White Sands. De film was er al (met Mickey Rourke), het monument ook (de wit gipsen zandduinen van het National Monument in New Mexico). Nu is er dan ook White Sands: the music. Multi-instrumentalist Pascal Hallibert gaat lekker. Zijn band Templo Diez is uitverkoren om te spelen op het Canadese North By North-East (NXNE). Met zijn andere project White Sands tourt hij in september/oktober door Nederland met de Popronde van 2005. Op 2 juni aanstaande geeft hij een voorproefje van zijn kunnen tijdens het singer/songwriters festival in het Haags Pop Centrum. Wie Pascal hoort zingen over een ‘harsh moon on the trail’ en ‘save my soul tonight’ (dit laatste uit de prachtige song ‘Calavera’) vraagt zich onwillekeurig af of eenzaamheid en isolatie onderwerpen zijn die hem bezig houden. Het blijkt te kloppen. Hallibert groeide op in een bosachtig gebied in Frankrijk, Les Landes. Als 15-jarige dwaalt hij graag rond in alle eenzaamheid. “Nu jaren later kan ik dat gevoel nog makkelijk oproepen. Het is een beetje vreemd. Blij om eenzaam te zijn. Ik schrijf graag verhalen over kleine groepen mensen die aan de onderkant van de maatschappij leven. Of over op reis zijn. Van een plek waar je niet gelukkig bent op naar een betere plek misschien”. Samen met side-kick Hans Custers trad hij onlangs op in het Paardcafé. Custers, op toetsen, illustreerde met de rug gekeerd naar Hallibert nog meer de eenzaamheid van de muziek. Pascal zelf was gezeten op een stoel met naast hem een halfvol glas met onherkenbaar goedje. Mondharmonica in de sfeer van Springsteen’s Nebraska voor een rumoerig café. Deze muziek verdiend, zeker en vast, een aandachtiger publiek. Een publiek wat ze buiten Den Haag zullen treffen. Dit jaar mag zijn andere band, Templo Diez, namelijk het drie-daagse evenement North by North-East (NXNE) in Toronto, Canada opluisteren. Omdat ze dan toch overzee zijn zullen ze automatisch ook een aantal Canadees/Amerikaanse optredens voor White Sands inplannen. Voor Hallibert is optreden in het buitenland geen onbekend terrein. Hij stond al eerder op het Amerikaanse zusterfestival South by South-West in Austin, Texas. Hoe verhoud het Nederlandse publiek zich met het buitenlandse? “Pas geleden sprak ik hierover met de Rotterdams/Canadese band The Arcade Five, zij zijn ‘the next best thing’. Ze vertelden mij dat ‘Holland was the country where they talked mostly during the gigs’ en weet je, dat hoor ik niet voor het eerst”. Is het daarom dat White Sands niet zo veel in de regio optreed? “Momenteel zijn we nog niet actief op zoek naar gigs. We zijn heel sterk bezig met het voorbereiden van de buitenlandse tour van Templo Diez. Specifiek voor de VS heeft Leon Verhaag van Templo Diez een klein management in het leven geroepen om een officiëler gezicht te creëren. Dat is cruciaal: je kunt wel zelf gaan bellen maar VS-boekers verwachten een veel professionelere aanpak”. De tien verstilde songs van zijn meest recente demo nam hij op in zijn eentje, zonder Custers. “Ik ben nu op zoek naar een platenmaatschappij. Op een officiële CD wil ik Hans er graag weer bij hebben. ‘On stage’, als de optredens wat groter zijn, zullen we het geheel aanvullen met drums, viool en cello”. De ingetogen Americana van White Sands verschilt nogal van de filmische postrock van Templo Diez. Hoe dit zo? “Oh, ik schrijf altijd liedjes en soms past het binnen Templo Diez en soms bij White Sands. Binnen een paar maanden zal ik zelfs alweer met een nieuw project komen. Een mengeling tussen garagerock en punkblues. Nee, ik wil nog niet zeggen hoe het gaat heten. Het is nog te vroeg”. Op 2 juni 2005 treed White Sands op in het Haags Popcentrum aan de Burgemeester Hovylaan tijdens het Singer-songwriterfestival. De Popronde doet in september/oktober achtereenvolgens de plaatsen Nijmegen, Maastricht, Wageningen, Den Bosch, Utrecht, Arnhem, Enschede, Groningen, Eindhoven en Breda aan.