zo van Bruce Springsteen’s Nebraska getrokken kunnen zijn. Dat Pascal Hallibert wel eens het beste talent van Den Haag is genoemd lijkt dus niet uit de lucht te zijn gegrepen. Cinema for the ears is de tweede act die aanstalte maakt vandaag. Een samenwerking tussen Templo Diez en Au. In het verleden verzorgde dit project avonden op de podia van de muziekkroegen. Was het toen duidelijk wat de mannen hadden afgesproken, vandaag is het improvisatie wat de klok slaat. Na een korte aanzet met opkomende soundscapes word je meegezogen in een geluidseruptie totdat het orgasme je oren uitspuit. Pure intensiteit van de bovenste plank waar, voordat je het weet een einde aan is gekomen. Au zorgt voor de samples en brengen iets magisch toe aan de vrije improvisatie van Templo Diez. Het schouwspel heeft zo’n hypnotiserende werking dat je vergeet dat je met beide voeten op de aardbodem staat. Zijn dit nou de grenzen die overschrijden worden? Blijkbaar, want na veertig minuten kom je weer uit het heelal neergedaald op aarde. Een gemeend en langdurig applaus is dan ook niet van de lucht. De derde act is Labasheeda. Dit trio brengt gruizig en alternatieve underground rockliedjes. De Amsterdamse band timmert hard aan de weg en heeft in een korte tijd al een aardige staat van dienst opgebouwd. Met slechts een huisopname als demo heeft Labasheeda flink wat optredens weten binnen te slepen. Saskia, Paolo en David gaan op de hoogste versnelling en beuken de luisteraar de wereld van PJ Harvey binnen. Niet alleen de zang van Saskia van der Giessen doet denken aan de Britse Undergroundqueen maar ook haar manier van gitaarspelen voegt hier iets aan toe. Een soort van fingerpicking in combinatie met staccato slaggitaar. Bassist David pompt en beukt als een op hol geslaagde dolle stier. Een handvol effecten doen de rest voor deze bassist. Labasheeda zal het heel goed doen op de festivalpodia. We zien de beelden al voor ons. In een overvolle tent op Lowlands op Pinkpop zullen ze de gemoederen daar hoog op doen lopen. We moeten niet gek kijken als deze fantasie eens werkelijkheid wordt. Het muzikale slot in The Shelter verzorgt de band Templo Diez. Ondertussen is de status van veelbelovend al achterhaald en mag de term van topband gewoon de boeken in voor Templo Diez. Uitgegroeid tot een vijfmans(vrouws) formatie van niveau. Ook vanavond tijdens Innerstate 65 doen zij dit imago eer aan. Saskia bespeelt nu echter de viool en stuwt de band nog meer richting Velvet Underground in hun begin jaren. De band is enorm gegroeid en heeft leren toveren met dynamiek. Ook gelaagdheid heeft Templo Diez zich eigen gemaakt. Het is jammer dat de muziek niet bijster commercieel is maar duidelijk gemaakt wordt voor de echte die-hard fijnproever. On-Nederlands goed was een jaar of tien geleden zo’n term die te pas en te onpas viel, maar deze term doet dit kwintet te kort. De band bestaat niet alleen uit verschillende internationaliteiten maar brengt popmuziek van internationaal niveau. Templo Diez is de perfecte hekkensluiter vandaag. Na dit optreden is het publiek goed opgewarmd om het festivalgedruis van Crossing Border in te stappen. Niet alleen is Innerstate 65 een prachtig, veelzijdig initiatief en willen we volgend jaar iets gelijkend zien op een middag van Crossing Border. Ook The Shelter als locatie is perfect. Ook dit gegeven mag volgend jaar niet ontbreken als je het ons vraagt. Intiem en ultiem.