Het publiek werd op het grootste podium van de Koninginnenach getrakteerd op nationale en internationale grote acts. Lange Frans en Baas B., Ozark Henry, Di-rect en Gabriel Rios mochten dit jaar het spuiplein in een (oranje) extase brengen. Iedere band werd met enthousiasme ontvangen, maar dat "uit de Haagse klei getrokken" bandje zorgde voor de onovertroffen overtreffende trap. Lange Frans en Baas B. openden de avond, maar ondergetekende was helaas iets te laat.. Wel valt te stellen dat de belangstelling voor deze hiphoppers vrij groot was, mede door de grote hit "Moppie". Wat gelikt en commercieel allemaal, maar ze schenen hun roots nog niet vergeten te zijn. Het publiek liet het zich in ieder geval allemaal wel bevallen. De zon was bijna onder, maar het was nog steeds aangenaam warm en er lag een mooie avond in het vooruitzicht, met een mooi programma! De Belg Ozark Henry (of eigenlijk, Piet Goddaer) maakt muziek die moeilijk te omschrijven is, des te heerlijker om te ervaren. De emoties die hij met zijn liedjes bij de luisteraar weet op te wekken, variëren van intens verdriet tot immense vrolijkheid. Logisch dat de toon toch iets meer op de laatste emotie lag tijdens de KoninginneNach; hij speelde veel nummers met een reggae feeling. Het was voor ondergetekende nog even afwachten hoe het grote publiek die veelal niet bekend met Ozark Henry was, op zijn optreden op dat massale spuiplein zou reageren. De meezingende fans waren makkelijk te herkennen, maar duidelijk was dat deze Piet ook menig nieuw hart heeft weten te veroveren. Dat zijn muziek zich uitstekend leent voor grote evenementen als deze, bleek. Hij wist het publiek te verrassen en mee te voeren. Een performance van hoge klasse, de heupbewegingen van een volleerd rockster en die stem.. Het broeierige weer, het afgeladen spuiplein en dan zijn stem was een combinatie die een extreem zomers en heerlijk dromerige sfeer creëerde. Toch had Ozark Henry het podium nog niet verlaten of het oorverdovende gekrijs uit de monden van tientallen (voornamelijk) meisjes begon al. Het was namelijk bijna tijd voor, oké een vrijwel overbodige aankondiging, Di-rect. Presentator Jeffrey Huf hitste het publiek nog wat op, al was dat natuurlijk een eitje. Je hebt natuurlijk wel een vaag idee hoe groot Di-rect inmiddels geworden is; je kunt immers geen muziekzender meer aanzetten zonder het hoofd van Spike of Tim langs te zien komen en de dagen voor Koninginnenach kon je zelfs geen meter verleggen zonder Spike (incl. authentiek sprongetje) op een poster te zien prijken. Maar toch, je blijft die koppen ook gewoon in de cafeetjes langs zien komen en ziet verder geen aanleiding om ze als grootse rocksterren te zien. Des te overdonderender was het om Di-rect op het Spui te zien.. Je kreeg het idee bij een concert van een Amerikaanse boyband te zijn beland (geen vergelijking op muzikaal gebied overigens, al hebben wel veel liedjes een Amerikaans kaliber). Totale chaos en oorverdovend geschreeuw en mensen zo ver je kunt kijken. De Apocalyps moet er zo uitzien: chaos, veel oranje pruiken én Di-rect op het grote podium. De jongens konden het zelf ook maar nauwelijks bevatten, dat ze nu speelden op het plein waar ze "twee jaar geleden nog gewoon aan het skateboarden waren!". De fans van Di-rect zullen er ongetwijfeld op een andere manier van genoten hebben dan de bezoeker die er alleen maar met grote verbazing het spektakel gade sloeg; zeker is dat alle partijen onder de indruk waren. Ze hadden ook nog een verrassing: ze hebben goud behaald met hun plaat "Over The Moon" uit 2003. Als laatste was de beurt aan één van de hotste ontdekkingen van het moment: Gabriel Rios. Deze uit Puerto Rico afkomstige, nu in Gent wonende, zanger maakt een aanstekelijke mix van salsa, latin, hip hop en pop. Een uiterst gewild artiest op het moment (hij zal ook op Parkpop staan), wat onder andere te danken is aan de hit waar hij op het moment de hitlijsten mee bestijgt: Broad Daylight. Maar dat Gabriel Rios zeker geen eendagsvlieg is en heel wat in zijn mars heeft, bleek wel. De heerlijk opzwepende liedjes (maar wel beduidend minder catchy dan Broad Daylight, overigens) wisten het publiek mee te sleuren in de vrolijke wervelwind die Gabriel Rios heet. Met een enorm goede band aan zijn zijde wist hij het spuiplein voor de laatste keer die avond op zijn kop te zetten. Op bescheidde wijze weliswaar, het "nuchtere" publiek reageerde niet constant even enthousiast op dit exotische geluid, maar de stemming zat er zeker goed in. Een waardige afsluiter van een KoninginneNach die weliswaar rustig en zonder al te veel opschudding verstreek, maar waar een ontzettende positieve en relaxte sfeer heerste. Zelfs Di-rect zorgde voor relatief weinig negatieve opschudding. Noem het mat, het was hoe dan ook een ontzettend fijn begin van de zomer!