Het eerste wat ik deed toen ik thuiskwam van het concert van David Eugene Edwards’ project Woven Hand is het opzoeken van zijn teksten. Wat is het dat deze man bezighoudt? Zelden heb ik iemand zo intens bezig gezien op een podium. Zijn ongecontroleerde bewegingen, zijn gebaren, zijn bijna bezeten mimiek, maar bovenal de muziek maakten duidelijk dat er iemand op het podium van het Paard stond die iets kwijt wilde en die helemaal in zijn muziek opging. David Eugene Edwards is vooral bekend als voorman van 16 Horsepower. Met deze band was hij regelmatig te zien in het Nederlandse clubcircuit en op de zomerfestivals. 16 Horsepower is niet meer, dus nu houdt hij zich fulltime bezig met voormalig hobbyproject Woven Hand. Hoewel, hobby… Edwards’ muziek heeft een doel: het uitdragen van zijn vrij tot zeer christelijke boodschap. Terug naar het Paard op 1 mei. Het voorprogramma Raskolnikov uit Rotterdam speelt hun ontspannen, jazzy muziek en wordt enthousiast ontvangen. Om half tien echter bestijgen de mannen van Woven Hand het podium: drummer Ordy Garrison, gitarist Peter van Laerhoven en Edwards. Tijdens het concert kan er geen lach af bij de mannen, want hun muziek is een serieuze zaak. Vanaf het eerste nummer kijkt het publiek geboeid en doodstil toe om tussen de nummers door in luid applaus uit te barsten. Met slechts een drumstel en twee gitaren creëren de mannen hun onheilspellende muziek die gecompleteerd wordt door de bezwerende stem van Edwards. De muziek is soms rustig om plotseling voor slechts even te ontaarden in een muur van geluid. Terwijl het zweet van Edwards’ lichaam gutste en zijn linkerbeen ongecontroleerd trilde dacht iemand uit het publiek hardop dat hij het op deze manier niet lang zou maken. Veel anderen waren vooral onder de indruk. Een indrukwekkende toegift waarin hij zichzelf begeleidde op een banjo en bezong dat we allemaal leugenaars zijn sloot het concert op passende wijze af. Ik heb sinds mijn 14e al best veel concerten bezocht. Sommigen waren goed, anderen slecht, een aantal briljant en ga zo maar door. Er zijn er slechts weinig die ik vooral als intens zou beschrijven (voor de liefhebber: Tool in 013 en the Dillinger Escape Plan in de Melkweg). Het concert van Woven Hand heeft zich met verve in dit rijtje geschaard.